ข้อพระคัมภีร์สำหรับอ้างอิง

“เวลานั้นพวกฟาริสีและพวกธรรมาจารย์ออกจากกรุงเยรูซาเล็ม มาทูลถามพระเยซูว่า ‘ทำไมสาวกของท่านจึงละเมิดคำสอนที่สืบทอดมาจากบรรพบุรุษ? เพราะว่าพวกเขาไม่ได้ล้างมือเมื่อรับประทานอาหาร’ พระองค์จึงตรัสตอบเขาทั้งหลายว่า ‘เพราะเหตุใดท่านทั้งหลายจึงละเมิดพระบัญญัติของพระเจ้า เพราะคำสอนสืบทอดของท่าน? เพราะว่าพระเจ้าทรงบัญญัติไว้ว่า “จงให้เกียรติบิดามารดาของตน” และ “ใครประณามบิดามารดาจะต้องมีโทษถึงตาย” แต่พวกท่านกลับสอนว่า ใครกล่าวกับบิดามารดาว่า “สิ่งใดของข้าพเจ้าซึ่งอาจเป็นประโยชน์ต่อท่าน สิ่งนั้นเป็นของที่ถวายแด่พระเจ้าแล้ว คนนั้นก็ไม่ต้องให้เกียรติบิดาของตน” อย่างนั้นแหละ พวกท่านทำให้พระวจนะของพระเจ้าเป็นโมฆะไป เพราะคำสอนสืบทอดของท่าน พวกหน้าซื่อใจคด อิสยาห์พยากรณ์ถึงท่านทั้งหลายถูกแล้วว่า “ชนชาตินี้ให้เกียรติเราแต่ปาก ใจของพวกเขาห่างไกลจากเรา พวกเขานมัสการเราโดยเปล่าประโยชน์ เพราะเอากฎเกณฑ์ของมนุษย์มาสอนว่าเป็นพระดำรัสสอน”’” (มัทธิว 15:1-9)

“วิบัติแก่พวกเจ้า พวกธรรมาจารย์และพวกฟาริสี คนหน้าซื่อใจคด พวกเจ้าปิดประตูแผ่นดินสวรรค์ไว้จากมนุษย์เพราะพวกเจ้าเองไม่เข้าไป และเมื่อคนอื่นจะเข้าไป พวกเจ้าก็ไม่ยอม [วิบัติแก่พวกเจ้าพวกธรรมาจารย์ และพวกฟาริสี คนหน้าซื่อใจคด เพราะพวกเจ้าริบเอาบ้านของหญิงม่าย และแสร้งอธิษฐานเสียยืดยาว เพราะฉะนั้นพวกเจ้าจะต้องมีโทษมากยิ่งขึ้น]

“วิบัติแก่พวกเจ้า พวกธรรมาจารย์และพวกฟาริสี คนหน้าซื่อใจคด เพราะพวกเจ้าไปทั่วทั้งทางบกและทางทะเล เพื่อจะได้สักคนหนึ่งเข้าจารีต แต่เมื่อได้แล้ว ก็ทำให้เขาตกนรกยิ่งกว่าพวกเจ้าเองถึงสองเท่า

“วิบัติแก่พวกเจ้า คนนำทางที่ตาบอด พวกเจ้าสอนว่า ‘ใครที่จะสาบานโดยอ้างพระวิหาร คำสาบานนั้นไม่ผูกมัด แต่ใครสาบานโดยอ้างทองคำของพระวิหาร คนนั้นจะต้องทำตามคำสาบาน’ โอ เจ้าพวกคนโง่เขลาและตาบอด สิ่งไหนจะสำคัญกว่า ทองคำหรือพระวิหารที่ทำให้ทองคำนั้นศักดิ์สิทธิ์? และพวกเจ้ายังสอนว่า ‘ใครจะสาบานโดยอ้างแท่นบูชา คำสาบานนั้นไม่ผูกมัด แต่ใครสาบานโดยอ้างเครื่องถวายบนแท่นบูชา คนนั้นต้องทำตามคำสาบาน’ เจ้าพวกคนตาบอด สิ่งไหนจะสำคัญกว่ากัน เครื่องถวาย หรือแท่นบูชาที่ทำให้เครื่องถวายนั้นศักดิ์สิทธิ์? เพราะฉะนั้นใครที่สาบานโดยอ้างแท่นบูชา ก็สาบานโดยอ้างแท่นบูชาและสิ่งสารพัดซึ่งอยู่บนแท่นบูชานั้นด้วย ใครสาบานโดยอ้างพระวิหาร ก็สาบานโดยอ้างพระวิหารและพระองค์ผู้สถิตในพระวิหารนั้นด้วย ใครสาบานโดยอ้างสวรรค์ ก็สาบานโดยอ้างพระที่นั่งของพระเจ้า และพระองค์ผู้ประทับบนพระที่นั่งนั้นด้วย

“วิบัติแก่พวกเจ้า พวกธรรมาจารย์และพวกฟาริสี คนหน้าซื่อใจคด เพราะพวกเจ้าถวายทศางค์ที่เป็นสะระแหน่ ลูกผักชี และยี่หร่า แต่เรื่องที่สำคัญกว่าในธรรมบัญญัติ คือความยุติธรรม ความเมตตาและความเชื่อนั้นพวกเจ้ากลับละเลย การถวายทศางค์นั้นเจ้าก็ควรปฏิบัติ แต่ไม่ควรละเลยเรื่องที่สำคัญนั้นด้วย โอ เจ้าพวกคนนำทางตาบอด เจ้ากรองลูกน้ำออกแต่กลืนตัวอูฐเข้าไป

“วิบัติแก่เจ้า พวกธรรมาจารย์และพวกฟาริสี คนหน้าซื่อใจคด เพราะพวกเจ้าขัดชำระถ้วยชามแต่ภายนอก ส่วนภายในถ้วยชามนั้นเต็มด้วยการโจรกรรมและการมัวเมากิเลส โอ พวกฟาริสีตาบอด จงชำระถ้วยชามภายในเสียก่อน เพื่อข้างนอกจะได้สะอาดด้วย

