ความแตกต่างระหว่างการกล่าววาจาและวลีตามคำสอน กับความเป็นจริงของความจริง
บทตัดตอน 64
เมื่อเวลาผ่านไปไม่กี่ปีหลังจากเริ่มมีความเชื่อ ผู้คนส่วนใหญ่สามารถพูดคุยเกี่ยวกับคำสอนทั้งหลายได้เล็กน้อยเช่น “พวกเราจำเป็นต้องมีความตั้งใจที่ถูกต้องในความเชื่อของพวกเรา” “พวกเราจำเป็นต้องเรียนรู้ที่จะรักพระเจ้าและเชื่อฟังพระองค์” “พวกเราจำเป็นต้องปฏิบัติหน้าที่ของตนเองอย่างจงรักภักดี” “พวกเราไม่สามารถกบฏต่อพระเจ้าได้” หรือ “พวกเราต้องรู้จักตัวเอง” คำสอนเหล่านี้ทั้งหมดล้วนถูกต้อง แต่เจ้าไม่เข้าใจความหมายที่แท้จริงของคำพูดพวกนี้ พวกเจ้าเข้าใจคำพูดเหล่านี้โดยผิวเผินเท่านั้น พวกเจ้าไม่เข้าใจความหมายฝ่ายวิญญาณหรือนัยสำคัญที่ลึกซึ้งกว่านั้นของพระวจนะของพระเจ้า ดังนั้นจึงไม่มีความจริงอยู่ในหัวใจของพวกเจ้าเลย ไม่ว่าประสบการณ์หรือความเข้าใจใดที่เจ้ามี นั่นก็ผิวเผินเกินไป เจ้าอาจสามารถบอกเล่าเกี่ยวกับคำสอนบางอย่างและเห็นบางสิ่งที่เรียบง่ายได้อย่างชัดเจน แต่เจ้าไม่ปฏิบัติตนด้วยหลักธรรมความจริง เจ้าไม่มาอยู่ใกล้ความจริงเลยแม้แต่นิด พวกเจ้าอาจมีความรู้และการศึกษาบ้าง แต่พวกเจ้าไม่เข้าใจความจริง จงอย่าถือว่าการเข้าใจในคำสอนหรือความหมายตามตัวอักษรนั้นคือการเข้าใจความจริง ในบรรดาผู้ที่เชื่อในพระเจ้ามานานแล้ว มีบางคนที่มีขีดความสามารถดีและมีความเข้าใจที่ค่อนข้างดีเกี่ยวกับเรื่องฝ่ายวิญญาณและอาจมีประสบการณ์กับความจริงบ้าง—แต่ถึงกระนั้นก็ตาม ก็ยังไม่สามารถพูดได้ว่าพวกเขาเข้าใจความจริง ในสิบประโยคที่เจ้าเสนอออกมาจากความรู้ของเจ้า อาจมีเพียงสองประโยคเท่านั้นที่มีความรู้ที่แท้จริงอยู่ ประโยคอื่นยังคงเป็นคำสอน อย่างไรก็ตามเจ้ารู้สึกว่าเจ้าเข้าใจความจริงแล้ว เจ้าสามารถประกาศอย่างต่อเนื่องเป็นเวลาหลายวันไม่ว่าเจ้าไปที่ไหนก็ตาม โดยมีบางสิ่งให้พูดเสมอ เมื่อเจ้าทำเสร็จแล้ว เจ้าก็ต้องการเรียบเรียงสิ่งเหล่านั้นเป็นหนังสือ “อัตชีวประวัติคนดัง” เพื่อส่งออกไปสู่ทุกคน เพื่อให้พวกเขาได้กินและดื่มมันเพื่อเป็นสาธารณประโยชน์ นี่เป็นอะไรที่โอหังและไร้สำนึกอย่างไม่น่าเชื่อไม่ใช่หรือ? ผู้คนไม่สามารถแม้แต่จะไปแตะชายขอบเรื่องทั้งหลายของความจริงเลยด้วยซ้ำ อย่างมากที่สุด พวกเขาอาจเข้าใจบางคำที่ได้เขียนออกมา เพราะว่าพวกเขาฉลาดหลักแหลมและมีความทรงจำที่ดี เพราะว่าพวกเขาพูดบ่อยเกี่ยวกับความจริงของแง่มุมเหล่านี้ เช่นพระราชกิจของพระเจ้า นัยสำคัญและความล้ำลึกของการทรงปรากฏในรูปมนุษย์ รวมทั้งหนทางและขั้นตอนทั้งหลายของพระราชกิจของพระเจ้า เมื่อพวกเขาได้เตรียมตนเองให้พร้อมสรรพถึงระดับหนึ่ง พวกเขาก็รู้สึกว่าพวกเขานั่นเองที่ได้ครองความจริง พวกเขารู้สึกว่าพวกเขาครองความจริงอย่างล้นเหลือ ผู้คนพวกนั้นช่างไร้สำนึกอะไรเช่นนี้ นี่พิสูจน์ว่าพวกเขาไม่เข้าใจความจริง ผู้คนทุกวันนี้เพียงเข้าใจคำสอนนิดหน่อยเท่านั้น พวกเขาไม่รู้จักตัวเอง และยิ่งมีสำนึกน้อยไปกว่านี้อีก พอเข้าใจคำสอนไม่กี่ประการ พวกเขาก็คิดว่าตนเองมีความจริง และคิดว่าพวกเขาไม่ใช่ผู้คนธรรมดาอีกต่อไปแล้ว พวกเขารู้สึกว่าตนเองได้กลายเป็นคนยิ่งใหญ่และคิดว่า “ฉันได้อ่านพระวจนะของพระเจ้ามามากมายหลายครั้ง ฉันถึงกับได้จดจำบางส่วนของพระวจนะเหล่านั้นด้วยซ้ำ และพระวจนะเหล่านั้นก็หยั่งรากลงไปในหัวใจของฉันแล้ว ไม่ว่าฉันไปไหนก็ตาม ฉันสามารถประกาศในการประชุมหลายกลุ่มติดต่อกัน และฉันสามารถบอกความจริงเบื้องต้นจากพระวจนะของพระเจ้าบทใดก็ได้” ข้อเท็จจริงก็คือไม่มีใครที่เข้าใจความจริงเลย เหตุใดเราจึงพูดเช่นนั้นนะหรือ? ประการหนึ่งก็เพราะว่าพวกเจ้าไม่สามารถแก้ไขปัญหาหรือค้นพบรากเหง้าของปัญหาได้ และเจ้าไม่สามารถมองทะลุไปถึงแก่นแท้ของปัญหาเหล่านั้นได้ อีกประการก็คือพวกเจ้าจับความเข้าใจได้เพียงบางส่วนของแต่ละปัญหาหรือประเด็นเท่านั้น ความเข้าใจของเจ้ายังคลุมเครือ เจ้าไม่สามารถเชื่อมโยงปัญหาหรือประเด็นนั้นกับความจริงได้ ต่อให้ทำได้ พวกเจ้าก็ยังรู้สึกดีกับตนเอง และเจ้าก็โอหังและคิดว่าตนชอบธรรมเสมอ เจ้าช่างเขลาและไม่รู้เท่าทันอะไรเช่นนี้
พวกเจ้าจะอธิบายคำว่า “การเชื่อในพระเจ้า” อย่างไร? พวกเจ้าเข้าใจความจริงในแง่มุมนี้อย่างไร? อะไรคือทัศนะที่ถูกต้องที่ผู้คนควรมีต่อการเชื่อในพระเจ้าของตน? อะไรคือทัศนะที่ไม่ถูกต้องที่ยังคงอยู่? ผู้คนควรเชื่อในพระเจ้าอย่างไรกันแน่? พวกเจ้าเคยพิจารณาคำถามเหล่านี้หรือไม่? พวกเจ้าทุกคนดูเหมือน “มนุษย์ยักษ์” แห่งความจริง ดังนั้นเราจะถามพวกเจ้าด้วยคำถามที่ง่ายที่สุด เพื่อที่จะได้เข้าใจทั้งหมดนั้น ซึ่งก็คือ การเชื่อในพระเจ้าคืออะไร? พวกเจ้าได้พิจารณาเรื่องนั้นแล้วหรือยัง? การเชื่อในพระเจ้าบ่งถึงสิ่งใดกันแน่? เจ้ามุ่งหมายจะได้รับอะไรจากการเชื่อในพระองค์กันแน่? และเจ้าตั้งใจจะแก้ปัญหาใดบ้าง? เจ้าจำเป็นต้องชัดเจนในสิ่งเหล่านี้ เจ้าต้องชัดเจนในเรื่องนี้ด้วย การสำแดงความเชื่อในพระเจ้าใดที่ต้องมีอยู่ในตัวใครบางคน เพื่อให้พวกเขาเชื่อในพระองค์อย่างจริงใจ? นั่นคือเจ้าต้องลุล่วงหน้าที่ของเจ้าอย่างไรเพื่อให้ความเชื่อในพระเจ้าของเจ้ามีความจริงใจ? องค์ประกอบใดที่พระเจ้าทรงประสงค์จากผู้คนที่เชื่อในพระองค์เพื่อพิสูจน์ว่าพวกเขาเป็นผู้ที่มีความเชื่ออย่างจริงใจ? พวกเจ้ามีความชัดเจนเกี่ยวกับคำถามเหล่านี้ในจิตใจของพวกเจ้าหรือไม่? อันที่จริงแล้วพวกเจ้าล้วนแสดงพฤติกรรมบางอย่างของผู้ปราศจากความเชื่อในชีวิตประจำวันของพวกเจ้า พวกเจ้าสามารถบอกกล่าวได้อย่างชัดเจนถึงสิ่งต่างๆ ที่ตนได้ทำลงไปโดยไม่เกี่ยวข้องกับความเชื่อในพระเจ้าของพวกเจ้า หรือไม่เกี่ยวข้องกับความจริงได้หรือไม่? เจ้าเข้าใจความหมายของการเชื่อในพระเจ้าอย่างแท้จริงหรือไม่? ผู้ที่มีความเชื่ออย่างจริงใจและเชื่อในพระเจ้าอย่างแท้จริงนั้นเป็นบุคคลประเภทใด? พวกเจ้าเข้าใจไหมว่าการเชื่อในพระเจ้าของสิ่งมีชีวิตทรงสร้างนั้นหมายถึงอะไร? เรื่องนี้เกี่ยวพันกับทัศนะของคนเราเกี่ยวกับความเชื่อในพระเจ้า ผู้คนบางคนกล่าวว่า “การเชื่อในพระเจ้าคือการเดินบนเส้นทางที่ถูกต้องและการทำความดี นี่คือเรื่องใหญ่ในชีวิต การปฏิบัติหน้าที่บางอย่างเพื่อพระเจ้าคือวิธีการสำแดงการเชื่อในพระองค์อย่างสัมพันธ์กับชีวิตจริง” ยังมีผู้คนที่กล่าวว่า “การเชื่อในพระเจ้าเป็นเรื่องของการได้รับการช่วยให้รอด เป็นเรื่องของการสนองน้ำพระทัยของพระองค์” พวกเจ้าอาจพูดเรื่องเหล่านี้ได้ทั้งหมด แต่พวกเจ้าเข้าใจเรื่องเหล่านี้อย่างถ่องแท้หรือไม่? ข้อเท็จจริงก็คือพวกเจ้าไม่เข้าใจ การเชื่อที่แท้จริงในพระเจ้าไม่ใช่เรื่องของการเชื่อในพระองค์เพื่อถูกช่วยให้รอดเท่านั้น และยิ่งมิใช่การเชื่อในพระองค์เพียงเพื่อเป็นคนดีอีกด้วย นี่ไม่ใช่เพียงเรื่องของการเชื่อในพระองค์เพื่อให้ได้รับสภาพเสมือนมนุษย์ ข้อเท็จจริงคือการเชื่อในพระเจ้าของผู้คนไม่ควรถูกมองว่าเป็นเพียงการเชื่อว่ามีพระเจ้า และเชื่อว่าพระองค์คือความจริง คือหนทาง คือชีวิต และสิ้นสุดเพียงเท่านั้น นี่ไม่ใช่เพียงการยอมรับรู้ในพระเจ้า