Verse 1

การทรงบังเกิดเป็นมนุษย์คือ

การทรงปรากฏในเนื้อหนัง

ทรงงานท่ามกลางมวลมนุษย์ในร่างของมนุษย์

พระเจ้าในรูปมนุษย์จึงต้องเป็นเนื้อหนัง

ซึ่งมีความเป็นมนุษย์ปกติ

การบังเกิดเป็นมนุษย์คือการใช้ชีวิตในเนื้อหนัง

พระเจ้าทรงบังเกิดเป็นมนุษย์

ในแก่นแท้ของพระองค์

Verse 2

ไม่มีความเป็นมนุษย์ก็มีเนื้อหนังไม่ได้

ผู้ไร้ความเป็นมนุษย์ย่อมไม่ใช่มนุษย์

เมื่อพระเจ้าเข้ารับร่างกาย

สภาวะความเป็นมนุษย์คือเนื้อในของพระองค์

ห้ามพูดเลยว่าเมื่อทรงบังเกิดเป็นมนุษย์

ทรงมีเพียงเทวสภาพ ไม่มีความเป็นมนุษย์เลย

Pre-chorus

นี่เป็นการหมิ่นประมาท

ท้าทายหลักธรรมแห่งการบังเกิดเป็นมนุษย์

Chorus

เพราะพระเจ้าทรงบังเกิดเป็นมนุษย์

แก่นแท้ของพระองค์จึงเป็นการผสมผสาน

ของสภาวะมนุษย์กับเทวสภาพ

การผสมผสานนี้เรียกว่าพระเจ้าพระองค์เอง

พระเจ้าพระองค์เองบนโลก

Verse 3

พระราชกิจกระทำไปโดยเทวสภาพ

ซึ่งซ่อนอยู่ในสภาวะความเป็นมนุษย์

เนื้อหนังคือผู้ปฏิบัติงาน

ราชกิจของพระองค์ผู้เป็นทั้งพระเจ้าและมนุษย์

พระเจ้าทรงบังเกิดเป็นมนุษย์ภายใน

ร่างกายซึ่งมีแก่นแท้สองแบบ

จึงทรงอยู่เหนือมนุษย์ธรรมดาทั้งปวง

Bridge

ท่ามกลางพวกที่มีเปลือกเป็นมนุษย์เช่นพระองค์

ท่ามกลางคนที่มีสภาวะความเป็นมนุษย์

เพียงพระองค์เท่านั้นคือพระเจ้า

พระองค์เองในเนื้อหนัง

ผู้อื่นทั้งหลายก็แค่มนุษย์

Chorus

เพราะพระเจ้าทรงบังเกิดเป็นมนุษย์

แก่นแท้ของพระองค์จึงเป็นการผสมผสาน

ของสภาวะมนุษย์กับเทวสภาพ

การผสมผสานนี้เรียกว่าพระเจ้าพระองค์เอง

พระเจ้าพระองค์เองบนโลก

Tag

มนุษย์ที่ทรงสร้างล้วนมีเพียง

สภาวะความเป็นมนุษย์

พระเจ้าผู้ทรงเนื้อหนังเท่านั้น

ที่ไม่เพียงมีสภาวะเป็นมนุษย์

แต่ที่สำคัญคือมีเทวสภาพ

ดัดแปลงจาก พระวจนะฯ เล่ม 1 การทรงปรากฏและพระราชกิจของพระเจ้า, แก่นสารของเนื้อหนังที่พระเจ้าประทับ