“วิบัติแก่เจ้า พวกธรรมาจารย์และพวกฟาริสี คนหน้าซื่อใจคด เพราะว่าพวกเจ้าเป็นเหมือนอุโมงค์ฝังศพที่ฉาบด้วยปูนขาว ข้างนอกดูงดงาม แต่ข้างในเต็มไปด้วยกระดูกคนตายและทุกอย่างที่โสโครก พวกเจ้าก็เป็นอย่างนั้นแหละ ภายนอกดูเหมือนว่าเป็นคนชอบธรรม แต่ภายในเต็มไปด้วยความหน้าซื่อใจคดและความอธรรม

“วิบัติแก่เจ้า พวกธรรมาจารย์และพวกฟาริสี คนหน้าซื่อใจคด เพราะพวกเจ้าก่อสร้างอุโมงค์ฝังศพของบรรดาผู้เผยพระวจนะ และตกแต่งอุโมงค์ฝังศพของคนชอบธรรมทั้งหลาย แล้วกล่าวว่า ‘ถ้าเราอยู่ในสมัยของบรรพบุรุษ เราจะไม่มีส่วนร่วมกับพวกเขา ในการทำให้โลหิตของผู้เผยพระวจนะทั้งหลายตก’ ถ้าเป็นเช่นนั้นเจ้าก็เป็นพยานปรักปรำตนเองว่า พวกเจ้าเป็นบุตรของพวกที่ฆ่าผู้เผยพระวจนะเหล่านั้น เจ้าก็จงทำอย่างที่บรรพบุรุษทำนั้นให้ครบถ้วนเถิด เจ้าพวกงู พวกชาติงูร้าย เจ้าจะพ้นโทษนรกได้อย่างไร? เพราะเหตุนี้ เราจึงใช้บรรดาผู้เผยพระวจนะ บรรดานักปราชญ์ และธรรมาจารย์ทั้งหลายไปหาพวกเจ้า เจ้าทั้งหลายก็จะฆ่าเสียบ้าง ตรึงเสียที่กางเขนบ้าง เฆี่ยนตีในธรรมศาลาของพวกเจ้าบ้าง ข่มเหงไล่ออกจากเมืองนี้ไปเมืองโน้นบ้าง เพื่อจะให้โลหิตของคนชอบธรรมทั้งหมดที่ตกในแผ่นดินโลกนั้นตกบนตัวพวกเจ้า ตั้งแต่โลหิตของอาเบลคนชอบธรรม จนถึงโลหิตของเศคาริยาห์บุตรเบเรคียาห์ที่เจ้าฆ่าเสียในที่ระหว่างพระวิหารกับแท่นบูชานั้น เราบอกความจริงกับพวกเจ้าว่า สิ่งทั้งหมดนี้จะตกกับคนในยุคนี้” (มัทธิว 23:13-36)

พระวจนะของพระเจ้าที่เกี่ยวข้อง

พวกเจ้าปรารถนาที่จะรู้ต้นตอว่าทำไมพวกฟาริสีจึงต่อต้านพระเยซูหรือไม่? พวกเจ้าปรารถนาที่จะรู้ธาตุแท้ของพวกฟาริสีหรือไม่? พวกเขาเต็มไปด้วยความเพ้อฝันเกี่ยวกับพระเมสสิยาห์ ที่ยิ่งไปกว่านั้นก็คือ พวกเขาเชื่อเพียงว่าพระเมสสิยาห์จะเสด็จมา ทว่าไม่ได้แสวงหาชีวิตความจริง และดังนั้น แม้กระทั่งวันนี้พวกเขาก็ยังคงรอคอยพระเมสสิยาห์ เพราะพวกเขาไม่มีความรู้เกี่ยวกับหนทางแห่งชีวิต และไม่รู้ว่าหนทางแห่งความจริงคืออะไร พวกเจ้าพูดว่า ผู้คนที่โง่เขลา ดื้อรั้น และไม่รู้เท่าทันเช่นนั้นได้รับพระพรของพระเจ้าได้อย่างไร? พวกเขาจะสามารถมองเห็นพระเมสสิยาห์ได้อย่างไร? พวกเขาต่อต้านพระเยซูเพราะพวกเขาไม่รู้ทิศทางของพระราชกิจของพระวิญญาณบริสุทธิ์ เพราะพวกเขาไม่รู้หนทางแห่งความจริงที่พระเยซูตรัส และยิ่งไปกว่านั้น เพราะพวกเขาไม่เข้าใจพระเมสสิยาห์ และเนื่องจากพวกเขาไม่เคยพบเห็นพระเมสสิยาห์และไม่เคยได้ร่วมเคียงกับพระเมสสิยาห์ พวกเขาทำผิดพลาดที่ยึดติดอย่างสูญเปล่ากับพระนามของพระเมสสิยาห์ ในขณะที่ต่อต้านเนื้อแท้ของพระเมสสิยาห์ในทุกวิถีทางที่เป็นไปได้ โดยธาตุแท้แล้ว พวกฟาริสีเหล่านี้ดื้อรั้น โอหัง และไม่เชื่อฟังความจริง หลักการของความเชื่อที่พวกเขามีในพระเจ้าคือ ไม่สำคัญว่าการประกาศของพระองค์จะลุ่มลึกเพียงใดก็ตาม ไม่ว่าสิทธิอำนาจของพระองค์จะสูงส่งเพียงใดก็ตาม พระองค์ไม่ทรงใช่พระคริสต์หากพระองค์ไม่ได้รับการขนานพระนามว่าพระเมสสิยาห์ ทรรศนะเหล่านี้ไม่ได้โง่เขลาและไร้สาระน่าขันหรอกหรือ?