และการเชื่อว่าพระองค์คือผู้ปกครองของทุกสรรพสิ่ง ว่าพระองค์ทรงมหิทธิฤทธิ์ ว่าพระองค์ทรงสร้างโลกและทุกสรรพสิ่ง ว่าพระองค์ทรงเอกลักษณ์ และเชื่อว่าพระองค์ทรงอำนาจสูงสุด การที่เจ้าเชื่อในข้อเท็จจริงนั้นไม่ใช่จุดสิ้นสุด น้ำพระทัยของพระเจ้าคือการมอบการดำรงอยู่ทั้งหมดและหัวใจของเจ้าให้กับพระองค์และนบนอบต่อพระองค์ นั่นคือเจ้าควรติดตามพระเจ้า ยอมให้พระองค์ใช้ประโยชน์จากเจ้า และมีความสุขแม้แต่กับการปรนนิบัติพระองค์—สิ่งใดก็ตามที่เจ้าทำเพื่อพระองค์คือสิ่งที่สมควรทำ ไม่ใช่เพียงผู้ที่ถูกลิขิตไว้ล่วงหน้าและถูกเลือกสรรโดยพระเจ้าเท่านั้นที่ควรเชื่อในพระองค์ ข้อเท็จจริงคือมวลมนุษย์ทั้งหมดควรนมัสการพระเจ้า ใส่ใจพระองค์และเชื่อฟังพระองค์ เพราะว่ามวลมนุษย์ถูกสร้างขึ้นโดยพระเจ้า หากเจ้ารู้ว่าจุดประสงค์ของการเชื่อในพระเจ้าคือการสัมฤทธิ์ความรอดและชีวิตนิรันดร์ แต่เจ้ากลับไม่ยอมรับความจริงเลยแม้แต่น้อยและไม่เดินตามเส้นทางแห่งการไล่ตามเสาะหาความจริง เจ้ากำลังหลอกลวงตัวเองใช่หรือไม่? หากเจ้าเพียงเข้าใจคำสอนแต่ไม่ไล่ตามเสาะหาความจริง เจ้าจะสามารถได้รับความจริงหรือไม่? ส่วนสำคัญที่สุดของการเชื่อในพระเจ้าคือการไล่ตามเสาะหาความจริง ผู้คนควรแสวงหา ไตร่ตรองและสืบค้นว่าอะไรคือความหมายเชิงลึกของความจริงทุกความจริง รวมทั้งวิธีปฏิบัติและวิธีเข้าสู่แง่มุมนั้นของความจริง ผู้เชื่อต้องเข้าใจและมีสิ่งเหล่านี้ เมื่อกล่าวถึงแง่มุมนานาประการของความจริงที่คนเราควรมีในการเชื่อในพระเจ้า ตอนนี้พวกเจ้าเข้าใจเพียงคำพูดและคำสอน และการปฏิบัติภายนอกเท่านั้น พวกเจ้าไม่เข้าใจแก่นแท้ของความจริง เนื่องจากพวกเจ้ายังไม่มีประสบการณ์ความจริง ยกตัวอย่างเช่น มีความจริงมากมายในขอบเขตของการปฏิบัติหน้าที่ของคนเราและในขอบเขตของการรักพระเจ้า และหากผู้คนปรารถนาที่จะรู้จักตนเอง พวกเขายังมีความจริงอีกมากที่จำเป็นต้องเข้าใจ ในส่วนของนัยสำคัญและความล้ำลึกของการทรงปรากฏในรูปมนุษย์ก็เช่นกัน ก็ยังมีความจริงอีกมากมายที่จำเป็นต้องทำความเข้าใจ ผู้คนควรประพฤติตนอย่างไร พวกเขาควรนมัสการพระเจ้าอย่างไร พวกเขาควรเชื่อฟังพระเจ้าอย่างไร พวกเขาควรทำอะไรเพื่อให้สอดคล้องกับน้ำพระทัยของพระเจ้า พวกเขาควรรับใช้พระเจ้าอย่างไร—รายละเอียดทั้งหมดนี้มีความจริงอยู่มากมาย สำหรับความจริงในด้านต่างๆ ทั้งหมดนี้ พวกเจ้าปฏิบัติต่อความจริงเหล่านี้อย่างไร และพวกเจ้ามีประสบการณ์กับความจริงเหล่านี้อย่างไร? แง่มุมของความจริงที่สำคัญที่สุดแง่มุมใดที่ต้องก้าวผ่านไปก่อน? มีความจริงมากมายที่ผู้คนจำเป็นต้องเข้าใจและเข้าไปหลังจากที่พวกเขาได้วางรากฐานอยู่บนหนทางที่แท้จริงแล้ว มีความจริงของการเป็นคนซื่อสัตย์ และโดยเฉพาะอย่างยิ่ง มีความจริงที่เกี่ยวข้องกับการปฏิบัติหน้าที่ สิ่งเหล่านี้ล้วนกำหนดให้ผู้คนมีประสบการณ์และปฏิบัติความจริง หากพวกเจ้ามัวแต่พูดคำพูดและคำสอนเหล่านั้นโดยไม่ใส่ใจวิธีการปฏิบัติและการมีประสบการณ์เพื่อเข้าไปสู่ความเป็นจริงความจริง เช่นนั้นแล้ว เจ้าก็จะมัวแต่ใช้ชีวิตตามคำพูดเหล่านั้นและเจ้าจะไม่มีการเปลี่ยนแปลงที่แท้จริงเลย
บทตัดตอน 67
อะไรคือความเป็นจริงความจริง? ความเป็นจริงความจริงหมายถึงอะไร? ความเป็นจริงความจริงหมายถึงการปฏิบัติความจริง เมื่อผู้คนเข้าใจความจริงและสามารถนำความจริงไปปฏิบัติ ความจริงก็จะกลายเป็นความเป็นจริงของพวกเขา ความจริงจะกลายเป็นชีวิตของพวกเขา เมื่อผู้คนใช้ชีวิตตามความจริง พวกเขาย่อมมีความเป็นจริงความจริง แต่ผู้คนจะไม่มีความเป็นจริงความจริงหากพวกเขาได้แต่กล่าวคำพูดและวลีคำสอน และไม่สามารถนำความจริงไปปฏิบัติได้ ยามที่พวกเขากล่าวคำพูดและวลีคำสอน อาจดูเหมือนพวกเขาเข้าใจความจริง แต่กลับไม่สามารถปฏิบัติความจริงได้เลย นั่นย่อมพิสูจน์ว่าพวกเขาไม่มีความเป็นจริงความจริง ดังนั้นผู้คนควรเข้าไปสู่ความเป็นจริงความจริงอย่างไร? พวกเขาต้องนำพระวจนะของพระเจ้าไปใช้ในชีวิตจริงของตน และพวกเขาจะได้รับความรู้เกี่ยวกับความจริงผ่านกระบวนการของการได้รับประสบการณ์และการปฏิบัติตามพระวจนะของพระเจ้า—ซึ่งไม่ใช่สิ่งที่รับรู้ได้ แต่เป็นประสบการณ์ที่แท้จริงและเป็นความรู้จริง—และสามารถกระทำการตามหลักธรรมทั้งหลาย นี่หมายความว่าพวกเขาได้เข้าสู่ความเป็นจริงความจริงแล้ว ดังนั้นพวกเจ้ามีประสบการณ์ความจริงและได้รับความรู้ที่แท้จริงอะไรบ้าง? พวกเจ้าเคยมีความรู้สึกว่าความจริงได้กลายเป็นชีวิตของพวกเจ้าแล้วหรือไม่? เมื่อพวกเจ้านำพระวจนะของพระเจ้ามาบทตอนหนึ่ง ไม่ว่าพระวจนะเหล่านั้นจะกล่าวถึงความจริงในแง่มุมใด พวกเจ้าสามารถยกตนเองขึ้นเทียบเคียงกับพระวจนะเหล่านั้น และพระวจนะเหล่านั้นสอดคล้องต้องกันกับสภาวะต่างๆ ของพวกเจ้าโดยสมบูรณ์ และพวกเจ้ารู้สึกตื้นตันใจเป็นอย่างยิ่ง ราวกับพระวจนะของพระเจ้าได้สัมผัสส่วนที่ลึกที่สุดในหัวใจของพวกเจ้า และพวกเจ้ารู้สึกว่าพระวจนะของพระองค์ถูกต้องทุกประการ และพวกเจ้ายอมรับพระวจนะเหล่านั้นโดยบริบูรณ์ พวกเจ้าไม่เพียงได้รับความรู้เกี่ยวกับสภาวะทั้งหลายของตนเอง แต่พวกเจ้ายังรู้วิธีปฏิบัติที่สอดคล้องกับน้ำพระทัยของพระองค์ด้วย ด้วยการกินและดื่มพระวจนะของพระเจ้าในหนทางนี้ พวกเจ้าได้รับประโยชน์ กลายเป็นได้รับความรู้แจ้งและได้รับความกระจ่าง พวกเจ้าได้รับการจัดเตรียม และสภาวะทั้งหลายของพวกเจ้าถูกพลิกผัน พวกเจ้าคิดว่าพระวจนะของพระเจ้านั้นยิ่งใหญ่ และพวกเจ้ามีความสุขและพึงพอใจมาก รู้สึกว่าพวกเจ้าได้รับความรู้เกี่ยวกับพระวจนะของพระเจ้า พวกเจ้าเข้าใจว่าพระวจนะของพระเจ้าบทตอนนี้หมายถึงอะไร และรู้วิธีที่จะได้รับประสบการณ์และนำพระวจนะเหล่านั้นไปปฏิบัติ พวกเจ้ารู้สึกเช่นนี้บ่อยครั้งหรือไม่? (บ่อยครั้ง) ดังนั้นทันทีที่พวกเจ้ามีความรู้สึกเช่นนี้ พวกเจ้ารู้สึกว่าตนเองได้รับความจริงจากพระวจนะของพระเจ้าในบทตอนนี้ใช่ไหม? (ไม่ใช่) เมื่อพวกเจ้าไม่รู้สึก ก็หมายความว่าความรู้สึกนี้เป็นเพียงการตอบสนองตามการรับรู้ เป็นการปั่นป่วนของหัวใจเพียงชั่วคราว การได้รับรางวัลบางอย่างและการเข้าไปสู่บางครั้งไม่ได้แสดงถึงการเข้าใจความจริงและการเข้าไปสู่ความเป็นจริงความจริง นี่เป็นเพียงประสบการณ์เบื้องต้น เป็นเพียงการเข้าใจความหมายตามตัวอักษรของความจริงเท่านั้น การก้าวจากการเข้าใจความจริงไปสู่การเข้าสู่ความเป็นจริงความจริงนั้นเป็นกระบวนการซับซ้อนซึ่งใช้เวลายาวนานพอสมควร ในการก้าวจากการเข้าใจคำพูดและวลีคำสอนไปสู่การเข้าใจความจริงอย่างถ่องแท้นั้น ต้องใช้ประสบการณ์มากกว่าเพียงหนึ่งครั้ง สองครั้ง หรือมากกว่าประสบการณ์เพียงหยิบมือจึงจะสัมฤทธิ์ผลได้ พวกเจ้าอาจได้รับรางวัลเล็กน้อยจากประสบการณ์เพียงครั้งเดียว แต่ต้องใช้ประสบการณ์มากมายเพื่อเก็บเกี่ยวรางวัลที่แท้จริงและสัมฤทธิ์ผลของการเข้าใจความจริง นี่ก็เหมือนกับการคิดทบทวนปัญหาๆ หนึ่ง การคิดทบทวนหนึ่งครั้งนำมาซึ่งความสว่างอันริบหรี่ แต่การคิดทบทวนหลายๆ ครั้งจะให้ผลตอบแทนที่ยิ่งใหญ่กว่า และทำให้พวกเจ้าเข้าใจเรื่องนั้นได้อย่างชัดเจน