Verse 1

ผ่านยุคต่างๆ กับพระเจ้า

ใครกันรู้ว่าพระเจ้าทรงปกครองทุกสิ่ง

ชะตากรรมสิ่งมีชีวิตทั้งปวง

ทรงจัดวางเรียบเรียง ชี้นำในทุกสิ่ง?

สิ่งนี้ได้คลาดกับความคิดมนุษย์

มิใช่เพราะกิจการพระเจ้านั้นคลุมเครือ

หรือว่าแผนพระองค์ยังไม่เป็นจริง

เพราะหัวใจและจิตมนุษย์ห่างไกลพระเจ้า

Chorus 1

ถึงแม้พวกเขาติดตามพระเจ้า แต่ว่าอาจไม่รู้ตัว

พวกเขายังคงรับใช้ซาตาน

ไม่มีใครแสวงหาย่างพระบาทหรือการทรงปรากฏ

ไม่มีใครปรารถนาการดูแลของพระองค์

แต่เต็มใจพึ่งพาการกัดกร่อนของจอมมาร

เพื่อปรับตัวให้เข้ากับโลกและหลักการ

หัวใจและจิตวิญญาณคนตกลงสู่เงื้อมมือซาตาน

และกลายเป็นอาหารให้ซาตานกิน

คนกลายเป็นอาหารให้ซาตานกิน

Verse 2

จิตวิญญาณและหัวใจของมนุษย์

ได้กลายเป็นที่พักของซาตาน

เป็นที่เล่นได้ตามใจ

มนุษย์นั้นสูญสิ้นความเข้าใจในความเป็นคน

ไม่เห็นคุณค่าและความมุ่งหมาย

ความหมายของการเป็นมนุษย์

พวกเขาเลิกแสวงหาพระเจ้า

ละเลยธรรมบัญญัติ พันธสัญญาพระเจ้า

Chorus 2

เมื่อเวลาผ่านไป ใครสามารถบอก ใครสามารถเข้าใจ

เหตุใดพระเจ้าจึงทรงสร้างมนุษย์ขึ้นมา

ไม่มีใครเข้าใจพระวจนะจากพระโอษฐ์พระเจ้า

หรือว่าทุกสิ่งที่มาจากพระองค์

คนเริ่มต่อต้านธรรมบัญญัติและกฤษฎีกา

หัวใจและจิตวิญญาณคนด้านชา

พระเจ้าจึงทรงสูญเสียมนุษย์ คนสูญเสียรากเดิม

นี่คือความโทมนัสของมนุษยชาติ

นี่เป็นความโทมนัสของมนุษยชาติ

จาก ติดตามพระเมษโปดกและขับร้องบทเพลงใหม่ๆ