—พระวจนะฯ เล่ม 1 การทรงปรากฏและพระราชกิจของพระเจ้า, ในเวลาที่เจ้าได้เห็นกายจิตวิญญาณของพระเยซู พระเจ้าจะได้ทรงสร้างสวรรค์และแผ่นดินโลกขึ้นใหม่แล้ว

พวกฟาริสีชาวยิวใช้ธรรมบัญญัติของโมเสสกล่าวโทษพระเยซู พวกเขาไม่ได้แสวงหาความเข้ากันได้กับพระเยซูในเวลานั้น แต่ทำตามธรรมบัญญัติอย่างขยันขันแข็งตามตัวอักษร จนถึงขอบข่ายที่—หลังจากได้ตั้งข้อหาพระองค์ว่าไม่ปฏิบัติตามธรรมบัญญัติในพันธสัญญาเดิมและไม่ใช่พระเมสสิยาห์—พวกเขาก็ได้ตอกตรึงพระเยซูผู้ไร้ความผิดเข้ากับกางเขนในท้ายที่สุด อะไรหรือคือแก่นแท้ของพวกเขา? มิใช่การที่พวกเขาไม่ได้แสวงหาหนทางแห่งการเข้ากันได้กับความจริงหรอกหรือ? พวกเขาหมกมุ่นกับทุกๆ คำในคัมภีร์ในขณะที่ไม่ใส่ใจทั้งต่อเจตจำนงของเราและต่อขั้นตอนและวิธีการทำงานของเรา พวกเขาไม่ใช่ผู้คนที่แสวงหาความจริง แต่เป็นผู้คนที่เกาะติดอย่างตายตัวอยู่กับวจนะ พวกเขาไม่ใช่ผู้คนที่เชื่อในพระเจ้า แต่เป็นผู้คนที่เชื่อในพระคัมภีร์ โดยแก่นแท้แล้ว พวกเขาคือสุนัขเฝ้าพระคัมภีร์ เพื่อพิทักษ์ผลประโยชน์นานาของพระคัมภีร์ เพื่อค้ำจุนความทรงเกียรติของพระคัมภีร์และเพื่อปกป้องเกียรติภูมิของพระคัมภีร์ พวกเขาถึงกับตอกตรึงพระเยซูผู้ทรงเปี่ยมปรานีไว้กับกางเขน พวกเขาทำสิ่งนี้ก็แค่เพื่อประโยชน์แห่งการป้องกันพระคัมภีร์เท่านั้นและเพื่อประโยชน์แห่งการธำรงสถานะของทุกๆ คำในพระคัมภีร์ไว้ในหัวใจของผู้คน ดังนั้นพวกเขาจึงพอใจที่จะเลือกละทิ้งอนาคตของพวกเขาและเครื่องบูชาลบล้างบาปเพื่อกล่าวโทษพระเยซูผู้ไม่ทรงปฏิบัติตามคำสอนของคัมภีร์จนถึงแก่ความตาย พวกเขาทั้งหมดไม่ได้เป็นขี้ข้าของทุกๆ คำในคัมภีร์หรอกหรือ?

—พระวจนะฯ เล่ม 1 การทรงปรากฏและพระราชกิจของพระเจ้า, เจ้าควรแสวงหาหนทางแห่งการเข้ากันได้กับพระคริสต์

ในพระคัมภีร์ การตีราคาพระเยซูพระองค์เองของพวกฟาริสีและสิ่งต่างๆ ที่พระองค์ทรงทำนั้นได้แก่ “…พวกเขาบอกว่าพระองค์เสียสติแล้ว… ‘คนนี้ถูกผีเบเอลเซบูลเข้าสิง ที่เขาขับผีได้ก็เพราะเขาใช้อำนาจของนายผีนั้น’” (มาระโก 3:21-22) การตัดสินองค์พระเยซูเจ้าของพวกธรรมาจารย์และพวกฟาริสีไม่ใช่การที่พวกเขาแค่เอาอย่างคำพูดของผู้คนอื่นๆ และไม่ใช่การอนุมานที่ไม่มีพื้นฐานที่มา—มันเป็นข้อสรุปที่พวกเขามีเกี่ยวกับองค์พระเยซูเจ้าจากสิ่งที่พวกเขามองเห็นและได้ยินเกี่ยวกับการกระทำของพระองค์ ถึงแม้ว่าข้อสรุปของพวกเขาจะมีขึ้นอย่างโอ้อวดในนามของความยุติธรรมและปรากฏต่อผู้คนเสมือนว่ามันมีพื้นฐานมาจากข้อเท็จจริง แต่ความโอหังที่พวกเขาใช้ตัดสินองค์พระเยซูเจ้านั้นก็ยากจะเก็บไว้แม้สำหรับพวกเขา พลังงานที่คลุ้มคลั่งของความเกลียดชังที่พวกเขามีต่อองค์พระเยซูเจ้าได้เปิดโปงความมักใหญ่ใฝ่สูงอันขาดการยับยั้งชั่งใจของพวกเขาเองและโฉมหน้าเยี่ยงซาตานชั่วของพวกเขา