หากพวกเจ้าใช้เวลาสองสามปีเพื่อคิดทบทวนปัญหานั้น พวกเจ้าก็จะเข้าใจปัญหาได้อย่างเต็มที่ ดังนั้นหากพวกเจ้าต้องการที่จะได้รับความรู้เกี่ยวกับพระวจนะของพระเจ้าและเข้าใจความจริง ก็คงไม่ง่ายเหมือนแค่การมีประสบการณ์หลากหลาย พวกเจ้าเคยผ่านประสบการณ์ประเภทเหล่านี้ด้วยตัวเองหรือไม่? ทุกคนอาจมีประสบการณ์สักสองสามครั้ง เมื่อผู้คนเริ่มมีประสบการณ์เกี่ยวกับพระวจนะของพระเจ้าเป็นครั้งแรกก็จะมีความสว่างอันริบหรี่ แต่ความรู้ของพวกเขายังคงตื้นเขิน นี่ก็คล้ายกับการเข้าใจคำสอน เพียงแต่ความรู้ของพวกเขาจะดูสัมพันธ์กับชีวิตจริงมากขึ้นเล็กน้อย และไม่สามารถอธิบายได้อย่างชัดเจนภายในหนึ่งหรือสองประโยค การสามัคคีธรรมของพวกเขาทำให้ผู้อื่นรู้สึกว่าความรู้ของพวกเขาสัมพันธ์กับชีวิตจริงมากกว่าคำพูดและวลีคำสอนเล็กน้อย หากประสบการณ์ของพวกเขากลายเป็นล้ำลึกมากขึ้นและพวกเขาสามารถพูดเกี่ยวกับรายละเอียดบางอย่างได้ เช่นนั้นแล้วความรู้ของพวกเขาก็ยังคงดูสัมพันธ์กับชีวิตจริงมากขึ้น หากผู้คนยังคงมีประสบการณ์หลังจากนั้นอีกระยะหนึ่งและสามารถพูดด้วยความรู้ที่แท้จริงเกี่ยวกับพระวจนะของพระเจ้า ความรู้ของพวกเขาก็จะถูกยกระดับจากการรับรู้ขึ้นสู่การมีเหตุผล นี่คือการเข้าใจความจริงที่แท้จริง เมื่อผู้คนมีประสบการณ์เกี่ยวกับพระวจนะของพระเจ้ามากขึ้นและนำพระวจนะเหล่านั้นไปปฏิบัติ พวกเขาจะสามารถจับความเข้าใจหลักธรรมความจริง และรู้วิธีปฏิบัติความจริง นี่คือความหมายของการเข้าไปสู่ความเป็นจริงความจริง ในเวลานี้ เมื่อพวกเขาให้คำพยานจากประสบการณ์ของตนเอง ผู้ฟังจะรู้สึกว่านั่นสัมพันธ์กับชีวิตจริง และพวกเขาจะสรรเสริญคำพยานนั้นอย่างมากมาย เมื่อคนเราไปถึงระดับนี้ พระวจนะของพระเจ้าก็จะกลายเป็นความเป็นจริงชีวิตของพวกเขา และมีเพียงบุคคลประเภทนี้เท่านั้นที่สามารถถูกเรียกได้ว่าได้รับความจริงแล้ว นี่เป็นกระบวนการง่ายๆ ของการมีประสบการณ์ในพระวจนะของพระเจ้าและการได้รับความจริง ซึ่งเป็นสิ่งที่ไม่สามารถสัมฤทธิ์ได้โดยปราศจากความพยายามหลายปีเป็นอย่างน้อยหรืออาจมากกว่า 10 ปีเสียด้วยซ้ำ เมื่อคนเราเริ่มมีประสบการณ์และปฏิบัติตามพระวจนะของพระเจ้า พวกเขาคิดฝันว่านั่นจะเป็นเรื่องที่ค่อนข้างง่าย แต่เมื่อมีบางสิ่งเกิดขึ้นกับพวกเขา พวกเขากลับไม่รู้ว่าจะเผชิญหรือรับมือกับเรื่องนั้นและความยากลำบากทุกรูปแบบที่เกิดขึ้นมาได้อย่างไร มโนคติอันหลงผิดและความคิดฝันของพวกเขาจะสร้างเครื่องกีดขวาง อุปนิสัยอันเสื่อมทรามของพวกเขาจะสร้างการก่อกวน และเมื่อพวกเขาเผชิญการชะงักงันและความล้มเหลว พวกเขาจะหยุดรับรู้วิธีการได้รับประสบการณ์ ผู้คนที่มีอุปนิสัยอันเสื่อมทรามมักจะเปราะบางเป็นพิเศษและกลายเป็นคนคิดลบอย่างง่ายดาย และเมื่อพวกเขาถูกโจมตี ถูกใส่ร้ายป้ายสีและถูกตัดสิน พวกเขาจะล้มลงได้โดยง่ายและไม่สามารถลุกขึ้นมาได้อีก หากปัญหาเหล่านี้สามารถแก้ไขได้โดยการแสวงหาความจริง หากคนเราสามารถพึ่งพาพระเจ้าเพื่อที่จะตั้งมั่นแล้ว พวกเขาก็สามารถเดินไปตามเส้นทางแห่งการไล่ตามเสาะหาความจริงได้ หากคนเราไม่สนใจความจริงและไม่ปฏิบัติต่อความจริงเสมือนสิ่งล้ำค่าที่ควรมีประสบการณ์และควรได้รับแล้ว พวกเขาก็จะไม่มีความเข้มแข็งในการปฏิบัติความจริง พวกเขาจะล้มลงและกลายเป็นติดอยู่ที่สัญญาณแรกของความยากลำบาก คนจำพวกนี้คือคนขลาด และไม่ง่ายสำหรับพวกเขาที่จะได้รับความจริง พระวจนะของพระเจ้าคือความจริง คือชีวิตใหม่ที่พระองค์ประทานให้กับผู้คน และอะไรคือจุดประสงค์ของการยอมรับความจริง? จุดประสงค์คือการได้รับความจริงและชีวิต มีประสบการณ์ความจริงราวกับเป็นชีวิตของตนเอง ก่อนที่ความจริงจะกลายเป็นชีวิตของคนเรานั้น จุดประสงค์ของการยอมรับความจริงโดยส่วนใหญ่คือการแก้ไขอุปนิสัยอันเสื่อมทราม อุปนิสัยอันเสื่อมทรามใดที่การนี้สามารถแก้ไขได้? สิ่งที่การนี้แก้ไขได้โดยส่วนใหญ่ อาทิ ความไม่เชื่อฟัง มโนคติอันหลงผิดและความคิดฝัน ความโอหัง ความทะนงตน ความเห็นแก่ตัว ความน่ารังเกียจ ความคดโกง การเต็มไปด้วยเล่ห์ลวง การไม่ระมัดระวัง สุกเอาเผากิน และความไม่รับผิดชอบ และการขาดซึ่งมโนธรรมและเหตุผล และอะไรคือผลลัพธ์สุดท้ายที่จะไปถึงจากจุดนี้ได้? ผลลัพธ์สุดท้ายคือคนเราสามารถเป็นคนที่ซื่อสัตย์ผู้นบนอบต่อพระเจ้า เป็นผู้ยกชูพระองค์ว่ายิ่งใหญ่ เป็นผู้นมัสการพระองค์ เป็นผู้จงรักภักดีและรักพระองค์อย่างแท้จริง และเป็นผู้ที่จะนบนอบต่อพระองค์ตราบจนวันตาย บุคคลประเภทนี้ใช้ชีวิตในสภาพคล้ายมนุษย์ที่แท้จริงโดยสิ้นเชิง พวกเขากลายเป็นบุคคลที่มีความจริงและสภาวะความเป็นมนุษย์ นี่คือขอบเขตสูงสุดที่คนเราสามารถไปถึงได้ในการไล่ตามเสาะหาความจริง
แล้วผู้คนสามารถกิน ดื่ม และมีประสบการณ์ในพระวจนะของพระเจ้าเพื่อแก้ไขอุปนิสัยอันเสื่อมทรามของตนได้อย่างไร? นี่ไม่ใช่เรื่องง่าย อุปนิสัยอันเสื่อมทรามทั้งหลายเป็นปัญหาหนึ่งที่มีอยู่จริง และมักถูกเปิดเผยออกมาในชีวิตจริงของผู้คนตามธรรมชาติ ไม่ว่าเกิดอะไรขึ้นกับพวกเขา และไม่ว่าพวกเขาทำอะไร อุปนิสัยอันเสื่อมทรามของพวกเขาจะถูกเปิดเผยออกมาเสมอ ตัวอย่างเช่น ไม่ว่าผู้คนจะพูดหรือทำอะไร โดยส่วนใหญ่แล้วพวกเขามีความตั้งใจและมีเป้าหมายที่แน่นอน ผู้มีสายตาที่แหลมคมจะสามารถสัมผัสได้ว่าวิธีที่ผู้อื่นพูดและกระทำนั้นเป็นจริงหรือเป็นเท็จ เช่นเดียวกับสิ่งทั้งหลายที่แฝงอยู่ในคำพูดและการกระทำของพวกเขา รวมทั้งกับดักที่อยู่ในตัวพวกเขาด้วย สิ่งเหล่านี้ถูกเปิดเผยออกมาตามธรรมชาติเช่นนั้นหรือ? ผู้คนสามารถปิดบังสิ่งเหล่านี้ได้หรือไม่? แม้ผู้คนไม่พูดหรือทำอะไรเลย แต่เมื่อเกิดอะไรขึ้นกับพวกเขา พวกเขายังคงมีปฏิกิริยาอย่างหนึ่ง สิ่งเหล่านี้ถูกเปิดเผยจากการแสดงออกของพวกเขาเป็นอันดับแรก แล้วก็จะยิ่งเปิดเผยมากขึ้นผ่านคำพูดและการกระทำของพวกเขา ผู้มีสายตาที่แหลมคมจะสังเกตเห็นเสมอ และมีเพียงคนเขลาและคนโง่เท่านั้นที่ไม่สามารถแยกแยะได้ อาจกล่าวได้ว่าเป็นเรื่องธรรมดาที่ผู้คนจะเปิดเผยความเสื่อมทรามของตนเอง นี่เป็นปัญหาจริงๆ ที่เกิดขึ้นกับทุกคน อะไรคือจุดประสงค์ของพระเจ้าในการตรัสความจริงมากมายในพระราชกิจของพระองค์ระหว่างยุคสุดท้าย? พระองค์ตรัสความจริงเหล่านี้เพื่อแก้ไขอุปนิสัยอันเสื่อมทรามของผู้คนและรากเหง้าซึ่งเป็นเหตุแห่งบาปทั้งหลายของพวกเขา เพื่อช่วยผู้คนให้รอดจากความเสื่อมทรามของซาตาน เพื่อช่วยผู้คนให้บรรลุความรอดและเป็นอิสระจากอิทธิพลของซาตาน โดยเฉพาะอย่างยิ่งเพื่อประทานชีวิต ความจริง และหนทางให้แก่ผู้คน หากผู้คนเชื่อในพระเจ้าแต่ไม่ยอมรับความจริง พวกเขาจะไม่สามารถชำระอุปนิสัยอันเสื่อมทรามของตนให้สะอาดได้ และไม่สามารถบรรลุความรอดได้ด้วยเหตุนี้ ดังนั้นผู้ที่เชื่อในพระเจ้าอย่างแท้จริงจะทุ่มความพยายามในการปฏิบัติและการมีประสบการณ์ในพระวจนะของพระองค์ จะคิดทบทวนและพยายามที่จะรู้จักตนเองเมื่ออุปนิสัยอันเสื่อมทรามของตนถูกเปิดเผยออกมา และจะแสวงหาความจริงแห่งพระวจนะของพระเจ้าเพื่อแก้ไขอุปนิสัยอันเสื่อมทรามนี้ ผู้ที่รักความจริงเหล่านั้นจะมุ่งเน้นการคิดทบทวนตนเองและการพยายามที่จะรู้จักตัวเองในการอ่านพระวจนะของพระเจ้าของตน และพวกเขารู้สึกว่าพระวจนะของพระองค์เป็นเหมือนเพียงกระจกเงาบานหนึ่งที่เปิดเผยความเสื่อมทรามและความอัปลักษณ์ของตนเอง พวกเขาจะมายอมรับการพิพากษาและการตีสอนของพระองค์ผ่านพระวจนะของพระเจ้าด้วยวิธีนี้ และพวกเขาจะค่อยๆ แก้ไขอุปนิสัยอันเสื่อมทรามของตน เมื่อพวกเขามองเห็นว่าอุปนิสัยอันเสื่อมทรามของตนถูกเปิดเผยออกมาน้อยลง เมื่อพวกเขานบนอบต่อพระเจ้าอย่างแท้จริง พวกเขาจะรู้สึกว่าการปฏิบัติความจริงนั้นง่ายดายขึ้นมาก และไม่มีความยากลำบากอีกต่อไป ถึงเวลานี้พวกเขาจะเห็นการเปลี่ยนแปลงที่แท้จริงในตัวเองประการหนึ่ง และการสรรเสริญพระเจ้าที่แท้จริงจะพัฒนาขึ้นในหัวใจของพวกเขา “พระเจ้าผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์ได้ทรงช่วยฉันให้รอดจากพันธนาการและการบีบคั้นของอุปนิสัยอันเสื่อมทรามของฉันเองและทรงช่วยฉันให้รอดจากอิทธิพลของซาตาน” นี่คือผลที่สัมฤทธิ์จากการมีประสบการณ์การพิพากษาและการตีสอนในพระวจนะของพระเจ้า หากผู้คนไม่สามารถมีประสบการณ์การพิพากษาและการตีสอนในพระวจนะของพระเจ้าแล้ว พวกเขาก็ไม่สามารถถูกชำระให้สะอาดจากอุปนิสัยอันเสื่อมทรามหรือสามารถเป็นอิสระจากอิทธิพลของซาตานได้ มีผู้คนมากมายที่ไม่รักความจริง และแม้พวกเขาจะอ่านพระวจนะของพระเจ้าและฟังคำเทศนา หลังจากนั้นพวกเขากล่าวแค่เพียงคำพูดและวลีคำสอน และผลก็คือพวกเขาไม่ได้แก้ไขอุปนิสัยอันเสื่อมทรามใดๆ ของตนเลย ทั้งที่เชื่อในพระเจ้ามาเป็นเวลาหลายปี คนเหล่านี้ก็ยังคงเป็นพวกซาตานและมารร้ายเหมือนเดิมที่พวกเขาเคยเป็นเสมอมา พวกเขาคิดว่าตราบใดที่พวกเขาเผยแผ่พระวจนะของพระเจ้า ตราบใดที่พวกเขาสวดท่องพระวจนะของพระเจ้าเล็กน้อยและได้สามัคคีธรรมกับผู้อื่นเกี่ยวกับพระวจนะของพระเจ้า ตราบใดที่พวกเขาสามารถกล่าวคำพูดและวลีคำสอนมากมาย และตราบใดที่พวกเขาสามารถเข้าใจคำสอนและเรียนรู้การควบคุมตนเอง พวกเขาก็จะแก้ไขอุปนิสัยอันเสื่อมทรามของตนได้ ผลที่ตามมาก็คือ หลังจากที่เชื่อในพระเจ้าเป็นเวลาหลายปีก็ยังคงไม่มีการเปลี่ยนแปลงใดในอุปนิสัยชีวิตของพวกเขาเลย พวกเขาไม่สามารถพูดถึงคำพยานเชิงประสบการณ์ พวกเขาก็เลยงงงัน หลังจากเชื่อในพระเจ้ามาหลายปี พวกเขายังคงมือเปล่าและไม่ได้รับความจริงใดเลย พวกเขาใช้ชีวิตอย่างสูญเปล่าและสูญเสียเวลาตลอดหลายปีนี้ไปเปล่าๆ ปัจจุบันมีผู้นำเทียมเท็จและคนทำงานมากมายที่เป็นเช่นนี้ พวกเขาแค่มุ่งเน้นที่การทำงานและการให้คำเทศนามากกว่าการทุ่มความพยายามในการปฏิบัติและการมีประสบการณ์ในพระวจนะของพระเจ้า เช่นนั้นแล้วพวกเขาอยู่บนเส้นทางแห่งการไล่ตามเสาะหาความจริงหรือไม่? ไม่ใช่โดยสิ้นเชิง
อะไรคือความเป็นจริงที่สำคัญที่สุดสำหรับผู้ที่เชื่อในพระเจ้า? ความเป็นจริงที่สำคัญที่สุดคือการปฏิบัติความจริง อะไรคือส่วนที่สำคัญที่สุดของการปฏิบัติความจริง? ไม่ใช่การที่คนคนหนึ่งต้องมีการจับความเข้าใจในหลักธรรมก่อนหรือ? แล้วอะไรคือหลักธรรม? หลักธรรมเป็นด้านที่สัมพันธ์กับชีวิตจริงของความจริง เป็นมาตรฐานซึ่งสามารถรับประกันผลลัพธ์ได้ หลักธรรมนั้นเรียบง่ายเช่นนี้เอง เมื่อพิจารณาตามตัวอักษร เจ้าคิดว่าทุกประโยคแห่งพระวจนะของพระเจ้าคือความจริง แต่เจ้าไม่รู้วิธีปฏิบัติความจริง นั่นเพราะเจ้าไม่เข้าใจหลักธรรมแห่งความจริงนั่นเอง เจ้าคิดว่าพระวจนะของพระเจ้าถูกต้องทั้งหมด คิดว่าพระวจนะของพระเจ้าเป็นความจริง แต่เจ้าไม่รู้ว่าด้านที่สัมพันธ์กับชีวิตจริงของความจริงคืออะไร หรือพุ่งเป้าไปที่สภาวะใด ไม่รู้ว่าหลักธรรมในที่นี้คืออะไร และเส้นทางที่นำไปสู่การปฏิบัตินั้นคืออะไร—เจ้าไม่สามารถจับหรือเข้าใจเรื่องนี้ได้ นี่พิสูจน์ว่าเจ้าเพียงเข้าใจหลักธรรมและไม่ใช่ความจริง หากเจ้าสามารถสำนึกได้อย่างแท้จริงว่าเจ้าเพียงเข้าใจหลักธรรม เช่นนั้นเจ้าควรทำเช่นใด? เจ้าต้องแสวงหาความจริง ก่อนอื่น ต้องมีความรู้สึกที่ถูกต้องแม่นยำต่อความเป็นจริงของความจริง เข้าใจว่าแง่มุมใดของความเป็นจริงที่โดดเด่นที่สุด และเจ้าควรปฏิบัติอย่างไรเพื่อเข้าสู่ความเป็นจริงนี้ เจ้าจะพบเส้นทางด้วยการแสวงหาและการไถ่ถามในหนทางนี้ ทันทีที่เจ้ายึดมั่นในหลักธรรมและดำรงชีวิตตามความเป็นจริงนี้ เจ้าก็จะได้รับความจริง ซึ่งเป็นผลสัมฤทธิ์ที่มาจากการไล่ตามเสาะหาความจริง หากเจ้าสามารถจับความเข้าใจหลักธรรมของความจริงที่มากมายนี้และนำบางส่วนไปปฏิบัติได้ เช่นนั้นเจ้าก็มีความเป็นจริงความจริง และเจ้าก็ได้รับชีวิตแล้ว ไม่สำคัญว่าเจ้าแสวงหาแง่มุมใดของความจริง เมื่อเจ้าเข้าใจแล้วว่าความเป็นจริงของความจริงในวจนะของพระเจ้านั้นอยู่ที่ใด และข้อพึงประสงค์ของพระองค์คือสิ่งใด เมื่อเจ้าเข้าใจอย่างแท้จริง และยอมลำบากพร้อมนำไปปฏิบัติได้ เช่นนั้นเจ้าก็ได้รับความจริงนี้แล้ว ในขณะที่เจ้ากำลังได้รับความจริงนี้ อุปนิสัยอันเสื่อมทรามของเจ้าจะถูกแก้ไขไปทีละน้อย และความจริงนี้จะทำงานด้วยหนทางของความจริงภายในตัวเจ้า หากเจ้าสามารถนำความเป็นจริงของความจริงไปปฏิบัติ ปฏิบัติหน้าที่และทำทุกการกระทำของตน และวางตัวเองตามหลักธรรมของการปฏิบัติความจริงนี้ได้ เช่นนั้นแล้ว นี่ไม่ได้หมายความว่าเจ้าได้เปลี่ยนไปแล้วหรอกหรือ? เจ้าได้กลายเป็นบุคคลประเภทใด? เจ้าได้กลายเป็นใครบางคนที่มีความเป็นจริงความจริง คนที่มีความเป็นจริงความจริงเป็นใครบางคนที่มีการกระทำทั้งหลายตามหลักธรรมใช่หรือไม่? ผู้ที่มีการกระทำต่างๆ ตามหลักธรรมได้รับความจริงแล้วใช่ไหม? ผู้ที่ได้รับความจริงแล้วกำลังใช้ชีวิตตามสภาวะความเป็นมนุษย์ที่เป็นปรกติใช่ไหม? ผู้ที่กำลังใช้ชีวิตตามสภาวะความเป็นมนุษย์ที่เป็นปรกติมีความจริงและมีสภาวะความเป็นมนุษย์หรือไม่? ผู้คนที่มีความจริงและมีสภาวะความเป็นมนุษย์ที่สอดคล้องกับน้ำพระทัยของพระเจ้า และผู้คนที่สอดคล้องกับน้ำพระทัยของพระเจ้าจะเป็นผู้คนประเภทที่พระองค์ประสงค์ที่จะได้มา นี่คือประสบการณ์ของการเชื่อและการทรงรับไว้ของพระเจ้า และนี่ยังเป็นกระบวนการของการได้รับความจริงโดยเริ่มต้นจากการกินและดื่มพระวจนะของพระองค์ เช่นเดียวกับกระบวนการของการบรรลุความรอด เส้นทางนี้คือเส้นทางของการไล่ตามเสาะหาความจริง และเส้นทางของการถูกทำให้เพียบพร้อมโดยพระเจ้า
บทตัดตอน 68
