Verse 1

ดาวอรุณทอแสงยามรุ่ง ณ ทิศบูรพา

เป็นดวงดาวใหม่  ส่องสว่างให้ฟ้าอันเงียบงัน

จุดประกายแสงไฟในใจผู้คน

เพื่อพวกเขาไม่เดียวดาย  หรืออยู่ในความมืดมน

มีเพียงเจ้าผู้ยังหลับลึกในราตรี

เจ้ามิอาจได้ยินเสียงหรือเห็นแสงไฟ

ไม่อาจสังเกตเห็น  จุดเริ่มต้นของบางสิ่ง

จุดเริ่มต้นยุคใหม่  สวรรค์และโลกใหม่จะมาถึง

Chorus 1

เพราะบิดาบอกเจ้าว่า  ยังเช้า ข้างนอกหนาวเกินไป

หากเจ้าเดินออกไป  ตาเจ้าจะถูกดาบแทงใส่

เจ้าเชื่อฟังคำที่บิดาเจ้าสอนสั่ง

เพราะว่าท่านแก่กว่า และรักเจ้าจริง

Verse 2

เจ้าไม่รับรู้ว่ามีแสง เพราะบิดาแนะและรัก

เจ้าไม่สนว่าโลกนี้มีความจริงหรือไม่

เจ้าไม่หวังให้ พระผู้ทรงฤทธิ์มาช่วยเจ้า

หรือหวังจะเห็นแสงไฟ พอใจในสิ่งที่เป็นอยู่

ในตาเจ้า สิ่งสวยงามล้วนไม่มีจริง

วันพรุ่งนี้ และอนาคตของคนหายไปกับตา

เจ้ากอดบิดาแน่น ยินดีทุกข์ทนไปด้วยกัน

หวาดกลัวจะเสียคู่เดินทาง และทิศทางของตน

Chorus 2

โลกกว้างใหญ่เลือนราง

สร้างคนอย่างเจ้ามามากมาย

ผู้แน่วแน่ไม่เกรงกลัว ในบทบาทหลายหลาก

โลกได้สร้างเหล่านักรบ ผู้ไม่กริ่งเกรงความตาย

คนผู้ตายด้านที่ไม่รู้ว่า ตนถูกสร้างมาทำไม

ถูกสร้างมาทำไม

Bridge

พระเจ้าทรงทอดพระเนตรมนุษย์ผู้ทุกข์ทน

พระองค์ได้ยินเสียง คร่ำครวญของผู้ทรมาน

ทรงเห็นความไร้ยางอาย รู้สึกถึงความอับจน

ทรงรู้สึกถึงความกลัว ของผู้ที่เสียความรอดไป

คนเมินที่ทรงใส่ใจ ทรงเฝ้ามอง เลือกทางเดินตน

พวกเขาเลือกลิ้มรสขมขื่น ของทะเลกับศัตรู

ถอนพระทัยใครได้ยิน พระหัตถ์ไม่สัมผัสคน

ทรงได้คนคืนมาและสูญเสียไป ครั้งแล้วครั้งเล่า

Chorus 3

พระองค์เริ่มเหนื่อยล้า และหยุดราชกิจ

พระองค์ไม่ดำเนิน ท่ามกลางผู้คนอีกต่อไป

คนหาได้รู้ความเปลี่ยนแปลง ทั้งการมาและการไป

หรือความตรอมตรมของพระองค์

ทรงถอนพระทัย ทรงถอนพระทัย

ดัดแปลงจาก พระวจนะฯ เล่ม 1 การทรงปรากฏและพระราชกิจของพระเจ้า, การทอดถอนพระทัยขององค์ผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์