อีกทั้งธรรมชาติที่มุ่งร้ายของพวกเขาที่พวกเขาใช้ต้านทานพระเจ้า สิ่งเหล่านี้ที่พวกเขาพูดในการตัดสินองค์พระเยซูเจ้าของพวกเขาได้รับการขับเคลื่อนจากความมักใหญ่ใฝ่สูงอันขาดการยับยั้งชั่งใจ ความอิจฉาริษยา และธรรมชาติที่น่าเกลียดและมุ่งร้ายของความเป็นปรปักษ์ที่มีต่อพระเจ้าและความจริงของพวกเขา พวกเขาไม่ได้ตรวจสอบแหล่งที่มาของการกระทำขององค์พระเยซูเจ้า อีกทั้งพวกเขาไม่ได้ตรวจสอบเนื้อแท้ของสิ่งที่พระองค์ตรัสหรือทำ แทนที่จะทำเช่นนั้น พวกเขาที่อยู่ในสภาวะของการปลุกปั่นที่บ้าคลั่ง กลับโจมตีและทำให้สิ่งที่พระองค์ได้ทรงทำนั้นเสื่อมเสียด้วยความมุ่งร้ายโดยตั้งใจและอย่างมืดบอด พวกเขายังถึงกับตั้งใจทำให้พระวิญญาณของพระเจ้า นั่นคือ พระวิญญาณบริสุทธิ์ซึ่งเป็นพระวิญญาณของพระเจ้าเสื่อมเสียด้วย นี่คือความหมายที่พวกเขาตั้งใจเมื่อพวกเขาพูดว่า “พระองค์เสียสติแล้ว” “ผีเบเอลเซบูล” และ “นายผีนั้น” กล่าวได้ว่าพวกเขาพูดว่าพระวิญญาณของพระเจ้าถูกผีเบเอลเซบูลเข้าสิงและเป็นนายผี พวกเขาอธิบายลักษณะพระราชกิจของพระวิญญาณซึ่งจุติมาเป็นมนุษย์ของพระเจ้า ที่ทรงสวมพระองค์เองในเนื้อหนังว่าเป็นความบ้า พวกเขาไม่เพียงแต่หมิ่นประมาทพระวิญญาณของพระเจ้าว่าเป็นผีเบเอลเซบูลและเป็นนายผี แต่ยังกล่าวโทษพระราชกิจของพระเจ้า และกล่าวโทษและหมิ่นประมาทองค์พระเยซูคริสต์เจ้าอีกด้วย เนื้อแท้ของการต้านทานและการหมิ่นประมาทพระเจ้าของพวกเขาเหมือนกับเนื้อแท้ของการต้านทานและการหมิ่นประมาทพระเจ้าที่ซาตานและปีศาจให้ทั้งหมด พวกเขาไม่เพียงแต่เป็นตัวแทนมนุษย์ที่เสื่อมทรามเท่านั้น แต่ยิ่งไปกว่านั้น พวกเขาเป็นรูปจำแลงของซาตาน พวกเขาคือช่องทางของซาตานท่ามกลางมวลมนุษย์ และพวกเขาเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดและขี้ข้าของซาตาน เนื้อแท้ของการหมิ่นประมาทของพวกเขาและการทำให้องค์พระเยซูคริสต์เจ้าเสื่อมเสียคือการที่พวกเขาต่อสู้ดิ้นรนกับพระเจ้าเพื่อให้ได้รับสถานะ การแข่งขันกับพระเจ้าของพวกเขา และการทดสอบพระเจ้าอย่างไม่รู้จบของพวกเขา เนื้อแท้ของการต้านทานพระเจ้าของพวกเขา และท่าทีการเป็นปรปักษ์ต่อพระองค์ของพวกเขา อีกทั้งคำพูดของพวกเขาและความคิดของพวกเขาต่างหมิ่นประมาทและทำให้พระวิญญาณของพระเจ้ากริ้วโดยตรง ด้วยเหตุนี้พระเจ้าจึงทรงกำหนดการพิพากษาที่เหมาะสมโดยมีพื้นฐานมาจากสิ่งที่พวกเขาพูดและทำ และพระเจ้าทรงกำหนดว่าความประพฤติของพวกเขาเป็นบาปแห่งการหมิ่นประมาทต่อพระวิญญาณบริสุทธิ์ บาปนี้ไม่อาจให้อภัยได้ทั้งในโลกนี้และโลกที่กำลังจะมาถึง ดังที่ได้รับการสนับสนุนในบทตอนดังต่อไปนี้ของพระคัมภีร์: “คำหมิ่นประมาทพระวิญญาณบริสุทธิ์จะโปรดอภัยให้มนุษย์ไม่ได้” และ “ถ้าใครกล่าวร้ายพระวิญญาณบริสุทธิ์ จะโปรดอภัยให้คนนั้นไม่ได้ ทั้งยุคนี้ยุคหน้า”