ตอนนี้พวกเจ้าเข้าใจแล้วใช่ไหมว่าการได้รับความจริงและการเข้าสู่ความเป็นจริงความจริงขึ้นอยู่กับอะไร? สิ่งเหล่านี้ขึ้นอยู่กับการแสวงหาความจริงและการปฏิบัติความจริง—เพียงสองสิ่งนี้ ง่ายๆ เท่านั้นเอง แม้ความจริงที่พระเจ้าทรงแสดงนั้นได้รับการบันทึกในรูปแบบลายลักษณ์อักษรก็ตาม แต่ความเป็นจริงของความจริงกลับไม่ได้อยู่ในลายลักษณ์อักษร ยิ่งไปกว่านั้น มนุษย์ยังไม่สามารถเข้าใจหรือจับใจความได้จากคำที่เป็นลายลักษณ์อักษรอีกด้วย ดังนั้น ต้องทำอย่างไรเล่าจึงจะเข้าใจความจริง? โดยส่วนใหญ่แล้ว การเข้าใจและการได้รับความจริงทำได้โดยการปฏิบัติและได้รับประสบการณ์กับพระวจนะของพระเจ้า ได้รับประสบการณ์กับพระราชกิจของพระองค์ และแสวงหาความจริงและความรู้แจ้งของพระวิญญาณบริสุทธิ์ ความเป็นจริงของความจริงตระหนักได้โดยผ่านทางบุคคลที่ปฏิบัติตามความจริงและก้าวผ่านความจริง นั่นเป็นบางสิ่งซึ่งมาจากประสบการณ์ บางสิ่งที่มนุษย์ใช้ชีวิตตาม ความจริงไม่ใช่ทฤษฎีที่ว่างเปล่า ไม่ใช่วลีเรียบง่ายรื่นหู ความจริงคือภาษาที่อุดมด้วยพลังชีวิต คือคติพจน์นิรันดร์แห่งชีวิต คือสิ่งที่สัมพันธ์กับชีวิตจริงและล้ำค่าที่สุดซึ่งสามารถติดตัวคนเราไปได้ในชีวิต ตลอดช่วงชีวิตของคนคนหนึ่ง อะไรคือความจริง? ความจริงคือรากฐานของการดำรงอยู่ในชีวิตของมนุษย์ เป็นหลักธรรมของการปฏิบัติในการประพฤติปฏิบัติตนและจัดการกับสิ่งทั้งหลาย ความจริงให้ทิศทางและจุดประสงค์ในชีวิตแก่คนเรา ทำให้คนเราสามารถใช้ชีวิตตามสภาพเสมือนมนุษย์ของบุคคลที่จริงแท้ และดำรงชีวิตอยู่เฉพาะพระพักตร์พระเจ้าอย่างนบนอบและนมัสการต่อพระองค์ นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมผู้คนจึงไม่อาจใช้ชีวิตโดยปราศจากความจริงได้ ดังนั้น ตอนนี้เจ้าพึ่งพาสิ่งใดหรือในการใช้ชีวิต? เจ้ามีความคิดและทัศนคติอย่างไร? อะไรคือทิศทางและจุดประสงค์ในการทำสิ่งต่างๆ ของเจ้า? หากเจ้ามีความเป็นจริงความจริง ชีวิตของเจ้าก็จะมีหลักธรรม ทิศทาง และจุดประสงค์ หากเจ้าไม่มี ชีวิตของเจ้าก็จะไม่มีหลักธรรม ทิศทาง และจุดประสงค์ ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเจ้ากำลังดำรงชีวิตอยู่ตามปรัชญาของซาตาน ตามสิ่งเหล่านั้นซึ่งเป็นวัฒนธรรมตามประเพณี นั่นเป็นวิธีดำเนินชีวิตของผู้ไม่เชื่อ พวกเจ้ามองเรื่องนี้ทะลุปรุโปร่งหรือไม่? เพื่อแก้ไขปัญหานี้ คนเราต้องแสวงหาและยอมรับความจริง การได้รับความจริงนั้นเป็นเรื่องง่ายหรือไม่? (เป็นเรื่องง่ายหากเราพึ่งพาพระเจ้า) ในขณะที่พึ่งพาพระเจ้า คนเราก็ต้องพึ่งพาตนเองเช่นกัน เจ้าต้องมีความมั่นใจนี้ เจตจำนงนี้ และข้อพึงประสงค์นี้ในหัวใจของเจ้า พร้อมกับพูดว่า “ฉันไม่ต้องการใช้ชีวิตอยู่ท่ามกลางอุปนิสัยเยี่ยงซาตานอันเสื่อมทราม ฉันไม่ต้องการถูกสิ่งเหล่านั้นควบคุมและหลอกให้หลงกล และถูกทำให้กลายเป็นคนโง่เขลาโดยสมบูรณ์จนทำให้พระเจ้าทรงชิงชังฉัน เช่นนั้นฉันก็คงจะไม่มีค่าพอที่จะมีชีวิตอยู่เฉพาะพระพักร์พระเจ้า” เจ้าต้องมีความรู้สึกเช่นนี้อยู่ในหัวใจของเจ้า จากนั้นเมื่อสิ่งทั้งหลายเกิดขึ้นกับเจ้า หากเจ้านำความจริงที่เจ้าสามารถเข้าใจได้และอยู่ภายในการจับความเข้าใจของเจ้ามาใช้ในชีวิตจริงของเจ้า และสามารถนำมาปฏิบัติได้ในทุกเรื่อง แล้วเช่นนั้นความจริงจะไม่กลายเป็นความเป็นจริงของเจ้าหรือ? และเมื่อความจริงได้กลายเป็นความเป็นจริงของเจ้าแล้ว เจ้าจะยังกังวลอยู่อีกหรือว่าชีวิตของเจ้าจะไม่เติบโตอยู่? เจ้าสามารถกำหนดพิจารณาได้อย่างไรว่าบุคคลผู้หนึ่งครองความเป็นจริงความจริงหรือไม่? การนี้สามารถมองเห็นได้จากสิ่งที่พวกเขาพูด บุคคลที่แต่กล่าวคำพูดและคำสอนนั้นไม่ได้ครองความเป็นจริงความจริง และแน่นอนว่าย่อมจะไม่ปฏิบัติความจริง ดังนั้นสิ่งที่พวกเขาพูดจึงว่างเปล่าและไม่อยู่บนความเป็นจริง คำพูดของใครบางคนที่มีความเป็นจริงความจริงจะสามารถแก้ไขปัญหาของผู้คนได้ พวกเขาสามารถมองเห็นแก่นแท้ของปัญหาได้อย่างชัดเจน ด้วยคำพูดที่เรียบง่ายเพียงไม่กี่คำ ปัญหาที่กวนใจเจ้ามาหลายปีย่อมสามารถได้รับการแก้ไข เจ้าจะเข้าใจความจริงและน้ำพระทัยของพระเจ้า สิ่งทั้งหลายจะไม่ลำบากยากเย็นสำหรับเจ้าอีกต่อไป เจ้าจะไม่รู้สึกว่าถูกพันธนาการและตีกรอบอีกแล้ว และเจ้าจะได้รับอิสรภาพและได้รับการปลดปล่อย สิ่งที่บุคคลเช่นนี้พูดคือความเป็นจริงความจริงหรือไม่? นี่คือความเป็นจริงความจริง หากเจ้าไม่เข้าใจปัญหาของตน ไม่ว่าคนคนหนึ่งกล่าวสิ่งใด และสิ่งที่พวกเขาพูดก็ไม่ได้แก้ไขปัญหาที่ต้นเหตุ เช่นนั้นแล้ว สิ่งที่พวกเขาพูดก็คือคำพูดและคำสอน คำพูดและคำสอนสามารถหล่อเลี้ยงและช่วยเหลือผู้คนได้หรือไม่? คำพูดและคำสอนไม่สามารถหล่อเลี้ยงหรือช่วยเหลือผู้คนได้ และไม่สามารถแก้ไขความลำบากยากเย็นที่เป็นจริงของผู้คน ยิ่งกล่าวคำพูดและคำสอนมากเท่าใด พวกเขาก็ยิ่งทำให้ผู้ฟังรำคาญมากเท่านั้น ผู้คนที่เข้าใจความจริงย่อมพูดจาแตกต่างออกไป พวกเขาสามารถชี้ให้เห็นรากเหง้าของปัญหาหรือต้นเหตุของอาการป่วยได้ด้วยคำพูดไม่กี่คำ แม้ประโยคเดียวก็สามารถปลุกผู้คนให้ตื่นและระบุประเด็นปัญหาที่เป็นกุญแจสำคัญได้ นี่คือการใช้คำพูดที่มีความเป็นจริงความจริงมาแก้ไขความลำบากยากเย็นของผู้คนและชี้ให้เห็นเส้นทางปฏิบัติ
ในยุคสุดท้าย พระเจ้าผู้ทรงปรากฏในรูปมนุษย์ได้เสด็จมาแล้ว อะไรคือสิ่งที่มนุษย์ควรได้รับมากที่สุดหากพวกเขาเชื่อในพระเจ้าผู้ทรงสัมพันธ์กับชีวิตจริง? สิ่งนั้นคือความจริง คือชีวิต ไม่มีสิ่งใดนอกเหนือจากนี้อีกแล้วที่มีนัยสำคัญ เมื่อพระคริสต์เสด็จมา สิ่งที่พระองค์ทรงนำมาด้วยก็คือความจริง คือชีวิต พระองค์เสด็จมาเพื่อจัดเตรียมชีวิตแก่ผู้คน ดังนั้น คนเราจะเริ่มเชื่อในพระเจ้าผู้ทรงสัมพันธ์กับชีวิตจริงได้อย่างไร? คนเราต้องทำอย่างไรเพื่อได้รับความจริงและชีวิต? พระเจ้าได้ทรงแสดงความจริงไปมากมายเหลือเกินแล้ว ทุกคนที่หิวโหยและกระหายในความชอบธรรมควรกินและดื่มพระวจนะของพระเจ้าจนอิ่มหนำ พระวจนะของพระเจ้าล้วนเป็นความจริง และพระวจนะของพระองค์ยังอุดมสมบูรณ์และเหลือเฟือ มีสิ่งล้ำค่าทุกหนทุกแห่งและมีขุมทรัพย์อยู่รอบตัว ยามที่ชื่นชมยินดีกับความอุดมสมบูรณ์ของดินแดนคานาอันอันงดงาม ผู้ที่รักในความจริงจะรู้สึกถึงความสุขที่พองโตด้วยความชื่นบานยินดีในหัวใจ มีความจริงและแสงสว่างอยู่ในทุกประโยคของพระวจนะของพระเจ้าที่พวกเขากินและดื่ม ทั้งหมดนั้นล้วนล้ำค่า ผู้คนที่ไม่รักความจริงจะบึ้งตึงจากความเศร้าหมอง พวกเขานั่งอยู่ในงานเลี้ยงและทนทุกข์จากการกันดารอาหารและแสดงความน่าเวทนาของตนออกมา สิ่งที่บรรดาผู้สามารถแสวงหาความจริงได้รับนั้นจะเติบโตงอกงามอยู่เสมอ ส่วนพวกที่ไม่สามารถทำเช่นนั้นได้จะพบกับทางตัน สิ่งที่น่าเป็นห่วงใหญ่หลวงที่สุดในตอนนี้คือการเรียนรู้ที่จะแสวงหาความจริงในทุกสิ่ง การไขว่คว้าหาความเข้าใจในความจริง การปฏิบัติความจริง และการที่จะสามารถนบนอบต่อพระเจ้าได้อย่างแท้จริง นั่นเองคือสิ่งที่เป็นการเชื่อในพระเจ้า การเชื่อในพระเจ้าผู้ทรงสัมพันธ์กับชีวิตจริงก็คือการได้รับความจริงและชีวิตนั่นเอง ความจริงถูกใช้เพื่ออะไรหรือ? ความจริงถูกใช้เพื่อให้โลกฝ่ายวิญญาณของผู้คนอุดมสมบูรณ์ขึ้นหรือ? หมายให้ผู้คนได้รับการศึกษาที่ดีหรือ? (ไม่ใช่) ดังนั้น ความจริงช่วยแก้ปัญหาใดของมนุษย์เล่า? ความจริงมีอยู่เพื่อแก้ไขอุปนิสัยเสื่อมทรามของมนุษย์ แก้ไขธรรมชาติที่เปี่ยมบาปของมนุษย์ ทำให้ผู้คนดำรงชีวิตอยู่เฉพาะพระพักตร์พระเจ้า และทำให้พวกเขาใช้ชีวิตตามสภาวะความเป็นมนุษย์ที่ปกติ ผู้คนบางคนไม่เข้าใจว่าความจริงคืออะไร พวกเขารู้สึกอยู่ตลอดเวลาว่าความจริงช่างลุ่มลึกและเป็นนามธรรม และความจริงเป็นความล้ำลึก พวกเขาไม่เข้าใจว่าความจริงคือบางสิ่งสำหรับให้ผู้คนปฏิบัติ เป็นบางสิ่งสำหรับให้ผู้คนนำมาใช้ บางคนเชื่อในพระเจ้ามาแล้วสิบหรือยี่สิบปี