Intro

การทรงใช้ไฟเพื่อทำลายล้างเมืองโสโดม

คือวิธีกำจัดของพระเจ้าที่รวดเร็วที่สุด

Verse 1

การเผาประชาชนแห่งโสโดม

ทำลายทั้งร่างกาย จิตวิญญาณ ดวงจิต

เพื่อทุกคนที่อยู่ ณ ที่นั้น

จะไม่มีอีกต่อไปในโลกมนุษย์

หรือโลกที่ไม่อาจมองเห็น

Verse 2

นี่คือหนึ่งทางที่ทรงแสดงพระพิโรธ

หนทางนี้ที่ทรงเปิดเผยและทรงแสดงออก

คือส่วนหนึ่งของแก่นแท้พระพิโรธพระเจ้า

นั่นคือการเผยให้เห็นถึงแก่นแท้ของ

อุปนิสัยอันชอบธรรมของพระเจ้า

Chorus 1

เมื่อพระเจ้าทรงแสดงพระพิโรธ

ทรงเลิกแสดงพระกรุณาหรือว่าความเมตตา

การทนยอมรับนั้นก็ยุติ รวมไปถึงความอดทน

ไม่มีสิ่งใดโน้มน้าวพระองค์ให้ทรงอดทนต่อได้

หรือประทานพระกรุณา หรือทนยอมรับ

Verse 3

แทนที่สิ่งดังกล่าว โดยไม่ทรงมีความลังเล

พระเจ้าทรงส่งพระพิโรธ พระบารมี

ทรงทำสิ่งพึงปรารถนา

จะทรงทำสิ่งเหล่านี้หมดจดและรวดเร็ว

ตามความปรารถนาของพระองค์

Verse 4

นี่คือวิธีที่ทรงส่งพระพิโรธ พระบารมี

และมนุษย์ต้องไม่กระทำล่วงเกิน

นี่แสดงออกถึงส่วนหนึ่งซึ่ง

เป็นพระอุปนิสัยอันชอบธรรม

Chorus 2

เมื่อคนเห็นพระเจ้าแสดงความรัก ความใส่ใจ

ก็ไม่อาจเห็นพระพิโรธหรือว่าพระบารมี

หรือการไม่ทนยอมรับการล่วงเกิน

คนคิดว่าอุปนิสัยอันชอบธรรมของพระเจ้า

คือแค่พระกรุณา ความรัก การทนยอมรับ

Outro

แต่เมื่อพระเจ้าทรงทำลายล้างเมือง

เมื่อพระเจ้าทรงชังมวลมนุษย์

สิ่งที่คนเห็นได้จากโทสะและในพระบารมี

คือความชอบธรรมอีกด้านของพระองค์

นี่คือการไม่ทรงทนยอมรับต่อการล่วงเกิน

ดัดแปลงจาก พระวจนะฯ เล่ม 2 ว่าด้วยการรู้จักพระเจ้า, พระเจ้าพระองค์เอง พระผู้ทรงเอกลักษณ์ 2