—พระวจนะฯ เล่ม 2 ว่าด้วยการรู้จักพระเจ้า, พระราชกิจของพระเจ้า พระอุปนิสัยของพระเจ้า และพระเจ้าพระองค์เอง 3

สิ่งใดคือคำจำกัดความของนามว่า “ฟาริสี”? พวกเขาเป็นผู้คนที่หน้าซื่อใจคด ปลอมอย่างสิ้นเชิง และเล่นละครตบตาในทุกสิ่งทุกอย่างที่พวกเขาทำ ขณะที่แสร้งทำตัวเป็นคนดี ใจดี และเป็นบวก พวกเขาเป็นเหมือนดังนี้จริงๆ หรือ? ด้วยเหตุว่าพวกเขาเป็นพวกหน้าซื่อใจคด ทุกสิ่งทุกอย่างที่สำแดงและเปิดเผยในตัวพวกเขาจึงเทียมเท็จ เป็นการเสแสร้งทั้งสิ้น—ไม่ใช่ใบหน้าที่แท้จริงของพวกเขา ใบหน้าที่แท้จริงของพวกเขาซ่อนเร้นอยู่ภายในหัวใจของพวกเขา อยู่นอกสายตา หากผู้คนไม่ไล่ตามเสาะหาความจริง และหากพวกเขาไม่เข้าใจความจริง เช่นนั้นแล้วจะเกิดสิ่งใดขึ้นกับทฤษฎีเหล่านั้นที่พวกเขาได้รับไว้แล้ว? ทฤษฎีเหล่านั้นไม่กลายเป็นตัวอักษรและหลักคำสอนที่ผู้คนอ้างอิงถึงบ่อยๆ หรอกหรือ? ผู้คนใช้สิ่งที่เรียกว่าหลักคำสอนที่ถูกต้องเหล่านี้เพื่ออำพรางและตกแต่งตัวพวกเขาเองอย่างดีเหลือเกิน ที่ใดก็ตามที่พวกเขาไป สิ่งที่พวกเขาคุยกัน สิ่งที่พวกเขาพูด และพฤติกรรมภายนอกของพวกเขาล้วนดูเหมือนถูกต้องและดีต่อผู้อื่น ทั้งหมดนั้นสอดคล้องกับมโนคติที่หลงผิดและรสนิยมของมนุษย์ ในสายตาของผู้อื่น พวกเขาทั้งเคร่งศาสนาและถ่อมใจ สามารถมีความอดกลั้นและความอดทน และสามารถรักผู้อื่นและรักพระเจ้าได้ แต่อันที่จริงแล้ว ทั้งหมดนี้ปลอม ทั้งหมดเป็นเพียงแค่การเสแสร้ง และเป็นหนทางหนึ่งที่พวกเขาตกแต่งตัวพวกเขาเอง ภายนอกแล้วพวกเขาดูเหมือนจงรักภักดีต่อพระเจ้า แต่อันที่จริงแล้ว พวกเขาเพียงแค่กำลังแสดงให้ผู้อื่นมองเห็น เมื่อไม่มีใครกำลังมองดูอยู่ พวกเขาก็ไม่จงรักภักดีแม้แต่น้อย และทุกสิ่งทุกอย่างที่พวกเขาทำก็เป็นแบบขอไปที ดูภายนอกแล้ว พวกเขาได้ทิ้งครอบครัวและอาชีพของพวกเขา โดยดูเหมือนทำงานหนักและสละตัวพวกเขาเอง อย่างไรก็ตาม ในความเป็นจริงแล้ว พวกเขากำลังหากำไรจากคริสตจักรและกำลังลักขโมยเครื่องบูชาอย่างลับๆ ทุกสิ่งทุกอย่างที่พวกเขาเปิดเผยภายนอก—พฤติกรรมทั้งหมดของพวกเขานั้น—ปลอม นี่คือสิ่งที่หมายถึงคนฟาริสีที่หน้าซื่อใจคด “พวกฟาริสี”—ผู้คนเหล่านี้มาจากที่ใด? พวกเขาอุบัติขึ้นมาท่ามกลางผู้ไม่เชื่อหรือ? พวกเขาทั้งหมดอุบัติขึ้นมาท่ามกลางบรรดาผู้เชื่อ เหตุใดผู้เชื่อเหล่านี้จึงแปลงสภาพเยี่ยงนั้น? พระวจนะของพระเจ้าจะสามารถทำให้พวกเขาเป็นแบบนั้นได้หรือ? สิ่งใดคือสาเหตุหลักที่พวกเขาแปรสภาพเป็นผู้คนเช่นนั้น? สาเหตุหลักคือการที่พวกเขาได้เดินไปในเส้นทางที่ผิด พวกเขาได้ใช้พระวจนะของพระเจ้าเป็นเครื่องมือเพื่อติดอาวุธตัวพวกเขาเอง พวกเขาติดอาวุธตัวพวกเขาเองด้วยพระวจนะเหล่านี้ โดยถือว่าพระวจนะเหล่านี้เป็นต้นทุนสำหรับใช้เพื่อหาเลี้ยงชีพและเพื่อได้บางสิ่งมาเปล่าๆ พวกเขาเพียงแค่ประกาศหลักคำสอน แต่ไม่เคยได้นำพระวจนะเหล่านั้นไปปฏิบัติ ผู้คนชนิดใดที่เป็นพวกที่ประกาศพระวจนะและหลักคำสอนต่อไปทั้งๆ ที่ไม่เคยได้ติดตามหนทางของพระเจ้า? เหล่านี้คือพวกฟาริสีที่หน้าซื่อใจคด ส่วนเล็กน้อยนั้นในพฤติกรรมที่สมมุติว่าดีและหนทางที่สมมุติว่าดีของการแสดงตัวพวกเขาเอง และสิ่งน้อยนิดที่พวกเขาได้ยอมทิ้งและสละเป็นการฝืนทำทั้งสิ้น ทั้งหมดนั่นเป็นเพียงแค่ละครที่พวกเขาเล่นตบตาอยู่ สิ่งเหล่านั้นปลอมทั้งสิ้น การกระทำทั้งหมดนั้นล้วนเป็นการเสแสร้ง ในหัวใจของผู้คนเหล่านี้ไม่มีความเคารพพระเจ้าแม้แต่น้อย อีกทั้งพวกเขาไม่มีแม้แต่ความเชื่อที่จริงแท้ในพระเจ้า ยิ่งไปกว่านั้น พวกเขาเป็นพวกผู้ปราศจากความเชื่อ หากผู้คนไม่ไล่ตามเสาะหาความจริง เช่นนั้นแล้วพวกเขาก็จะเดินในเส้นทางชนิดนี้ และพวกเขาก็จะกลายเป็นพวกฟาริสี นั่นไม่น่าขวัญผวาหรือ? พวกฟาริสีไปรวมตัวกันที่สถานที่ใด? ที่ตลาดนั่นเอง ในสายพระเนตรของพระเจ้า นั่นคือศาสนา ไม่ใช่คริสตจักรของพระเจ้า อีกทั้งไม่ใช่สถานที่ซึ่งพระองค์ทรงได้รับการนมัสการ ด้วยเหตุนั้น หากผู้คนไม่ไล่ตามเสาะหาความจริง เช่นนั้นแล้วไม่สำคัญว่าพวกเขาซึมซับพระวจนะตามตัวอักษรและหลักคำสอนที่ผิวเผินเกี่ยวกับถ้อยดำรัสของพระเจ้ามากเพียงใด ก็จะไม่มีประโยชน์เลย

ตัดตอนมาจาก “หกข้อบ่งบอกความก้าวหน้าในชีวิต” ใน บันทึกการบรรยายของพระคริสต์แห่งยุคสุดท้าย

สิ่งใดคือการสำแดงที่สำคัญที่สุดของความหน้าซื่อใจคดของพวกฟาริสี? พวกเขาเพียงได้ตั้งใจอ่านข้อพระคัมภีร์เท่านั้น และไม่ได้แสวงหาความจริง เมื่อพวกเขาได้อ่านพระวจนะของพระเจ้า พวกเขาก็ไม่ได้อธิษฐานหรือแสวงหา แทนที่จะเป็นเช่นนั้น พวกเขากลับได้ศึกษาพระวจนะของพระเจ้า พวกเขาได้ศึกษาสิ่งที่พระเจ้าตรัสและทรงทำ และจึงได้แปรสภาพพระวจนะของพระองค์ไปเป็นทฤษฎีประเภทหนึ่ง ไปเป็นหลักคำสอนที่พวกเขาได้สอนให้ผู้อื่น นี่คือสิ่งที่การตั้งใจอ่านพระวจนะของพระเจ้าเป็น ดังนั้นแล้วเหตุใดพวกเขาจึงได้ทำการนั้น? สิ่งใดคือสิ่งที่พวกเขาตั้งใจอ่าน? ในสายตาของพวกเขา เหล่านี้ไม่ใช่พระวจนะของพระเจ้า เหล่านี้ไม่ใช่การแสดงออกของพระเจ้า นับประสาอะไรที่พระวจนะเหล่านี้จะใช่ความจริง แต่กลับเป็นการศึกษาวิจัยรูปแบบหนึ่งเสียมากกว่า ในสายตาของพวกเขา การศึกษาวิจัยเช่นนี้ควรได้รับการส่งต่อ ควรได้รับการเผยแพร่ และการนี้เท่านั้นจึงจะได้เป็นการเผยแพร่หนทางของพระเจ้าและข่าวประเสริฐ นี่คือสิ่งที่พวกเขาเรียกว่า “การประกาศ” และคำเทศนาที่พวกเขาได้ประกาศก็คือเทววิทยา