และยังไม่เข้าใจแน่ชัดว่าความจริงคืออะไร บุคคลประเภทนี้ได้รับความจริงแล้วหรือ? (ไม่ใช่) ผู้ที่ยังไม่ได้รับความจริงนั้นน่าเวทนานักมิใช่หรือ? ช่างน่าเวทนาเหลือเกิน—เหมือนที่ขับร้องในบทเพลงสรรเสริญนั้นว่าพวกเขา “กำลังนั่งอยู่ในงานเลี้ยงและทนทุกข์จากการกันดารอาหาร” การได้รับความจริงนั้นไม่ยาก และการเข้าสู่ความเป็นจริงความจริงก็ไม่ยากเช่นกัน แต่หากผู้คนรังเกียจความจริงอยู่เสมอ พวกเขาจะสามารถได้รับความจริงหรือไม่? พวกเขาไม่สามารถ ดังนั้นเจ้าต้องมาเฉพาะพระพักตร์พระเจ้าเสมอ ตรวจสอบสถานะภายในของตนที่รังเกียจความจริง ดูว่าเจ้ามีการแสดงออกถึงการรังเกียจความจริงอย่างไรบ้าง และหนทางใดในการทำสิ่งทั้งหลายที่เป็นการรังเกียจความจริง และในสิ่งใดบ้างที่เจ้ามีท่าทีที่รังเกียจความจริง—เจ้าต้องตรวจสอบสิ่งเหล่านี้ให้บ่อย ตัวอย่างเช่น มีใครบางคนเตือนสติเจ้าโดยพูดว่า “เจ้าไม่สามารถทำหน้าที่ของเจ้าได้โดยพึ่งพาแต่เจตจำนงของตัวเจ้าเองเพียงอย่างเดียว—เจ้าควรทบทวนตนเองและรู้จักตัวเองด้วย” และเจ้าโกรธและยอกย้อนว่า “ฉันทำหน้าที่ของฉันอย่างไรไม่สำคัญ ว่าแต่คุณทำหน้าที่ตัวเองได้ดีอยู่หรือ? ฉันทำหน้าที่ของฉันอย่างนี้แล้วมันผิดตรงไหน? พระเจ้าทรงรู้ใจฉันอยู่แล้ว!” นี่เป็นท่าทีประเภทใด? ใช่เป็นประเภทหนึ่งของการยอมรับความจริงหรือไม่? (ไม่ใช่) ก่อนอื่นคนเราต้องมีท่าทีที่ยอมรับความจริงเมื่อสิ่งต่างๆ เกิดขึ้นกับตนเอง การไม่มีท่าทีประเภทนี้ก็เหมือนการไม่มีเรือใหญ่ที่จะรับขุมทรัพย์เอาไว้ เป็นผลให้เจ้าไม่สามารถได้รับความจริง หากบุคคลหนึ่งไม่สามารถได้รับความจริง ความเชื่อในพระเจ้าของเขาย่อมสูญเปล่า! จุดประสงค์ของการเชื่อในพระเจ้าคือการได้รับความจริง หากคนเราไม่ได้รับความจริง เช่นนั้นความเชื่อในพระเจ้าของพวกเขาย่อมล้มเหลวเสียแล้ว อะไรคือการได้รับความจริง? นั่นคือเมื่อความจริงกลายเป็นความเป็นจริงของเจ้า เมื่อนั่นกลายเป็นชีวิตของเจ้า นั่นคือการได้รับความจริง—นั่นคือความหมายของการเชื่อในพระเจ้า! พระเจ้าตรัสพระวจนะของพระองค์เพื่อสิ่งใด? พระเจ้าทรงแสดงความจริงเหล่านั้นเพื่อสิ่งใด? เพื่อที่ผู้คนอาจยอมรับความจริง ซึ่งจะทำให้ความเสื่อมทรามนั้นถูกชำระให้สะอาด เพื่อที่ผู้คนอาจได้รับความจริง ซึ่งนั่นจะทำให้ความจริงกลายเป็นชีวิตของพวกเขา หาไม่แล้วเหตุใดพระเจ้าจึงจะทรงแสดงความจริงมากมายนักเล่า? เพื่อแข่งขันกับพระคัมภีร์หรือ? เพื่อสร้าง “มหาวิทยาลัยแห่งความจริง” และฝึกผู้คนกลุ่มหนึ่งหรือ? ไม่ใช่ทั้งคู่ แทนที่จะเป็นเช่นนั้น การนี้หมายที่จะช่วยมวลมนุษย์ให้รอดอย่างครบบริบูรณ์ เพื่อให้ผู้คนเข้าใจและได้รับความจริงในที่สุดต่างหาก ตอนนี้เจ้าเข้าใจแล้วใช่ไหม? อะไรคือสิ่งที่สำคัญที่สุดในการเชื่อในพระเจ้า? (การได้รับความจริงและการเข้าสู่ความเป็นจริงความจริง) จากนี้ก็ขึ้นอยู่กับว่าพวกเจ้าเข้าสู่ความเป็นจริงความจริงอย่างไร และพวกเจ้าสามารถทำได้หรือไม่
บทตัดตอน 69
สำหรับพระวจนะที่ว่า “ความยำเกรงพระยาห์เวห์เป็นที่เริ่มต้นของปัญญา” นั้น พวกเจ้ามักจะปฏิบัติและมีประสบการณ์กับพระวจนะเหล่านั้นโดยวิธีใด? (โดยการเชื่อฟังพระวจนะและพระราชกิจของพระเจ้าทั้งหมด) นี่เป็นถ้อยแถลงที่กว้าง เป็นคำสอน ถ้อยแถลงนี้ฟังดูถูกต้อง แต่ว่างเปล่าเล็กน้อย เจ้าจะทำอะไรหากเจ้าเผชิญหน้ากับบางสิ่งที่ขัดแย้งกับมโนคติอันหลงผิดของเจ้า และเจ้าไม่สามารถนบนอบได้? นี่เป็นการท้าทายที่เป็นจริง เมื่อการท้าทายนี้เกิดขึ้น พระวจนะเหล่านี้จะสามารถสัมฤทธิ์ผลและมีผลต่อเจ้า โดยยับยั้งพฤติกรรมของเจ้าและเปลี่ยนแปลงหลักธรรมและทิศทางของการกระทำของเจ้าได้อย่างไร? ตัวอย่างเช่น สมมุติว่าเจ้าปวดท้องและใครบางคนกล่าวว่า “การกินยาแก้ปวดจะหยุดอาการปวด” เจ้ารู้ว่าถ้อยแถลงนี้ถูกต้อง แต่เจ้าจะยอมรับและนำถ้อยแถลงนี้ไปปฏิบัติอย่างไร? เมื่อเจ้าปวดท้อง เจ้ากินยาแก้ปวดหรือไม่? เจ้ากินยานั้นเมื่อไร? กินยานั้นก่อนหรือหลังอาหาร? เจ้ากินยานั้นกี่ครั้งต่อวัน? เจ้ากินยานั้นครั้งละกี่เม็ดเพื่อหยุดอาการปวด และเจ้าควรจะกินยาแก้ปวดนั้นกี่วันเพื่อให้ได้ผล? เจ้ารู้รายละเอียดเหล่านี้หรือไม่? เจ้าสามารถเข้าใจรายละเอียดเหล่านี้ผ่านการนำถ้อยแถลงที่ว่า “การกินยาแก้ปวดจะหยุดอาการปวด” ไปใช้ในชีวิตจริงเท่านั้น หากเจ้าไม่นำถ้อยแถลงนี้ไปใช้ เช่นนั้นแล้วไม่ว่าเจ้ารับรอง ยอมรับ หรือเห็นชอบกับถ้อยแถลงนี้อย่างไร ถ้อยแถลงดังกล่าวก็จะเป็นเพียงคำสอนวลีหนึ่งสำหรับเจ้าเท่านั้น แต่หากเจ้านำถ้อยแถลงนี้ไปใช้ในชีวิตจริงของตน รักษาอาการป่วยของตน และได้ประโยชน์จากถ้อยแถลงนี้ เมื่อเจ้ากล่าวถ้อยแถลงนี้ นี่ก็จะไม่เป็นเพียงถ้อยแถลงอันว่างเปล่าอีกต่อไป แต่เป็นสิ่งที่สัมพันธ์กับชีวิตจริง เมื่อคนอื่นเผชิญหน้ากับสถานการณ์ที่คล้ายกัน เจ้าจะสามารถนำประสบการณ์ที่สัมพันธ์กับชีวิตจริงของเจ้ามาใช้เพื่อช่วยพวกเขาได้ พวกเราเพิ่งกล่าวถึงว่า “ความยำเกรงพระยาห์เวห์เป็นที่เริ่มต้นของปัญญา” วลีที่ว่า “ความยำเกรงพระยาห์เวห์” นั้นเป็นบางสิ่งที่ผู้คนต้องนำไปปฏิบัติ และ “ที่เริ่มต้นของปัญญา” เป็นผลที่พวกเขาได้รับโดยการปฏิบัติความยำเกรงพระยาห์เวห์ นั่นก็คือ เฉพาะเมื่อเจ้าได้ปฏิบัติวลีที่ว่า “ความยำเกรงพระยาห์เวห์” แล้ว และได้นำวลีนี้ไปใช้กับชีวิตจริงของเจ้า และวลีนี้ได้ช่วยเหลือเจ้า และเจ้าได้ประโยชน์จากวลีนี้แล้ว เจ้าจึงจะสามารถได้รับผลลัพธ์แห่งปัญญา ก่อนอื่นพวกเราจะพูดคุยกันเกี่ยวกับวิธีที่จะปฏิบัติวลีนี้ “ความยำเกรงพระยาห์เวห์” วลีนี้กล่าวถึงปัญหาทั้งหมดที่ผู้คนเผชิญในชีวิตจริงของพวกเขา อย่างเช่น ความคิด แนวคิด และสภาวะของพวกเขา ความลำบากยากเย็นที่พวกเขาเผชิญ มโนคติอันหลงผิดและความคิดฝันของพวกเขา ความเข้าใจผิดเกี่ยวกับพระเจ้าของพวกเขา ความสงสัยและการคาดเดาเกี่ยวกับพระองค์ของพวกเขา ตลอดจนความไม่เอาใจใส่และการทำสำเร็จแบบมั่วๆ การใช้เล่ห์เหลี่ยม ความคิดว่าตนเองถูก การเอาตนเองเป็นที่ตั้ง ซึ่งผู้คนมักจะแสดงออกในกระบวนการลุล่วงหน้าที่ของพวกเขา และอื่นๆ อีก ดังนั้นเจ้าจะสามารถนำวลี “ความยำเกรงพระเจ้า” ไปใช้เพื่อให้เจ้าเปลี่ยนแปลงหลักธรรมในการกระทำและความประพฤติของตนได้อย่างไร? หากเจ้าศึกษา มีประสบการณ์ และรู้รายละเอียดทั้งหมดของวลีนี้ วลีนี้ก็จะเป็นความจริงหนึ่งสำหรับเจ้า หากเจ้าไม่เคยศึกษารายละเอียดเหล่านี้ และเจ้าเพียงแค่รู้และเคยได้ยินวลีดังกล่าว เช่นนั้นแล้ววลีนี้ก็จะเป็นคำสอนสำหรับเจ้าอยู่เสมอ วลีนี้จะเป็นถ้อยแถลงหนึ่งในหนังสือ เป็นเพียงถ้อยคำ และไม่ใช่ความจริง เหตุใดเราจึงกล่าวเช่นนั้น? นั่นเป็นเพราะถ้อยแถลงนี้ไม่เคยเปลี่ยนแปลงเจตนารมณ์ แนวคิด หรือความคิดและทรรศนะของเจ้าเลย ถ้อยแถลงนี้ไม่เคยเปลี่ยนแปลงหลักธรรมที่เจ้าจัดการกับโลกและประพฤติตนตาม ถ้อยแถลงนี้ไม่ได้เปลี่ยนแปลงท่าทีที่เจ้ามีเมื่อเจ้าทำสิ่งทั้งหลายหรือปฏิบัติหน้าที่ีของตน และถ้อยแถลงนี้ไม่ได้ทำให้สภาวะของเจ้าพลิกกลับ เจ้ายังไม่ได้รับประโยชน์จากถ้อยแถลงนี้ในหนทางใด