1 เราคงจะมอบผลไม้อันล้ำค่าของเราแก่ชาวไร่แห่งคานาอันผู้ซึ่งกระตือรือร้น และยินดีต้อนรับการกลับมาของเราอย่างจริงจังจริงใจ  เราปรารถนาเพียงให้ฟ้าสวรรค์คงอยู่ชั่วกัลปาวสาน และที่มากไปกว่านั้น ให้มนุษย์ไม่มีวันแก่ชรา ให้ฟ้าสวรรค์และมนุษย์ได้หยุดพักตลอดกาล และให้ “สนไพน์กับสนไซเปรส” ที่เขียวขจีตลอดปีร่วมทางกับพระเจ้าตลอดกาล และร่วมทางกับฟ้าสวรรค์ในการเข้าสู่ยุคแห่งอุดมคติด้วยกันตลอดกาล

2 เรามอบบั้นปลายของมวลมนุษย์แก่เขา เราทิ้งความมั่งคั่งทั้งหมดของเราไว้ให้มนุษย์ หว่านชีวิตของเราท่ามกลางมนุษย์ ปลูกเมล็ดแห่งชีวิตของเราในท้องทุ่งแห่งหัวใจของมนุษย์ ทิ้งความทรงจำนิรันดร์กาลไว้ให้เขา ทิ้งความรักทั้งหมดของเราไว้ให้มวลมนุษย์ และให้ทุกอย่างที่มนุษย์ทะนุถนอมในตัวเราแก่มนุษย์

3 เราได้มอบทั้งหมดทั้งมวลของเราให้แก่มวลมนุษย์แล้ว  เราได้ละทั้งหมดทั้งมวลแห่งชีวิตของเราไว้ให้มนุษย์แล้ว และเราได้ตรากตรำอย่างหนักในการไถแผ่นดินที่สวยงามแห่งความรักให้แก่มวลมนุษย์โดยไม่ปริปากสักคำ เราไม่เคยได้ยื่นข้อเรียกร้องที่เป็นธรรมและเท่าเทียมใดๆ ต่อมนุษย์ และไม่ได้ทำสิ่งใดเลยนอกจากแค่นบนอบต่อการจัดการเตรียมการของมนุษย์และสร้างวันพรุ่งนี้ที่สวยงามยิ่งขึ้นให้แก่มวลมนุษย์

ดัดแปลงจาก พระวจนะฯ เล่ม 1 การทรงปรากฏและพระราชกิจของพระเจ้า, งานและการเข้าสู่ (10)