140 โอ้พระเจ้า ข้าพระองค์คิดถึงพระองค์
1
ข้าพระองค์แอบถวิลหาพระองค์อย่างเงียบๆ โดยไม่มีคำพูด ข้าพระองค์อ่านพระวจนะของพระองค์ด้วยความสำนึกผิดในหัวใจของข้าพระองค์
ดวงตาของข้าพระองค์พร่ามัวด้วยน้ำตา ข้าพระองค์โหยหาวันพรุ่งนี้ และพวกเราอาจได้มาอยู่ด้วยกันอีกครั้งในเร็ววัน
ในอดีตข้าพระองค์เคยเป็นกบฏและเคยทำร้ายพระองค์ ความผิดมากมายของข้าพระองค์ไม่อาจทำให้ถูกต้องได้
เมื่อข้าพระองค์ไม่เห็นพระพักตร์ของพระองค์ หัวใจของข้าพระองค์อยู่ในความเจ็บปวด ข้าพระองค์รอคอยพระองค์ในขณะที่ฤดูกาลหมุนเวียนไป
อา…อา…ข้าพระองค์ใช้เวลาทั้งวันและทั้งคืนไปในการสำนึกผิด
เช่นนั้นคือหนี้ติดค้างและความทุกข์ของข้าพระองค์ ที่หลั่งไหลพรั่งพรูนองใบหน้า และข้าพระองค์ร้องไห้คร่ำครวญ
ข้าพระองค์ปรารถนาเหลือเกินที่จะแก้ไขความผิดของวันวาน ข้าพระองค์โหยหาที่จะได้เห็นพระองค์และสารภาพความรู้สึกของข้าพระองค์ที่มีต่อพระองค์
2
ข้าพระองค์นึกย้อนถึงวันอันแสนสุขด้วยความคิดถึง ข้าพระองค์มักจะคิดถึงพระสุรเสียงและพระพักตร์แย้มสรวลของพระองค์
บทเรียนที่พระองค์ทรงสอนอย่างจริงจังตั้งใจดังกังวาลในหูของข้าพระองค์ ตราบเท่าที่ข้าพระองค์มีชีวิตอยู่ ข้าพระองค์จะไม่มีวันลืมเลือนบทเรียนเหล่านั้น
หลายปีที่แสนนานนี้คือความทรมานสำหรับข้าพระองค์ ความเงียบเหงาและความกังวลใจนั้นยากที่จะรับไหว
ข้าพระองค์ฝันให้วันเวลาหวนคืน ย้อนปีที่ยาวนานเหล่านี้กลับมา ข้าพระองค์ถวิลหาการได้อยู่เคียงข้างพระองค์เหลือเกิน
อา…อา…พระองค์อยู่หนใด สุดที่รักของข้าพระองค์?
หัวใจของข้าพระองค์เผาไหม้ด้วยความปรารถนาที่จะได้เห็นพระพักตร์ของพระองค์ และเข้าสู่อ้อมพระกรของพระองค์
พวกเรามีหัวใจและความคิดเดียวกัน อยู่ด้วยกันตลอดไป และพวกเราจะแต่งเพลงแห่งรักด้วยกัน
