139 โอ้พระเจ้า พระองค์รู้หรือไม่ว่าข้าพระองค์ถวิลหาพระองค์เพียงใด?
1
ข้าพระองค์ถวิลหาพระองค์ในหัวใจของข้าพระองค์ รอคอยการทรงกลับมาของพระองค์
ข้าพระองค์ไม่อาจเห็นพระพักตร์ของพระองค์ได้ และหัวใจของข้าพระองค์ก็เต็มไปด้วยความกังวล
ราตรีที่ยาวนานมืดมนเช่นนี้ เมื่อใดข้าพระองค์จะได้เห็นแสงสว่าง
ข้าพระองค์รออย่างกระวนกระวายที่จะได้พบพระองค์อีกสักครั้งในเร็ววัน
โอ้พระเจ้า! พระองค์รู้หรือไม่ว่าข้าพระองค์รอคอยการทรงกลับมาของพระองค์
ข้าพระองค์ขออย่าให้พระองค์ทรงทิ้งข้าพระองค์ไป ข้าพระองค์ไม่อาจอยู่ได้โดยปราศจากพระองค์!
2
ข้าพระองค์ได้ยินพระสุรเสียงของพระองค์ และหัวใจของข้าพระองค์แสนยินดี
ข้าพระองค์ร่วมงานเลี้ยงกับพระองค์ และข้าพระองค์ได้ลิ้มรสพระวจนะของพระองค์
ข้าพระองค์ตั้งปณิธานอย่างเงียบสงบว่าจะมอบถวายทุกอย่างที่ข้าพระองค์มี
ข้าพระองค์เผยแผ่และเป็นพยานต่อพระวจนะของพระองค์ก็เพื่อจุดประสงค์เดียวคือการสนองน้ำพระทัยของพระองค์
โอ้พระเจ้า! ขอพระองค์ทรงรอคอยความรักของข้าพระองค์
ข้าพระองค์มอบสุดใจและสุดความคิดของข้าพระองค์เพื่อให้พระองค์พึงพอพระทัย ข้าพระองค์มิอาจอยู่ได้หากไร้พระองค์
3
เมื่อก้าวผ่านการพิพากษาของพระองค์ มีความเจ็บปวดและโศกเศร้า
แม้เนื้อหนังจะอ่อนแอ ข้าพระองค์ก็ไม่เคยลืมเลือนพระองค์
ข้าพระองค์รังเกียจเนื้อหนัง และยิ่งเกลียดชังซาตานมากกว่าด้วยซ้ำ
ข้าพระองค์มีความสุขที่ยอมรับการพิพากษา ในไม่ช้าความเสื่อมทรามจะหมดไป
ข้าพระองค์ไม่อาจยอมรับการตายโดยไม่ได้ทำให้สมดั่งพระประสงค์ของพระทัยพระองค์
เมื่อใดข้าพระองค์สามารถเห็นรอยแย้มสรวลของพระองค์ ข้าพระองค์จะรู้สึกยินดียิ่งนัก
4
การมีพระวจนะพระองค์ร่วมทางไปด้วยกัน ทำให้ข้าพระองค์มีความเชื่อและเรี่ยวแรงกำลัง
ข้าพระองค์จะไม่คิดลบอีกต่อไป ข้าพระองค์รักพระองค์อย่างแท้จริง
ข้าพระองค์ได้ทนทุกข์กับการเต็มไปด้วยความเจ็บปวดในบททดสอบ และความเสื่อมทรามของข้าพระองค์ได้ถูกชำระล้างให้บริสุทธิ์แล้ว
ไม่สำคัญว่าข้าพระองค์จะเผชิญหน้ากับความลำบากยากเย็นมากเท่าใด ข้าพระองค์ก็จะรักและเป็นพยานต่อพระองค์
ข้าพระองค์เฝ้ารอที่จะกลายเป็นคนใหม่ และได้รับการรับรองของพระองค์
ข้าพระองค์ถวายความรักบริสุทธิ์แด่พระองค์ และจะไม่มีวันแยกไปจากพระองค์