Verse 1

หากเจ้าเรียกร้องขอจากพระเจ้าร่ำไป

นั่นเป็นข้อยืนยันว่าเจ้าไม่เชื่อฟัง

เจ้ากำลังสร้างข้อตกลง

กำลังเลือกความคิดตัวเอง

ประพฤติตนไปตามสิ่งเหล่านั้น

นี่เองคือการทรยศและการไม่เชื่อฟัง

เจ้าเรียกร้องจากพระเจ้าเพราะสำนึกเจ้าไม่มี

หากเจ้าเชื่อนี่คือพระเจ้า

จะเรียกร้อง เจ้าย่อมไม่กล้า

จะเหตุผลใดเจ้าก็ไร้คุณสมบัติ

Pre-chorus

หากเจ้ามีความเชื่อแท้ในพระเจ้า

และเชื่อว่าพระองค์คือพระเจ้า

เจ้าจะหมดทางเลือก

นอกจากเชื่อฟังและนมัสการ

Chorus

เมื่อประเมินว่าผู้คนสามารถ

นบนอบตนต่อพระเจ้าหรือไม่

ให้ดูว่าพวกเขาต้องการจากพระองค์

ในสิ่งที่มากไปหรือไม่

ว่ามีแรงจูงใจอื่นใดอีกที่ควรนำมาเพื่อพิจารณา

Verse 2

ผู้คนไม่เพียงมีทางเลือกในทุกวันนี้

แต่ยังบังคับขอพระเจ้าตามเจตจำนง

พยายามให้พระเจ้าทรงทำ

ตามความคิดของพวกเขาเอง

แทนที่พวกเขาจะทำตามดำริพระเจ้า

พวกเขาไม่มีการเชื่อแท้ในพระเจ้า

ไม่อาจรับคำสรรเสริญจากพระเจ้า

การเชื่อฟังและความเชื่อ

เติบโตเมื่อลดการเรียกร้อง

และสำนึกของเจ้าจะกลายเป็นเหมาะสม

Pre-chorus

หากเจ้ามีความเชื่อแท้ในพระเจ้า

และเชื่อว่าพระองค์คือพระเจ้า

เจ้าจะหมดทางเลือก

นอกจากเชื่อฟังและนมัสการ

Chorus

เมื่อประเมินว่าผู้คนสามารถ

นบนอบตนต่อพระเจ้าหรือไม่

ให้ดูว่าพวกเขาต้องการจากพระองค์

ในสิ่งที่มากไปหรือไม่

ว่ามีแรงจูงใจอื่นใดอีกที่ควรนำมาเพื่อพิจารณา

Bridge

เมื่อเจ้าสามารถเชื่อฟังอย่างจริงแท้

จะติดตามพระเจ้าด้วยจิตใจและหัวใจเดียว

ไม่ว่าเจ้ามีสถานะหรือไม่

ไม่ว่าพระองค์นั้นทรงใช้เจ้าหรือไม่

เจ้าจะสามารถสละเพื่อพระองค์

จากนั้นเท่านั้นเจ้าจึงจะครองสำนึก

และเป็นผู้ที่เชื่อฟังพระเจ้าจริงๆ

Chorus

เมื่อประเมินว่าผู้คนสามารถ

นบนอบตนต่อพระเจ้าหรือไม่

ให้ดูว่าพวกเขาต้องการจากพระองค์

ในสิ่งที่มากไปหรือไม่

ว่ามีแรงจูงใจอื่นใดอีกที่ควรนำมาเพื่อพิจารณา

ดัดแปลงจาก พระวจนะฯ เล่ม 3 บทเสวนาโดยพระคริสต์แห่งยุคสุดท้าย, ผู้คนสร้างข้อเรียกร้องต่อพระเจ้ามากเกินไป