ราชวงศ์ของดาวิดเป็นครอบครัวที่โดยแรกเริ่มได้รับพระสัญญาของพระยาห์เวห์และมรดกของพระยาห์เวห์  เป็นพงศ์พันธุ์ที่แต่เดิมเป็นหนึ่งในเผ่าพันธุ์ของอิสราเอลและอยู่ในท่ามกลางประชากรที่ได้รับเลือก  ในเวลานั้น พระยาห์เวห์ทรงประกาศธรรมบัญญัติข้อหนึ่งให้แก่ชาวอิสราเอลที่กล่าวว่า ชาวยิวทั้งหมดที่อยู่ในราชวงศ์ของดาวิด—ทุกคนที่เกิดในราชวงศ์นั้น—จะได้รับมรดกของพระองค์  พวกเขาจะเป็นกลุ่มคนที่ได้รับเป็นร้อยเท่า เป็นผู้ที่ได้รับสถานะบุตรหัวปี ในเวลานั้นพวกเขาจะเป็นผู้คนที่ได้รับการยกให้อยู่สูงสุดท่ามกลางชาวอิสราเอลทั้งหมด ด้วยตำแหน่งสูงสุดท่ามกลางทุกตระกูลของอิสราเอล และพวกเขาจะรับใช้พระยาห์เวห์โดยตรงในพระวิหาร สวมเสื้อคลุมและมงกุฎอย่างปุโรหิต  จากนั้นพระยาห์เวห์ทรงเรียกพวกเขาว่าเป็นผู้รับใช้ที่มีคุณธรรมและซื่อสัตย์ และพวกเขาจะได้รับความเคารพนับถือจากเผ่าพันธุ์อื่นๆ ของอิสราเอลทุกเผ่า  ดังนั้น ในเวลานั้นแล้วพวกเขาทั้งหมดได้รับการกล่าวถึงด้วยความเคารพอย่างเจ้านาย—ทั้งหมดนี้คือพระราชกิจของพระยาห์เวห์ในยุคธรรมบัญญัติ  วันนี้พวกเขายังคงมอบการปรนนิบัติเช่นนี้แด่พระยาห์เวห์ในพระวิหาร ดังนั้น พวกเขาจึงเป็นกษัตริย์ผู้ซึ่งพระยาห์เวห์ได้ทรงแต่งตั้งให้นั่งบัลลังก์ตลอดไป  ไม่มีผู้ใดสามารถชิงมงกุฎไปจากพวกเขา และไม่มีผู้ใดสามารถเปลี่ยนแปลงการปรนนิบัติของพวกเขา เพราะพวกเขานั้นเป็นส่วนหนึ่งของราชวงศ์แห่งดาวิดโดยกำเนิด นี่เป็นสิ่งที่พระยาห์เวห์ได้ประทานให้แก่พวกเขา  เหตุผลที่พวกเจ้าไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของราชวงศ์แห่งดาวิดโดยกำเนิดก็คือ พวกเจ้าไม่ได้เป็นผู้คนของอิสราเอล แต่ทว่าเป็นส่วนหนึ่งของตระกูลคนต่างชาตินอกอิสราเอล  ยิ่งไปกว่านั้น ธรรมชาติของพวกเจ้านั้นไม่ใช่การเคารพพระยาห์เวห์ หากแต่เป็นการต้านทานพระองค์ ดังนั้น สถานะของพวกเจ้าโดยธรรมชาติจึงต่างไปจากสถานะของผู้คนจากราชวงศ์แห่งดาวิด และเจ้าไม่ใช่บรรดาผู้ที่จะได้รับมรดกของเรา และนับประสาอะไรที่พวกเจ้าจะเป็นบรรดาผู้ที่จะได้รับเป็นร้อยเท่า

ในเวลานั้น อิสราเอลถูกแบ่งออกเป็นตระกูลต่างๆ จำนวนมากและเป็นเผ่าพันธุ์ต่างๆ จำนวนมาก กระนั้นพวกเขาก็ยังคงเป็นประชากรที่ได้รับเลือก  แต่อย่างไรก็ตาม อิสราเอลนั้นแตกต่างไปจากประชาชาติอื่นๆ ตรงที่ผู้คนของอิสราเอลถูกจัดไว้เป็นเผ่าพันธุ์ ตามตำแหน่งของพวกเขาเฉพาะพระพักตร์พระยาห์เวห์ และตามแผ่นดินที่แต่ละคนอาศัยอยู่  