1 หลังจากที่เราหวนคืนสู่ศิโยน บรรดาผู้ที่อยู่บนแผ่นดินโลกจะยังคงสรรเสริญเราต่อไปดั่งเช่นในอดีต  พวกคนปรนนิบัติที่จงรักภักดีเหล่านั้นจะรอคอยตลอดไปเพื่อทำการปรนนิบัติเรา แต่การทำหน้าที่ของพวกเขาจะมาถึงบทอวสานแล้ว  สิ่งที่ดีที่สุดที่พวกเขาสามารถทำได้ก็คือการใคร่ครวญรูปการณ์แวดล้อมของการทรงสถิตของเราบนแผ่นดินโลก  ในเวลานั้น เราจะเริ่มนำพาความวิบัติลงมายังพวกที่จะทนทุกข์กับหายนะ กระนั้นทุกคนก็ยังเชื่อว่าเราคือพระเจ้าผู้ชอบธรรม  เราจะไม่ลงโทษพวกคนปรนนิบัติที่จงรักภักดีเหล่านั้นอย่างแน่นอน เพียงแต่จะยอมให้พวกเขารับพระคุณของเราไว้  เพราะเราได้พูดไว้แล้วว่าเราจะลงโทษคนทำชั่วทั้งหมด และว่าบรรดาผู้ที่ทำความประพฤติดีจะรับความชื่นชมยินดีทางวัตถุที่เราประทานไว้ อันเป็นการสาธิตแสดงว่าเราคือพระเจ้าแห่งความชอบธรรมและความสัตย์ซื่อพระองค์เอง

2 เมื่อเราหวนคืนสู่ศิโยน เราจะเริ่มหันไปหาแต่ละชนชาติในโลก เราจะนำพาความรอดมาสู่คนอิสราเอลและตีสอนคนอียิปต์  นี่คือขั้นตอนถัดไปของงานของเรา  จากนั้นงานของเราจะไม่เป็นอย่างเดียวกันกับที่เป็นในปัจจุบันนี้ กล่าวคือ  มันจะไม่ใช่งานในเนื้อหนัง แต่จะอยู่เหนือเนื้อหนังโดยสิ้นเชิง—และมันจะถูกทำจนเสร็จเช่นนั้นตามที่เราได้พูดไว้ และมันจะยืนหยัดเช่นนั้นตามที่เราได้บัญชาไว้  ไม่ว่าสิ่งใดจะถูกพูดออกมา ตราบเท่าที่มันถูกพูดจากปากของเรา มันจะได้รับการทำให้ลุล่วงทันทีในความเป็นจริง นี่คือความหมายที่แท้จริงของการที่วจนะของเราถูกพูดออกไปและการทำให้คำพูดนั้นลุล่วงไปจะเกิดขึ้นในเวลาเดียวกัน เพราะวจนะของเราคือสิทธิอำนาจในตัวเอง  ตอนนี้เรากำลังพูดถึงสิ่งทั่วไปบางอย่าง อันเป็นหนทางหนึ่งที่จะให้เบาะแสสักสองสามอย่างแก่ผู้คนบนแผ่นดินโลก เพื่อที่พวกเขาอาจไม่จับความเข้าใจไปทั่วอย่างสะเปะสะปะ  เมื่อเวลานั้นมาถึง ทุกสิ่งทุกอย่างจะได้รับการจัดการเตรียมการโดยเรา และไม่มีใครเลยที่ควรปฏิบัติตนอย่างเอาแต่ใจ มิฉะนั้นแล้วพวกเขาจะถูกกำราบโดยมือของเรา

ดัดแปลงจาก พระวจนะฯ เล่ม 1 การทรงปรากฏและพระราชกิจของพระเจ้า, ถ้อยดำรัสของพระคริสต์ในปฐมกาล บทที่ 120