Verse 1

ข้าพระองค์ถวิลหาเรื่อยมาที่จะได้เห็นพระองค์ พระเจ้า

ข้าพระองค์ไม่ต้องการที่จะแยกจากพระองค์อีกต่อไป

พระองค์ทรงเป็นพระผู้สร้างซึ่งทรงอธิปไตยของข้าพระองค์

แต่บัดนี้เราไม่สามารถอยู่ด้วยกันได้ตลอดเวลา

พระองค์ทรงสู้ทนความอับอายอันใหญ่หลวงเพื่อช่วยมนุษย์ที่เสื่อมทรามให้รอด

ใครเล่าจะสามารถเข้าใจได้?

Verse 2

พระองค์ได้ทรงเดินทางบนถนนแห่งโลหิตและน้ำตา

ทรงสู้ทนความทุกข์เป็นเวลาหลายเดือนและหลายปี

พระองค์ได้ทรงนำพาความรักทั้งหมดของพระองค์ลงมาสู่พวกเรา

พระองค์ทรงแบ่งปันความยากลำบากของผู้คน

กระนั้นก็ทรงทนการอยู่โดดเดี่ยวและการทอดทิ้ง

ใครเล่าจะสามารถใส่ใจในพระองค์และรักพระองค์ได้?

Chorus

การเรียกขานแต่ละครั้งและแต่ละวันแห่งความคาดหวัง

พระองค์ทรงมอบทั้งหมดที่พระองค์ทรงมีเพื่อได้รับความรักของมนุษย์

กระนั้นก็ไม่มีใครเลยสามารถนำพาสิ่งชูใจมาสู่พระองค์ได้อย่างแท้จริง

เหตุใดเล่าความรักที่แท้จริงจึงยากลำบากยิ่งนักที่จะค้นพบบนแผ่นดินโลก?

Verse 3

เมื่อหมอบราบเฉพาะพระพักตร์พระองค์ ข้าพระองค์เติมเต็มไปด้วยความระทมใจ

ยึดเกาะความสำนึกผิดและคำขอโทษ

ข้าพระองค์รู้สึกเสียใจจริงๆ เกี่ยวกับสิ่งซึ่งข้าพระองค์ได้ทำไป

ข้าพระองค์เกลียดชังที่ข้าพระองค์ไม่ได้ใส่ใจในพระหทัยของพระองค์

ความเสื่อมทรามทั้งหมดของข้าพระองค์ทิ้งให้พระองค์ทรงผิดหวัง

ข้าพระองค์จะสามารถชดเชยความผิดพลาดของข้าพระองค์ได้อย่างไร?

Chorus

การเรียกขานแต่ละครั้งและแต่ละวันแห่งความคาดหวัง

พระองค์ทรงมอบทั้งหมดที่พระองค์ทรงมีเพื่อได้รับความรักของมนุษย์

กระนั้นก็ไม่มีใครเลยสามารถนำพาสิ่งชูใจมาสู่พระองค์ได้อย่างแท้จริง

เหตุใดเล่าความรักที่แท้จริงจึงยากลำบากยิ่งนักที่จะค้นพบบนแผ่นดินโลก?

การเรียกขานแต่ละครั้งและแต่ละวันแห่งความคาดหวัง

พระองค์ทรงมอบทั้งหมดที่พระองค์ทรงมีเพื่อได้รับความรักของมนุษย์

กระนั้นก็ไม่มีใครเลยสามารถนำพาสิ่งชูใจมาสู่พระองค์ได้อย่างแท้จริง

เหตุใดเล่าความรักที่แท้จริงจึงยากลำบากยิ่งนักที่จะค้นพบบนแผ่นดินโลก?

Outro

พระองค์ทรงแสดงความจริงเพื่อช่วยมวลมนุษย์ให้รอด

ทรงทิ้งความรักที่ลุกโชนไว้ให้โลก

สิ่งซึ่งพระองค์ได้ทรงวางพระทัยมอบหมายให้ข้าพระองค์

ฝังตรึงลึกอยู่ภายในหัวใจของข้าพระองค์

ข้าพระองค์ไม่มีความพึงปรารถนาอื่นใด

มากไปกว่าการจงรักภักดีต่อพระองค์ไปตลอดกาล