…พวกฟาริสีได้ปฏิบัติต่อเทววิทยาและทฤษฎีที่พวกเขาช่ำชองในฐานะความรู้ประเภทหนึ่ง เป็นเครื่องมือสำหรับกล่าวโทษผู้คนและประเมินวัดว่าผู้คนถูกหรือผิด พวกเขาถึงกับได้ใช้เครื่องมือนี้กับองค์พระเยซูเจ้า—นั่นคือวิธีที่องค์พระเยซูเจ้าได้ทรงถูกกล่าวโทษ การประเมินค่าผู้คนของพวกเขา และหนทางที่พวกเขาปฏิบัติต่อผู้คน ไม่เคยได้อยู่บนพื้นฐานของธาตุแท้ของพวกเขา หรือบนพื้นฐานของการที่ว่าสิ่งที่พวกเขาได้พูดไปถูกหรือผิด นับประสาอะไรกับพื้นฐานของแหล่งที่มาและต้นกำเนิดของคำพูดของพวกเขา พวกเขาเพียงแค่ได้กล่าวโทษและประเมินวัดผู้คนบนพื้นฐานของคำพูดและหลักคำสอนที่ไม่ยอมอ่อนข้อซึ่งพวกเขาช่ำชอง และดังนั้น ถึงแม้ว่าพวกฟาริสีเหล่านี้รู้ว่าสิ่งที่องค์พระเยซูเจ้าทรงทำไม่ได้เป็นความบาป และไม่ได้ฝ่าฝืนกฎหมาย แต่พวกเขาก็ยังคงกล่าวโทษพระองค์ เพราะสิ่งที่องค์พระเยซูเจ้าได้ตรัสดูเหมือนจะไม่ลงรอยกับความรู้และการศึกษาวิจัยที่พวกเขาช่ำชอง และทฤษฎีทางเทววิทยาที่พวกเขาได้ขยายความไว้ และพวกฟาริสีเพียงแค่ไม่ยอมคลายกำมือจากคำและวลีเหล่านี้ พวกเขาได้เกาะติดความรู้นี้ และจะไม่ปล่อยมือ ในท้ายที่สุดบทอวสานที่เป็นไปได้หนึ่งเดียวคือสิ่งใด? พวกเขาจะไม่ยอมรับรู้ว่าองค์พระเยซูเจ้าคือพระเมสสิยาห์ที่จะเสด็จมา หรือไม่ยอมรับรู้ว่ามีความจริงในสิ่งที่องค์พระเยซูเจ้าได้ตรัส นับประสาอะไรที่จะยอมรับรู้ว่าสิ่งที่องค์พระเยซูเจ้าได้ทรงทำนั้นสอดคล้องกับความจริง พวกเขาได้พบข้อกล่าวหาที่ไม่มีมูลบางอย่างเพื่อกล่าวโทษองค์พระเยซูเจ้า—แต่ในข้อเท็จจริงแล้ว ในหัวใจพวกเขา พวกเขาได้รู้หรือไม่ว่าความบาปเหล่านี้ที่พวกเขาใช้กล่าวโทษพระองค์ใช้ได้หรือไม่? พวกเขารู้ ดังนั้นแล้ว เหตุใดพวกเขาจึงยังคงกล่าวโทษพระองค์เช่นนี้? (พวกเขาไม่ได้ต้องการที่จะเชื่อว่าพระเจ้าผู้ทรงสูงส่งและทรงฤทธิ์ในจิตใจของพวกเขาจะทรงสามารถเป็นองค์พระเยซูเจ้า เป็นพระฉายาของบุตรมนุษย์ธรรมดาผู้หนึ่งนี้) พวกเขาไม่ได้ต้องการที่จะยอมรับข้อเท็จจริงนี้ และสิ่งใดคือลักษณะที่แท้จริงของการปฏิเสธของพวกเขาที่จะยอมรับการนี้เล่า? ได้มีบางสิ่งเกี่ยวกับการพยายามใช้เหตุผลกับพระเจ้าในการนี้หรือไม่? สิ่งที่พวกเขาหมายถึงก็คือ “พระเจ้าจะสามารถทำการนั้นได้หรือ? หากพระเจ้าได้ทรงจุติมาเป็นมนุษย์ พระองค์ก็ต้องทรงกำเนิดจากเชื้อสายที่โด่งดังอย่างแน่นอน ที่มากกว่านั้นก็คือพระองค์ทรงต้องยอมรับการสอนสั่งของพวกธรรมาจารย์และพวกฟาริสี เรียนรู้ความรู้นี้ และอ่านข้อพระคัมภีร์มากๆ เพียงหลังจากพระองค์ทรงครองความรู้นี้แล้วเท่านั้น พระองค์จึงจะสามารถรับตำแหน่งของ ‘การจุติเป็นมนุษย์’ ได้” พวกเขาเชื่อว่า ประการแรก พระองค์ไม่ทรงมีคุณสมบัติเช่นนั้น ดังนั้นแล้ว พระองค์จึงไม่ทรงเป็นพระเจ้า ประการที่สอง หากปราศจากความรู้นี้ พระองค์ก็จะไม่สามารถทรงพระราชกิจของพระเจ้าได้ นับประสาอะไรที่พระองค์จะทรงสามารถเป็นพระเจ้าได้ ประการที่สาม พระองค์ไม่สามารถทรงพระราชกิจนอกพระวิหารได้—ตอนนี้พระองค์ไม่ทรงอยู่ในพระวิหาร พระองค์ทรงอยู่ท่ามกลางพวกคนบาปเสมอ ดังนั้นแล้วพระราชกิจที่พระองค์ทรงทำจึงอยู่เหนือโพ้นวงเขตแห่งพระราชกิจของพระเจ้า พื้นฐานของการกล่าวโทษของพวกเขามาจากที่ใด? จากข้อพระคัมภีร์ จากจิตใจของมนุษย์ และจากการศึกษาด้านเทววิทยาที่พวกเขาได้รับ เพราะพวกเขาพองโตด้วยมโนคติที่หลงผิด จินตนาการ และความรู้ พวกเขาจึงเชื่อว่าความรู้นี้ถูกต้อง เป็นความจริง เป็นพื้นฐาน และไม่มีวันที่พระเจ้าจะทรงสามารถฝ่าฝืนสิ่งเหล่านี้ได้ พวกเขาได้แสวงหาความจริงหรือไม่? พวกเขาไม่ได้แสวงหา สิ่งที่พวกเขาได้แสวงหาคือมโนคติที่หลงผิดและจินตนาการของพวกเขาเอง และประสบการณ์ของพวกเขาเอง และพวกเขาได้พยายามใช้สิ่งเหล่านี้เพื่อนิยามพระเจ้าและกำหนดพิจารณาว่าพระองค์ทรงถูกหรือผิด สิ่งใดคือบทอวสานท้ายสุดของการนี้? พวกเขาได้กล่าวโทษพระราชกิจของพระเจ้าและตอกตรึงพระองค์กับกางเขน