พวกเจ้ารู้จักคำกล่าวที่มีชื่อเสียงเหล่านี้ทั้งหมด และพวกเจ้าสามารถพูดคำกล่าวเหล่านี้ได้ แต่พวกเจ้าเพียงเข้าใจคำกล่าวเหล่านี้อย่างผิวเผิน และพวกเจ้าไม่มีประสบการณ์ที่สัมพันธ์กับชีวิตจริงกับคำกล่าวเหล่านี้ นี่แตกต่างจากพวกฟาริสีที่หน้าซื่อใจคดตรงไหน? ศิษยาภิบาลและผู้อาวุโสแห่งโลกทางศาสนาเหล่านั้นล้วนแต่มุ่งเน้นการท่องจำและการอธิบายบทและตอนต่างๆ ซึ่งเป็นที่รู้จักกันดีในพระคัมภีร์ ใครก็ตามที่ท่องจำได้มากที่สุดเป็นผู้ที่อยู่ทางฝ่ายวิญญาณมากที่สุด ได้รับการชื่นชมจากทุกคนมากที่สุด และมีศักดิ์ศรีที่สุด และมีสถานะสูงที่สุด ในชีวิตจริงของพวกเขา แท้จริงแล้วพวกเขามองเห็นโลก มนุษยชาติ และมนุษย์ทุกประเภทในหนทางเดียวกันกับที่ผู้คนทางโลกมองเห็น และทรรศนะของพวกเขาไม่ได้เปลี่ยนแปลงแต่อย่างใด เรื่องนี้พิสูจน์บางสิ่งว่า ส่วนต่างๆ เหล่านั้นของพระคัมภีร์ที่พวกเขาท่องจำไม่ได้กลายเป็นชีวิตของพวกเขาในหนทางใดเลย ข้อความในพระคัมภีร์เป็นเพียงทฤษฎีและคำสอนทางศาสนาสำหรับพวกเขา และไม่เคยเปลี่ยนแปลงชีวิตของพวกเขาเลย หากเส้นทางที่พวกเจ้าเดินเป็นเส้นทางเดียวกันกับของผู้คนที่เคร่งศาสนา เช่นนั้นแล้วพวกเจ้าย่อมเชื่อในศาสนาคริสต์และไม่ได้เชื่อในพระเจ้า และเจ้าก็ไม่ได้กำลังมีประสบการณ์กับพระราชกิจของพระเจ้า ผู้คนบางคนที่เชื่อในพระเจ้ามาเป็นเวลาสั้นนั้นชื่นชมผู้เชื่อมายาวนานเหล่านั้นที่สามารถพูดถึงคำสอนฝ่ายวิญญาณได้มากมาย เมื่อพวกเขาเห็นผู้เชื่อมายาวนานเหล่านั้นนั่งลงและพูดติดต่อกันเป็นเวลาสองหรือสามชั่วโมงโดยปราศจากปัญหา พวกเขาก็เริ่มเรียนรู้จากผู้เชื่อเหล่านั้น พวกเขาเรียนรู้คำศัพท์และสำนวนฝ่ายวิญญาณเหล่านั้น และพวกเขาเรียนรู้วิธีการพูดและการประพฤติตนของผู้เชื่อมายาวนานเหล่านั้น และจากนั้นพวกเขาก็ท่องจำพระวจนะของพระเจ้าที่ดีเด่นบางส่วน พวกเขาทำอย่างนี้ต่อไปจนกระทั่งวันหนึ่งพวกเขาก็คิดว่าพวกเขามีอะไรบางสิ่งในที่สุด เมื่อถึงเวลาชุมนุม พวกเขาก็เริ่มพูดพึมพำไปเรื่อยๆ เกี่ยวกับแนวคิดที่ฟังดูยิ่งใหญ่ แต่หากเจ้าฟังให้ดี ส่วนมากล้วนเป็นเรื่องเหลวไหล การพูดคุยที่ว่างเปล่า และคำพูดและคำสอน ชัดเจนว่าพวกเขาเป็นคนฉ้อฉลทางศาสนาที่หลอกลวงตนเองและผู้อื่น เรื่องนี้ช่างน่าเศร้านัก! จงอย่าไปในเส้นทางนั้น ทันทีที่พวกเจ้าออกเดินไปบนเส้นทางนั้น พวกเจ้าจะถูกทำลายโดยสิ้นเชิง และจากนั้นจะเป็นการยากที่จะย้อนกลับ ต่อให้เจ้าปรารถนาที่จะทำเช่นนั้นก็ตาม! หากเจ้าปฏิบัติต่อคำพูดและคำสอนเหล่านั้นเหมือนเป็นสมบัติและชีวิต และเจ้าอวดสิ่งเหล่านี้ไม่ว่าเจ้าจะไปที่ใด เช่นนั้นแล้วนอกเหนือจากอุปนิสัยเยี่ยงซาตานอันเสื่อมทรามของเจ้าแล้ว เจ้ายังมีทฤษฎีฝ่ายวิญญาณบางประการและบางสิ่งที่หน้าซื่อใจคดอีกด้วย นี่ไม่เพียงเป็นสิ่งเทียมเท็จเท่านั้น แต่ยังน่าขยะแขยงเป็นที่สุดด้วย การนี้ไร้ยางอาย และน่าสะอิดสะเอียดและน่าสยดสยองที่จะมองดู ตอนนี้พวกเราอ้างถึงนิกายที่สาวกขององค์พระเยซูเจ้าเชื่อในฐานะศาสนาคริสต์ ซึ่งจำแนกพวกเขาออกเป็นศาสนาและกลุ่มทางศาสนา นี่เป็นเพราะผู้คนเหล่านั้นเชื่อในพระเจ้าแต่ไม่ยอมรับความจริง และพวกเขาไม่ปฏิบัติหรือมีประสบการณ์กับพระวจนะของพระเจ้า และแทนที่จะทำเช่นนั้นพวกเขากลับยึดถือพิธีกรรมและพิธีการทางศาสนา โดยไม่มีการเปลี่ยนแปลงอุปนิสัยในการดำเนินชีวิตของตนเลย พวกเขาไม่ใช่ผู้คนที่ไล่ตามเสาะหาความจริง และพวกเขาไม่ไล่ตามเสาะหาความจริง หนทาง และชีวิตที่มาจากพระเจ้า แทนที่จะทำเช่นนั้นพวกเขากลับไล่ตามเสาะหาความรู้เกี่ยวกับพระคัมภีร์ พวกเขาเลียนแบบพวกฟาริสี และพวกเขาเป็นปฏิปักษ์ต่อพระเจ้า ด้วยเหตุนี้ ผู้คนกลุ่มนี้จึงถูกจำแนกว่าเป็นศาสนาคริสต์ ผู้คนเหล่านี้ที่เชื่อในองค์พระผู้เป็นเจ้าล้วนเป็นผู้นับถือศาสนา พวกเขาไม่ได้เป็นสมาชิกของคริสตจักรของพระเจ้า และพวกเขาไม่ได้เป็นแกะของพระองค์ คำศัพท์ว่า “ศาสนาคริสต์” นั้นมาจากที่ใด? คำศัพท์นี้มาจากข้อเท็จจริงที่ว่าผู้นับถือศาสนานี้แสร้งทำเป็นผู้เชื่อในพระคริสต์ พวกเขาแสร้งทำเป็นคนทางฝ่ายวิญญาณ และพวกเขาแสร้งทำว่าพวกเขากำลังติดตามพระเจ้า ในขณะที่พวกเขาไม่ยอมรับความจริงทั้งหมดที่พระคริสต์ทรงแสดงไว้ พวกเขาไม่ยอมรับพระราชกิจของพระวิญญาณบริสุทธิ์ และพวกเขาไม่ยอมรับสิ่งทั้งปวงที่เป็นบวกที่มาจากพระเจ้า พวกเขาติดอาวุธ บรรจุหีบห่อ และอำพรางตัวพวกเขาเองด้วยสิ่งทั้งหลายที่พระเจ้าตรัสไว้ในอดีต พวกเขาใช้สิ่งเหล่านี้เป็นทุน และใช้สิ่งเหล่านี้ในทุกโอกาสเพื่อที่พวกเขาจะสามารถทุจริตเพื่อหาหนทางไปสู่แหล่งเงินและอาหาร ภายใต้การอำพรางตัวว่าเชื่อในพระเจ้า พวกเขาหลอกลวงผู้คนในทุกโอกาส พวกเขาโต้แย้งกับผู้อื่นว่าพวกเขาสามารถตีความพระคัมภีร์ได้ดีเพียงใดและโต้แย้งกับผู้อื่นในเรื่องของความรู้เกี่ยวกับพระคัมภีร์ของตน โดยปฏิบัติต่อสิ่งเหล่านี้เหมือนความมีเกียรติและทุน พวกเขาต้องการที่จะได้รับพระพรและบำเหน็จของพระเจ้าผ่านการใช้กลอุบายด้วยซ้ำไป เส้นทางที่พวกเขาเดินนี้เป็นเส้นทางของของศัตรูของพระคริสต์ เป็นเส้นทางที่ไม่ยอมรับและกล่าวโทษการทรงปรากฏในรูปมนุษย์ของพระเจ้า และแน่นอนว่าเป็นเพราะเส้นทางที่คนกลุ่มนี้เดินซึ่งถูกจำแนกเป็นศาสนาคริสต์และศาสนาหนึ่งในท้ายที่สุด ทีนี้พวกเรามาดูกันที่คำศัพท์ว่า “ศาสนาคริสต์” กัน—นี่เป็นชื่อที่ดีหรือไม่ดี? พวกเราสามารถพูดได้อย่างแน่นอนที่สุดว่านี่ไม่ใช่ชื่อที่ดี ชื่อนี้เป็นเครื่องหมายแห่งความละอายและไม่ใช่บางสิ่งที่น่าภาคภูมิใจหรือมีเกียรติ
เมื่อเจ้าไล่ตามเสาะหาการเข้าสู่ชีวิต สิ่งสำคัญที่เจ้าควรเข้าใจคืออะไร? เจ้าควรที่จะค้นหาว่าพระเจ้าทรงมีข้อพึงประสงค์ใดบ้างสำหรับมนุษย์ และผู้คนควรจะมีประสบการณ์กับพระราชกิจของพระองค์ด้วยวิธีใด ภายในพระวจนะทั้งหมดที่พระเจ้าตรัสไว้—ไมว่าสิ่งเหล่านั้นจะอยู่ในหัวข้อใดก็ตาม เจ้าควรเปรียบเทียบความประพฤติของเจ้าและหนทางที่เจ้ารับมือกับสิ่งทั้งหลาย ความคิดและทรรศนะทั้งหลายของเจ้า และสภาวะและลักษณะที่สำแดงทั้งหลายที่เจ้ามีเมื่อสิ่งทั้งหลายเกิดขึ้นกับเจ้าในชีวิตของเจ้ากับพระวจนะของพระเจ้าในเรื่องของการเปิดเผยและการพิพากษา ที่สำคัญยิ่งกว่าก็คือ เจ้าควรจะทบทวนตนเองและเข้าใจตนเอง และแสวงหาความจริงเพื่อที่จะค้นคว้าเกี่ยวกับหลักธรรมของการปฏิบัติ เจ้าควรจะค้นหาเส้นทางของการปฏิบัติผ่านวิธีนี้ เรียนรู้วิธีที่จะสนองน้ำพระทัยของพระเจ้าในขณะที่ลุล่วงหน้าที่ของตน ประพฤติตนเองตามข้อพึงประสงค์ของพระองค์อย่างเต็มที่ และทำตัวเป็นคนซื่อสัตย์ และบุคคลที่ปฏิบัติความจริง จงอย่าทำสิ่งทั้งหลายเหมือนผู้คนที่หลอกลวงโดยการกล่าวเกี่ยวกับคำพูดและคำสอนและทฤษฎีทางศาสนา จงอย่าวางท่าเป็นคนทางฝ่ายวิญญาณ และจงอย่าเป็นคนหน้าซื่อใจคด เจ้าต้องมุ่งเน้นการยอมรับและการปฏิบัติความจริง และมุ่งเน้นการนำพระวจนะของพระเจ้ามาใช้เปรียบเทียบกับสภาวะทั้งหลายของเจ้าและคิดทบทวนสิ่งเหล่านั้น และจากนั้นจึงเปลี่ยนแปลงมุมมองที่ผิดพลาดและท่าทีที่เจ้าปฏิบัติต่อสถานการณ์ทุกประเภท