Verse 1

ผ่านมานานเป็นหลายพันปี

มวลมนุษย์ยังชื่นชมความสว่าง

คนยังคงชื่นชมอากาศ ที่พระเจ้าประทาน

มนุษย์ยังคงสูดลมหายใจ

ที่ออกมาจากพระเจ้าพระองค์เอง

มนุษย์ยังคงชื่นชมอากาศ ที่พระเจ้าประทาน

Verse 2

มนุษย์ยังคงชื่นชมทุกสิ่ง

เช่นบุปผา มัจฉา ภุมรา สกุณา

ทุกสิ่งทรงสร้างโดยพระเจ้า มนุษย์ล้วนชื่นชม

วันและคืน-ผลัดเปลี่ยน-แทนที่กัน

สี่ฤดูกาลหมุนเวียนกันไป

เปลี่ยนผันกันไปดังเช่นเคยจัดเตรียมให้โดยพระเจ้า

Chorus

สิ่งทรงสร้างมีชีวิตทุกชนิด-ในท่ามกลางทุกสรรพสิ่ง

จากไปแล้วย้อนกลับมาและจากไปซ้ำรอย

เพียงในเวลาชั่วพริบตาเกิดการเปลี่ยนแปลงมากมาย

สิ่งที่ไม่มีวันผันแปร

คือกฎเกณฑ์และสัญชาตญาณแห่งการอยู่รอด

Verse 3

ห่านป่าที่บินในท้องนภา

พากันจากไป-ในฤดูหนาว

และกลับคืนเมื่อใบไม้ผลิ-ยัง-คงคืนมา

หมู่ปลาซึ่งอยู่ในวารี

ไม่มีวันทิ้งลำน้ำที่ตนอยู่

ไม่เคยทิ้งลุ่มน้ำที่ตนอยู่-นั่นคือ-บ้านตน

Verse 4

หมู่จักจั่นเหนือผืนแผ่นดิน

ขับขานเพลงดังก้องจากดวงใจ

ช่างใช้ฤดูร้อนแสนรื่นรมย์-อยู่เหนือผืนดิน!

และเหล่าจิ้งหรีดในพงหญ้า

ฮัมเพลงล้อกับสายลมเริงระบำ

เป็นบทเพลงแห่งใบไม้ร่วง-ทุกสิ่งสร้างโดยพระเจ้า

Chorus

สิ่งทรงสร้างมีชีวิตทุกชนิด-ในท่ามกลางทุกสรรพสิ่ง

จากไปแล้วย้อนกลับมาและจากไปซ้ำรอย

เพียงในเวลาชั่วพริบตาเกิดการเปลี่ยนแปลงมากมาย

สิ่งที่ไม่มีวันผันแปร

คือกฎเกณฑ์และสัญชาตญาณแห่งการอยู่รอด

Bridge

ห่านป่ารวมตัวเป็นฝูงใหญ่

นกอินทรียังอยู่ลำพัง

สิงโตผู้ภาคภูมิ-ไล่ล่าไป

ไล่ล่าเพื่อยังชีพตนเอง

ส่วนกวางเอลก์ไม่ไถลห่างไกล

จากต้นหญ้าและมวลผกา

Chorus

สิ่งทรงสร้างมีชีวิตทุกชนิด-ในท่ามกลางทุกสรรพสิ่ง

จากไปแล้วย้อนกลับมาและจากไปซ้ำรอย

เพียงในเวลาชั่วพริบตาเกิดการเปลี่ยนแปลงมากมาย

สิ่งที่ไม่มีวันผันแปร

คือกฎเกณฑ์และสัญชาตญาณแห่งการอยู่รอด

Outro

ทั้งหมดจัดเตรียมให้โดยพระเจ้า

ทุกชีวีบำรุงเลี้ยงโดยพระเจ้า

ไม่มีใครเปลี่ยนสัญชาตญาณได้

และไม่มีผู้ใดทำลายกฎการอยู่รอดของสิ่งทรงสร้างได้เลย

ดัดแปลงจาก พระวจนะฯ เล่ม 2 ว่าด้วยการรู้จักพระเจ้า, พระเจ้าพระองค์เอง พระผู้ทรงเอกลักษณ์ 1