ตัดตอนมาจาก “พวกเขาชั่ว เคลือบแฝง และเต็มไปด้วยเล่ห์ลวง (3)” ใน การเปิดโปงพวกศัตรูของพระคริสต์

ในอิสราเอล “ฟาริสี” เคยเป็นชื่อตำแหน่งจำพวกหนึ่ง เหตุใดตอนนี้มันจึงเป็นการตีตราแทน? นี่เป็นเพราะพวกฟาริสีได้กลายเป็นตัวแทนของบุคคลชนิดหนึ่ง สิ่งใดคือคุณลักษณะเฉพาะของบุคคลชนิดนี้? พวกเขาท่องคำขวัญและใช้ภาษาใหญ่โตโอ้อวด พวกเขามีทักษะในการเสแสร้ง ในการตบแต่งตัวพวกเขาเอง ในการซ่อนเร้นตัวตนที่แท้จริงของพวกเขา และพวกเขาตบตาด้วยการทำเป็นมีความสูงศักดิ์ยิ่งใหญ่ ความบริสุทธิ์และความเที่ยงธรรมยิ่งใหญ่ ความยุติธรรมและเกียรติยิ่งใหญ่ ผลก็คือพวกเขาไม่ปฏิบัติความจริงแม้แต่น้อย พวกเขากระทำตัวอย่างไร? พวกเขาอ่านคัมภีร์ พวกเขาเทศนา พวกเขาสอนผู้อื่นให้ทำดี ไม่ทำชั่ว ไม่ต้านทานพระเจ้า พวกเขาพูดสรรพสิ่งที่น่าฟังและประพฤติตนดีต่อหน้าผู้อื่น แต่ทว่า เมื่อผู้อื่นหันหลังให้ พวกเขาก็ขโมยเครื่องบูชา องค์พระเยซูเจ้าได้ตรัสว่าพวกเขา “กรองลูกน้ำออกแต่กลืนตัวอูฐเข้าไป” นี่หมายความว่าพฤติกรรมทั้งหมดของพวกเขาดูเหมือนดีที่ผิวภายนอก—พวกเขาท่องคำขวัญอย่างโอ้อวด พวกเขาพูดถึงทฤษฎีที่สูงส่ง และคำพูดของพวกเขาฟังดูน่ายินดี แต่ทว่าความประพฤติของพวกเขาเป็นความรกรุงรังที่ไร้ระเบียบ ซึ่งต้านทานพระเจ้าอย่างสิ้นเชิง พฤติกรรมและรูปลักษณ์ภายนอกของพวกเขาล้วนเป็นการเสแสร้ง ล้วนเป็นการฉ้อฉล ในหัวใจของพวกเขา พวกเขาไม่มีความรักแม้แต่น้อยสำหรับความจริงหรือสำหรับสิ่งต่างๆ ที่เป็นบวก พวกเขาเบื่อความจริง เบื่อทั้งหมดที่มาจากพระเจ้า และเบื่อสิ่งต่างๆ ที่เป็นบวก พวกเขารักสิ่งใด? พวกเขารักความยุติธรรมและความชอบธรรมหรือไม่? (ไม่) พวกเจ้าสามารถบอกได้อย่างไรว่าพวกเขาไม่รักสิ่งเหล่านี้? (องค์พระเยซูเจ้าได้เสด็จมาเพื่อทรงพระราชกิจและเผยแพร่ข่าวประเสริฐแห่งแผ่นดินสวรรค์ ถึงกระนั้นพวกเขากลับกล่าวโทษพระองค์) หากพวกเขาไม่ได้กล่าวโทษพระองค์ เจ้าจะมีความสามารถที่จะบอกได้หรือไม่? ก่อนที่องค์พระเยซูเจ้าได้เสด็จมาเพื่อทรงพระราชกิจ สิ่งใดหรือที่อาจได้บอกเจ้าว่าพวกเขาไม่ได้รักความยุติธรรมและความชอบธรรม? เจ้าจะไม่มีความสามารถที่จะบอกได้กระนั้นหรือ? พฤติกรรมทั้งหมดของพวกเขาเป็นการเสแสร้ง และพวกเขาใช้การเสแสร้งมีพฤติกรรมดีนี้เพื่อหลอกล่อความไว้วางใจจากผู้อื่น นี่ไม่ใช่ความหน้าซื่อใจคดและการเล่ห์ลวงหรือ? นักหลอกลวงเช่นนั้นสามารถรักความจริงได้หรือ? สิ่งใดคือจุดประสงค์ที่ซ่อนเร้นของพฤติกรรมดีนี้ของพวกเขา? ส่วนหนึ่งของจุดประสงค์ของพวกเขาคือการฉ้อโกงผู้อื่น อีกส่วนหนึ่งคือการหลอกลวงผู้อื่น ชนะใจพวกเขา และได้รับการสักการะบูชาจากพวกเขา และได้รับบำเหน็จรางวัลในที่สุด เทคนิคของพวกเขาต้องฉลาดเพียงใดจึงจะทำให้การต้มตุ๋นขนาดใหญ่เช่นนั้นสำเร็จได้? เช่นนั้นแล้ว ผู้คนเช่นนี้รักความยุติธรรมและความชอบธรรมหรือ? ไม่อย่างแน่นอน พวกเขารักสถานะ พวกเขารักชื่อเสียงและโชคลาภ และพวกเขาปรารถนาที่จะได้รับบำเหน็จรางวัล พวกเขานำพระวจนะแห่งการทรงนำของพระเจ้าสำหรับผู้คนไปปฏิบัติหรือไม่? ไม่เลย