Verse 1

หลังพระเจ้าทรงบังเกิดเป็นมนุษย์

ทรงอยู่ท่ามกลางมวลมนุษย์

เห็นความเลวทรามของมวลมนุษย์

สถานการณ์ในชีวิตผู้คน

พระเจ้าในเนื้อหนังทรงรู้สึกได้ว่าคนไร้ที่พึ่ง

พวกเขาน่าเวทนา พวกเขาช่างเศร้าตรม

Chorus

พระเจ้ายิ่งทรงเห็นพระทัยในสภาพที่เป็นของผู้คน

และยิ่งมีความห่วงใยผู้ติดตามของพระองค์

จากสัญชาตญาณของพระองค์ในเนื้อหนัง

Verse 2

ในพระทัยพระเจ้า พวกที่ทรงจะจัดการ

และช่วยให้รอดมีความสำคัญที่สุด

พระองค์ทรงต้องลำบาก สู้ทนความเจ็บปวด การกบฏ

พระองค์ทรงต้องลำบาก สู้ทนความเจ็บปวด ความกบฏ

แต่จะไม่ทรงละทิ้งมนุษย์ ทรงงานต่อไปไม่หยุดยั้ง

โดยไม่ทรงเสียพระทัยหรือร้องทุกข์ใดๆ

Chorus

พระเจ้ายิ่งทรงเห็นพระทัยในสภาพที่เป็นของผู้คน

และยิ่งมีความห่วงใยผู้ติดตามของพระองค์

จากสัญชาตญาณพระองค์

พระเจ้ายิ่งทรงเห็นพระทัยในสภาพที่เป็นของผู้คน

และยิ่งมีความห่วงใยผู้ติดตามของพระองค์

จากสัญชาตญาณของพระองค์ในเนื้อหนัง

Verse 3

พระเจ้าจะไม่ทรงทิ้งมนุษย์ ทรงพระราชกิจไม่หยุดยั้ง

นี่เป็นเพราะว่าพระองค์ทรงรู้ดีว่าอีกไม่ช้าไม่นาน

สักวันมนุษย์จะตื่นขึ้นมารับการทรงเรียก

และขับเคลื่อนโดยพระวจนะ

ระลึกได้ว่าพระองค์คือพระผู้สร้าง

จึงกลับมาเคียงข้างพระองค์

Chorus

พระเจ้ายิ่งทรงเห็นพระทัยในสภาพที่เป็นของผู้คน

และยิ่งมีความห่วงใยผู้ติดตามของพระองค์

จากสัญชาตญาณพระองค์

พระเจ้ายิ่งทรงเห็นพระทัยในสภาพที่เป็นของผู้คน

และยิ่งมีความห่วงใยผู้ติดตามของพระองค์

จากสัญชาตญาณของพระองค์ในเนื้อหนัง

ดัดแปลงจาก พระวจนะฯ เล่ม 2 ว่าด้วยการรู้จักพระเจ้า, พระราชกิจของพระเจ้า พระอุปนิสัยของพระเจ้า และพระเจ้าพระองค์เอง 3