ในประเทศที่นอกเหนือไปจากอิสราเอล ไม่มีผู้ใดสามารถกล่าวอ้างความเป็นสมาชิกของราชวงศ์แห่งดาวิด ยากอบ หรือโมเสสได้อย่างส่งเดชได้  นี่จะตรงข้ามกับข้อเท็จจริงที่ว่า เผ่าพันธุ์ของอิสราเอลไม่สามารถถูกแอบอ้างผิดๆ โดยส่งเดชในประเทศอื่นๆ ได้  ผู้คนใช้นามของดาวิด อับราฮัม เอซาว และอื่นๆ อย่างผิดๆ อยู่บ่อยครั้ง หรือพวกเขาพูดว่า “ตอนนี้พวกเรายอมรับพระเจ้าแล้ว ดังนั้นพวกเราจึงเป็นส่วนหนึ่งของวงศ์วานของยากอบ”  การพูดเช่นนั้นไม่ใช่สิ่งใดเลยนอกจากเป็นการให้เหตุผลอย่างมนุษย์โดยไม่มีมูลฐาน นั่นไม่ได้มาจากพระยาห์เวห์โดยตรง ทั้งไม่ได้มาจากแนวคิดของเราเอง  นั่นเป็นเรื่องไร้สาระอย่างมนุษย์โดยแท้!  แค่เหมือนกับนักพูดที่ปั้นแต่งนิทานอันเหลือเชื่อ ผู้คนคิดว่าพวกเขาเองนั้นเป็นเชื้อสายของดาวิดหรือเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวของยากอบโดยไม่มีมูลฐาน และพวกเขาเชื่อว่าพวกเขาคู่ควรแก่สิ่งนั้น  ผู้คนไม่รู้เลยหรือว่า พวกที่อยู่ในราชวงศ์ของดาวิดนั้นได้รับการแต่งตั้งโดยพระยาห์เวห์เมื่อนานมาแล้ว และดาวิดไม่ได้สวมมงกุฎเป็นกษัตริย์ด้วยตนเอง?  แต่อย่างไรก็ตาม ก็ยังมีคนอีกมากมายที่อ้างอย่างไร้ยางอายว่าเป็นเชื้อสายจากราชวงศ์ของดาวิด—ผู้คนช่างรู้เท่าไม่ถึงการณ์ยิ่งนัก!  ความจริงนั้นคือ กิจการของอิสราเอลไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆ กับประชาชาติ—พวกเขาเป็นสองสิ่งที่แตกต่างกัน ไม่สัมพันธ์กันโดยสิ้นเชิง  กิจการของอิสราเอลสามารถกล่าวถึงได้กับผู้คนชาวอิสราเอลเท่านั้น เพราะกิจการเหล่านั้นไม่สัมพันธ์กับประชาชาติ และในทำนองเดียวกันนั้น งานที่กำลังทำท่ามกลางประชาชาติในปัจจุบันนี้ก็ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆ กับผู้คนชาวอิสราเอลเช่นกัน  สิ่งที่เราพูดในตอนนี้กำหนดสิ่งที่จะพูดเกี่ยวกับประชาชาติ และงานที่ทำในอิสราเอลไม่สามารถถือว่าเป็น “ต้นแบบ” ของงานท่ามกลางประชาชาติได้  นั่นคงจะไม่แสดงให้เห็นว่าพระเจ้าทรงอนุรักษ์นิยมเกินไปใช่หรือไม่?  เมื่องานนั้นเริ่มแผ่ขยายไปท่ามกลางประชาชาติ เมื่อนั้นเท่านั้นที่สิ่งที่พูดเกี่ยวกับพวกเขาหรือบทอวสานของพวกเขาจะถูกเปิดเผยออกมา  ดังนั้นหากผู้คนจะพูดเช่นที่พวกเขาเคยพูดในอดีตว่า “พวกเราเป็นเชื้อสายของดาวิด” หรือ “พระเยซูเป็นบุตรของดาวิด” ก็ยิ่งประหลาดขึ้นไปอีก  งานของเราถูกแบ่งออกเป็นลำดับขั้น  เราจะไม่ “พูดถึงกวางว่าเป็นม้า” ในทางกลับกัน งานนั้นถูกจำแนกไปตามลำดับของมัน