Verse 1

ด้วยการเริ่มต้นของยุคสังคมศาสตร์

คนถูกครอบงำด้วยความรู้ วิทยา

มันได้กลายเป็นเครื่องมือปกครองผู้คน

ไร้เงื่อนไขที่เอื้อ และไม่มีที่ว่าง

ให้คนบูชาพระเจ้า

พระเจ้าจมต่ำลงในใจผู้คน

Pre-chorus 1

โลกในใจคนที่ไม่มีพระเจ้า

มืดมน ว่างเปล่า สิ้นไร้หวัง

นักประวัติศาสตร์และนักวิทยาศาสตร์ จึงทำให้ใจมนุษย์

เต็มด้วยทฤษฎีค้านการทรงสร้างมนุษย์

Chorus 1

ผู้ที่เชื่อการทรงสร้างของพระเจ้าได้ลดน้อย

และผู้ที่เชื่อในวิวัฒนาการนั้นได้เพิ่มทวี

เหล่าคนมากมายทำดั่ง ว่าบันทึกงานพระเจ้า

และพระคำในพระคัมภีร์เดิม

เป็นเพียงตำนานนิทานโบราณ โอ้ ตำนานนิทานโบราณ

Verse 2

ผู้คนไม่แยแสต่อเกียรติและความยิ่งใหญ่ของพระเจ้า

ไม่เชื่อว่าพระเจ้าดำรงอยู่ ครอบครองทั้งสิ้นนั้น

ชะตาการอยู่รอดของคนและประเทศ ล้วนไร้ความหมาย

คนอยู่ในโลกอันกลวง วิ่งไล่ตามหาความสุข

Pre-chorus 2

น้อยคนแสวงหาว่าพระองค์ทรงงานที่ใด

หรือหวนกลับมามองว่าพระองค์

เป็นประธานเตรียมบั้นปลายคนได้อย่างไร

เป็นประธานเตรียมบั้นปลายคนได้อย่างไร

Chorus 2

อารยธรรมไม่อาจสนองปรารถนาของมนุษย์

หลายคนคิดว่าการอาศัยในโลก

มีความสุขน้อยกว่าผู้ตาย

ผู้คนในประเทศมากหลาย

ที่ในกาลก่อนนั้น ล้วนเปี่ยมอารยธรรม

ต่างร้องทุกข์คับข้องใจ ต่างร้องทุกข์คับข้องใจ

Outro

เพราะหากไร้การนำของพระเจ้า

แม้เหล่าผู้นำและนักสังคมศาสตร์จะพยายามรักษา อารยธรรม

ก็ไร้ซึ่งความหมาย

ไม่มีใครเติมเต็มใจคนได้

ไม่มีใครเป็นชีวิตได้ ไม่มีทฤษฎีใดปลดปล่อยผู้คน

ศาสตร์สังคมใดไม่อาจช่วยคน ให้หลุดพ้นได้

ดัดแปลงจาก พระวจนะฯ เล่ม 1 การทรงปรากฏและพระราชกิจของพระเจ้า, ภาคผนวก 2: พระเจ้าทรงเป็นประธานเหนือชะตากรรมของมวลมนุษย์ทั้งปวง