ท้ายที่สุดเจ้าต้องเริ่มมีหัวใจที่ยำเกรงพระเจ้าในทุกสถานการณ์ และไม่ปฏิบัติตนอย่างหุนหันพลันแล่น ไม่ทำตามความคิดของตนเอง ไม่ทำสิ่งทั้งหลายตามความอยากได้อยากมีของตน หรือไม่ใช้ชีวิตภายในอุปนิสัยอันเสื่อมทรามอีกต่อไป แทนที่จะทำเช่นนั้นการกระทำและคำพูดของเจ้าทั้งหมดต้องมีพื้นฐานมาจากพระวจนะของพระเจ้าและมาจากความจริง ในหนทางนี้เจ้าจะค่อยๆ พัฒนาหัวใจที่ยำเกรงพระเจ้าขึ้นมา หัวใจที่ยำเกรงพระเจ้าเกิดขึ้นขณะที่คนเรากำลังไล่ตามเสาะหาความจริง หัวใจเช่นนี้ไม่ได้มาจากความยับยั้งชั่งใจ ทั้งหมดที่ความยับยั้งชั่งใจทำให้เกิดขึ้นคือพฤติกรรมประเภทหนึ่ง เป็นพฤติกรรมประเภทที่เป็นการจำกัดระดับผิวเผิน หัวใจที่ยำเกรงพระเจ้าที่แท้จริงนั้นสัมฤทธิ์ได้โดยการยอมรับการพิพากษาและการตีสอนของพระวจนะของพระเจ้าและโดยการยอมรับการถูกตัดแต่งและจัดการอย่างสม่ำเสมอขณะที่มีประสบการณ์กับพระราชกิจของพระองค์ เมื่อผู้คนเห็นโฉมหน้าที่แท้จริงของความเสื่อมทรามของตนเอง พวกเขาจะรู้ถึงความล้ำค่าของความจริง และพวกเขาจะสามารถเพียรพยายามไปให้ถึงความจริงได้ การแสดงอุปนิสัยอันเสื่อมทรามจะเกิดขึ้นน้อยลงและน้อยลง และพวกเขาจะสามารถใช้ชีวิตเฉพาะพระพักตร์พระเจ้าได้อย่างเป็นปกติ กินและดื่มพระวจนะของพระเจ้าทุกวัน และลุล่วงหน้าที่ของพวกเขาในฐานะสิ่งมีชีวิตทรงสร้าง หัวใจที่ยำเกรงและเชื่อฟังพระเจ้านั้นเกิดขึ้นผ่านกระบวนการนี้ ทุกคนที่แสวงหาความจริงอย่างสม่ำเสมอเพื่อที่จะแก้ไขปัญหาขณะที่ลุล่วงหน้าที่ของพวกเขาเป็นผู้ที่มีหัวใจที่ยำเกรงพระเจ้า ทุกคนที่ได้รับการบ่มวินัยและมีประสบการณ์กับการถูกตัดแต่งและจัดการมามากย่อมรู้ว่าการยำเกรงพระเจ้าเป็นอย่างไร เมื่อความเสื่อมทรามของพวกเขาถูกเปิดเผย พวกเขาไม่เพียงรู้สึกถึงการสั่นระริกและความหวาดกลัวในหัวใจของตนเท่านั้น พวกเขายังสามารถรู้สึกถึงพระพิโรธของพระเจ้าและพระบารมีของพระองค์ด้วย ในสถานการณ์นี้ความยำเกรงเกิดขึ้นจากหัวใจของพวกเขาตามธรรมชาติ ตอนนี้พวกเจ้าทุกคนมีความเข้าใจในสิ่งเหล่านี้จากประสบการณ์หรือไม่? (มีเล็กน้อย) ความยำเกรงนี้จำเป็นต้องค่อยๆ ลึกซึ้งลงไป จงอย่าพึงพอใจกับความเข้าใจจากประสบการณ์เพียงเล็กน้อย ตอนนี้เจ้าอยู่ในสภาพแวดล้อมที่เหมาะสม เจ้ากำลังฟังบทเทศน์หลายบท กำลังไปร่วมการชุมนุมหลายครั้ง กำลังอ่านพระวจนะของพระเจ้ามากมาย และเจ้ามีสภาพแวดล้อมที่จะลุล่วงหน้าที่ของตนและภาวะชนิดอื่นๆ ทั้งหมด เจ้าคิดว่าเจ้ามีความยำเกรงพระเจ้า ดังนั้นความเชื่อของเจ้าได้เติบโตขึ้นแล้ว แต่หากเจ้าถูกนำตัวไปอยู่ในสภาพแวดล้อมที่แตกต่างไป เจ้าจะสามารถรักษาสภาวะปัจจุบันของตนไว้ได้หรือไม่? ความจริงที่เจ้าเข้าใจตอนนี้สามารถเปลี่ยนแปลงทัศนคติของเจ้าต่อสิ่งทั้งหลายหรือเปลี่ยนแปลงมุมมองของเจ้าต่อชีวิตและคุณค่าได้หรือไม่? หากความจริงที่เจ้าเข้าใจนั้นไม่สามารถทำให้สิ่งเหล่านี้สำเร็จลุล่วงได้ เช่นนั้นแล้วเจ้าย่อมไม่เข้าใจความจริงอย่างแท้จริง เมื่อพระวจนะของพระเจ้ากลายเป็นความจริงที่เจ้าเข้าใจและเป็นชีวิตของเจ้า เช่นนั้นแล้วเจ้าจึงจะมีการเข้าสู่ชีวิต และเจ้าก็จะเข้าสู่ความเป็นจริงความจริง นี่หมายความว่าการปฏิบัติความจริงจะกลายเป็นบางสิ่งที่เจ้าทำตามความคิดริเริ่มของเจ้าเอง เจ้าจะรู้สึกว่าเจ้าควรทำสิ่งทั้งหลายเช่นนี้มาตั้งแต่เกิด การทำสิ่งทั้งหลายตามความจริงจะกลายเป็นธรรมชาติสำหรับเจ้า จะกลายเป็นเรื่องปกติ เหมือนกับการพรั่งพรูตามธรรมชาติ นี่หมายความว่าพระวจนะของพระเจ้าจะกลายเป็นชีวิตของเจ้า หากเจ้าเลือกเส้นทางที่ผิดอยู่เสมอเมื่อเจ้าเผชิญหน้ากับบางสิ่งและเจ้าต้องทบทวนตนเองและมีใครบางคนช่วยเหลือและเกื้อหนุนเจ้าอยู่เสมอเพื่อให้เจ้าเข้าสู่เส้นทางที่ถูกต้อง เช่นนั้นแล้วนี่ไม่เข้าใกล้เลยด้วยซ้ำ และเจ้าไม่มีวุฒิภาวะเลย หากไม่มีใครอยู่ที่นั่นเพื่อที่จะช่วยเหลือและเกื้อหนุนเจ้า ก็ไม่ต้องบอกเลยว่าเจ้าจะตกลงไปไกลเพียงใดทันทีที่สภาพแวดล้อมโดยรอบของเจ้าเปลี่ยนแปลงไปอย่างรุนแรง เจ้าอาจเริ่มไม่ยอมรับและทรยศต่อพระเจ้าในคืนเดียว เจ้าอาจละทิ้งพระเจ้าและกลับสู่อ้อมแขนของซาตานในชั่วข้ามคืน กล่าวอีกนัยหนึ่งว่า ก่อนที่เจ้าจะได้รับความจริง และก่อนที่ความจริงจะกลายเป็นชีวิตของเจ้า เจ้าก็ยังคงอยู่ในอันตราย! การนี้ไม่เหมือนกับการมีความเชื่อเล็กน้อย การเต็มใจที่จะสละตัวเจ้าเอง และการมีความแน่วแน่นิดหน่อยหรือมีความมุ่งมาดปรารถนาที่ดีในตอนนี้ที่พิสูจน์ว่าเจ้ามีชีวิต สิ่งเหล่านี้เป็นแค่ปรากฏการณ์แบบผิวเผิน นี่เป็นการคิดตามความปรารถนาเท่านั้น ก่อนที่สัมพันธภาพของเจ้ากับพระเจ้าจะดีขึ้น เจ้าต้องเตรียมตนเองให้พร้อมด้วยความจริง เจ้าต้องสามารถมีประสบการณ์กับพระราชกิจของพระเจ้า และบททดสอบบางประการ และการถลุง เมื่อความเชื่อที่แท้จริงในพระเจ้าเกิดขึ้นภายในตัวเจ้า เจ้าจะมีคำอธิษฐานที่แท้จริงและการสามัคคีธรรมที่แท้จริงกับพระองค์ เจ้าจะสามารถบอกเล่าสิ่งที่อยู่ในหัวใจของเจ้าให้พระเจ้าฟัง และเมื่อเจ้าเผชิญหน้ากับบางสิ่ง เจ้าจะรู้สึกว่าเจ้าสามารถพึ่งพาเพียงพระองค์เท่านั้นและรู้สึกว่าไม่มีใครอื่นจะเป็นที่พึ่งพา นี่คือเมื่อสัมพันธภาพของเจ้ากับพระเจ้าเป็นปกติ เมื่อเจ้ามีความเชื่อที่แท้จริงในพระเจ้า ไม่ว่าพระองค์ทรงนำเจ้าไปไว้ที่ใด และต่อให้เจ้าไม่สามารถเข้าร่วมการชุมนุมเป็นเวลาหลายปี ความเชื่อในพระเจ้าของเจ้าจะยังคงไม่เปลี่ยนแปลงโดยสิ้นเชิง เหมือนกับความเชื่อของโยบ แม้ว่าเจ้าจะไม่เข้าร่วมการชุมนุมและไม่มีใครเทศนาให้เจ้าฟัง หนทางของพระเจ้าและพระวจนะของพระเจ้าจะอยู่ในหัวใจของเจ้า เจ้าจะไม่ละทิ้งพระเจ้า และเจ้าจะเข้าใจชัดเจนเกี่ยวกับวิธีที่พระองค์ทรงนำเจ้าในแต่ละวัน เจ้าจะไม่ปฏิเสธพระเจ้าเมื่อเจ้าเผชิญกับบททดสอบของพระองค์ และเจ้าจะเห็นแม้กระทั่งกิจการของพระองค์ในบททดสอบเหล่านั้น ในเวลานั้นเจ้าจะสามารถเป็นคนที่พึ่งตนเองได้ พวกเจ้ายังไปไม่ถึงที่นั่น พวกเจ้ายังคงมีมโนคติอันหลงผิดและความคิดฝันและสิ่งเจือปนมากมาย ยังคงมีบางสิ่งที่อำพรางตัวภายในการกระทำของเจ้าและการปฏิบัติหน้าที่ของเจ้า มีเจตจำนงของตัวเจ้าเองมากเกินไป เจ้ายังคงอยู่ในช่วงของการเสแสร้ง เจ้ายังคงกำลังพากเพียรที่จะเป็นบุคคลทางฝ่ายวิญญาณ ที่จะประกาศคำสอนฝ่ายวิญญาณ และเตรียมตนเองให้พร้อมมากขึ้นด้วยวลี คำศัพท์ และทฤษฎีฝ่ายวิญญาณ เจ้ายังคงเพียรพยายามที่จะเป็นพวกฟาริสีและบุุคคลทางฝ่ายวิญญาณอันเทียมเท็จ เจ้ายังคงกำลังแสวงหาที่จะเดินไปบนเส้นทางประเภทนี้และเจ้ายังคงอยู่บนครรลองที่ผิดประเภทนี้ นี่ห่างไกลเหลือเกินจากบุคคลที่ยำเกรงพระเจ้าและหลบเลี่ยงความชั่วอย่างแท้จริง! เช่นนั้นแล้ว พวกเจ้าต้องพยายามให้มากที่สุดในการแสวงหาความจริงและมีประสบการณ์มากขึ้นกับการพิพากษา การตีสอน บททดสอบ และการถลุง เมื่อนั้นเท่านั้นที่การแสร้งทำ การอำพรางตัว และการทำงานของจิตที่ผิดปกติเหล่านี้จะสามารถถูกขจัดออกไปโดยสิ้นเชิง เมื่อความเสื่อมทรามเหล่านี้ได้รับการชำระให้สะอาด สัมพันธภาพระหว่างเจ้ากับพระเจ้าย่อมกลายเป็นปกติตามธรรมชาติ
