Verse 1

คนพิพากษากันเองจากพฤติกรรม

ทำดีก็ชอบธรรม ทำเลวก็ชั่วร้าย

บางคนหวังทำความดีเพื่อมีอนาคตที่ดี

บางคนลองใช้คำพูดดี

เพื่อได้มาซึ่งปลายทางที่ชอบใจ

ผิดแล้วที่เขาเชื่อว่าพระเจ้าทรงกำหนดจุดจบ

โดยทรงเฝ้ามองพฤติกรรมหรือฟังคำพูดพวกเขา

หลายคนหวังใช้การทำดีหรือคำสวยหรูของตน

พยายามลวงพระเจ้า

ให้ประทานความโปรดปรานเพียงชั่วยาม

Chorus

พระเจ้าทรงพิพากษาคนโดยแก่นแท้คน

ไม่ว่าพวกเขาจะนบนอบต่อพระองค์หรือไม่

ใครยอมจำนนพระเจ้าคือบุคคลที่ชอบธรรม

ผู้ที่ไม่ยอมจำนนคือศัตรูชั่วร้าย

โดยไม่คำนึงว่าเขาทำดีหรือเลว

โดยไม่คำนึงถึงคำพูดเขาถูกหรือผิด

พระเจ้าทรงพิพากษาคนโดยแก่นแท้คน

ไม่ว่าพวกเขาจะนบนอบต่อพระองค์หรือไม่

Verse 2

ในอนาคต ผู้ที่จะรอดพ้นในสภาวะพักสงบ

จะได้สู้ทนกับทุกข์ยากลำบาก

เป็นพยานให้กับพระเจ้า

พวกเขาล้วนได้ทำหน้าที่ให้ลุล่วง

พวกเขาตั้งใจนบนอบต่อพระเจ้า

พวกที่คอยหวังเพียงทำงานปรนนิบัติ

แต่ไม่ปฏิบัติความจริง

ย่อมจะไม่ได้อยู่รอดอีกต่อไป

พระเจ้าทรงมีมาตรฐานเหมาะสมกับจุดจบของทุกคน

ไม่ขึ้นกับคำคนหรือความประพฤติ

หรือการกระทำช่วงเดียว

ใครก็ไม่อาจเลี่ยงการลงทัณฑ์ที่สาสมความเลว

ไม่อาจปิดบังความชั่ว

เพื่อหนีความทรมานของการทำลายล้าง

Bridge

คนเลวไม่อาจรอดพ้นไปจนชั่วนิรันดร์

ไม่อาจเข้าพักสงบ

เพียงผู้ชอบธรรมเข้าไปได้

เขาคือเจ้าแห่งการหยุดพัก

เมื่อคนอยู่กับร่องรอย

จะมีชีวิตธรรมดา

พวกเขาจะลุล่วงหน้าที่ทั้งหมด สัตย์ซื่อต่อพระองค์

พวกเขาจะหยุดการไม่เชื่อฟัง

และอุปนิสัยอันเสื่อมทราม

มีชีวิตอยู่เพื่อพระองค์ ไร้ซึ่งการต่อต้าน

พวกเขาจะยอมจำนนต่อพระเจ้า

นี่คือชีวิตของพระเจ้าและคน

ชีวิตในราชอาณาจักร

แห่งการหยุดพักและสันติ

Chorus

พระเจ้าทรงพิพากษาคนโดยแก่นแท้คน

ไม่ว่าพวกเขาจะนบนอบต่อพระองค์หรือไม่

ใครยอมจำนนพระเจ้าคือบุคคลที่ชอบธรรม

ผู้ที่ไม่ยอมจำนนคือศัตรูชั่วร้าย

โดยไม่คำนึงว่าเขาทำดีหรือเลว

โดยไม่คำนึงถึงคำพูดเขาถูกหรือผิด

พระเจ้าทรงพิพากษาคนโดยแก่นแท้คน

ไม่ว่าพวกเขาจะนบนอบต่อพระองค์หรือไม่

ดัดแปลงจาก พระวจนะฯ เล่ม 1 การทรงปรากฏและพระราชกิจของพระเจ้า, พระเจ้าและมนุษย์จะเข้าสู่การหยุดพักด้วยกัน