พวกเขาไม่ใช้ชีวิตตามพระวจนะเหล่านั้นแม้แต่น้อย พวกเขาเพียงแค่ปลอมตัวและตบแต่งตัวพวกเขาเองเพื่อใช้เล่ห์เหลี่ยมกับผู้คนและชนะใจพวกเขา เพื่อพยุงสถานะของพวกเขาเอง เพื่อพยุงความมีหน้ามีตาของพวกเขาเอง ครั้นสิ่งเหล่านี้มั่นคงแล้ว พวกเขาก็ใช้พวกมันเพื่อจัดหาเงินทุนและแหล่งรายได้ การนี้ไม่น่าเหยียดหยามหรือ? สามารถมองเห็นได้ในพฤติกรรมเหล่านี้ทั้งหมดของพวกเขาว่าแก่นแท้ของพวกเขาคือการไม่รักความจริง เนื่องจากพวกเขาไม่เคยนำความจริงไปปฏิบัติ สิ่งใดคือเครื่องหมายแสดงว่าพวกเขาไม่นำความจริงไปปฏิบัติ? นี่เป็นเครื่องหมายที่ใหญ่ที่สุด กล่าวคือ องค์พระเยซูเจ้าได้เสด็จมาเพื่อทรงพระราชกิจ และทุกสิ่งทุกอย่างที่พระองค์ได้ตรัสนั้นถูกต้อง ทุกสิ่งทุกอย่างที่พระองค์ได้ตรัสคือความจริง พวกเขาได้ปฏิบัติต่อการนั้นอย่างไร? (พวกเขาไม่ยอมรับมัน) พวกเขาไม่ยอมรับพระวจนะขององค์พระเยซูเจ้าเพราะพวกเขาเชื่อว่าพระวจนะเหล่านั้นผิด หรือพวกเขาไม่ยอมรับพระวจนะเหล่านั้นทั้งๆ ที่รู้ว่าพระวจนะเหล่านั้นถูกต้องหรือไม่? (พวกเขาไม่ยอมรับพระวจนะเหล่านั้นทั้งๆ ที่รู้ว่าพระวจนะเหล่านั้นถูกต้อง) และสิ่งใดเล่าจะสามารถทำให้เกิดการนี้ได้? พวกเขาไม่รักความจริง และพวกเขาชิงชังสิ่งต่างๆ ที่เป็นบวก ทั้งหมดที่องค์พระเยซูเจ้าได้ตรัสถูกต้อง ไม่มีความผิดใดๆ และทั้งๆ ที่พวกเขาไม่สามารถพบข้อผิดพลาดใดๆ ในพระวจนะขององค์พระเยซูเจ้าที่จะใช้ต่อต้านพระองค์ แต่พวกเขากลับพูดว่า “คนนี้เป็นลูกช่างไม้…ไม่ใช่หรือ?” พวกเขาตั้งใจที่จะค้นหาข้อผิดพลาดในพระวจนะขององค์พระเยซูเจ้าเพื่อใช้ต่อต้านพระองค์ และเมื่อไร้ความสามารถที่จะพบข้อผิดพลาดใดๆ พวกเขาก็กล่าวโทษพระองค์ และแล้วพวกเขาก็สมคบคิดกันพูดว่า “ให้พระองค์ถูกตรึงกางเขน เป็นพระองค์หรือไม่ก็พวกเรา” ในหนทางนี้ พวกเขาวางตัวพวกเขาเองต่อสู้องค์พระเยซูเจ้า แม้ว่าพวกเขาไม่ได้เชื่อว่าองค์พระเยซูเจ้าทรงเป็นองค์พระผู้เป็นเจ้า แต่พระองค์ทรงเป็นคนดีที่ไม่ได้ทรงฝ่าฝืนทั้งกฎต่างๆ ตามกฎหมายและธรรมบัญญัติของพระยาห์เวห์^[ก] เหตุใดพวกเขาจึงกล่าวโทษองค์พระเยซูเจ้า? เหตุใดพวกเขาจึงปฏิบัติต่อองค์พระเยซูเจ้าเยี่ยงนั้น? สามารถมองเห็นได้ว่าผู้คนเหล่านี้เลวร้ายและมุ่งร้ายเพียงใด—พวกเขาชั่วอย่างสุดขั้ว! โฉมหน้าชั่วที่พวกฟาริสีเปิดโปงให้เห็นไม่สามารถแตกต่างจากการพรางตัวด้วยความใจดีมีเมตตามากไปกว่านี้แล้ว มีหลายคนที่ไม่สามารถหยั่งรู้ได้ว่าอันไหนคือโฉมหน้าที่แท้จริงของพวกเขาและอันไหนคือความเทียมเท็จ ถึงกระนั้นการทรงปรากฎและพระราชกิจขององค์พระเยซูเจ้าก็ได้เปิดเผยพวกเขาทั้งหมด พวกฟาริสีปลอมตัวดีเพียงใด พวกเขาดูเหมือนใจดีเพียงใดที่ภายนอก—หากข้อเท็จจริงเหล่านี้ไม่ได้ถูกเปิดเผย ก็คงจะไม่มีใครมีความสามารถที่จะมองเห็นพวกเขาในสิ่งที่พวกเขาเป็น

ตัดตอนมาจาก “ส่วนสำคัญที่สุดของการที่เชื่อในพระเจ้าคือการนำความจริงไปปฏิบัติ” ใน บันทึกการบรรยายของพระคริสต์แห่งยุคสุดท้าย

เชิงอรรถ:

ก. ข้อความต้นฉบับไม่มีคำว่า “ของพระยาห์เวห์”