เมื่อได้เห็นว่าการสามัคคีธรรมของพี่สาวหวั่งสัมพันธ์กับชีวิตจริงและให้ความกระจ่าง และว่าได้รับการสรรเสริญจากพี่น้องชายหญิงคนอื่นๆ ตัวดำเนินเรื่องหลักผู้นี้จึงกลายเป็นหวงแหนและเริ่มแอบเปรียบเทียบตัวเธอเองกับพี่สาวหวั่ง บ่อยครั้งที่เธอระทมทุกข์ที่ไร้ความสามารถที่จะทำได้ดีกว่าพี่สาวหวั่ง ด้วยหนทางแห่งการพิพากษาและการเปิดเผยแห่งพระวจนะของพระเจ้า เธอตระหนักว่าความหวงแหนของเธอมาจากการถูกควบคุมโดยอุปนิสัยเยี่ยงซาตานของความโอหัง ความเห็นแก่ตัวและความน่ารังเกียจ และเป็นผลจากความอยากอย่างแรงกล้าเพื่อเป็นบุคคลมีมีชื่อเสียงและเพื่อสถานภาพ ต่อมาเธอพบเจอเส้นทางของการปฏิบัติ โดยผ่านพระดำรัสของพระเจ้า และในท้ายที่สุดเธอก็ปล่อยการควานหาอย่างหนักเพื่อชื่อเสียงและสถานภาพไป เมือไม่ถูกพันธนาการโดยความหวงแหนของเธออีกต่อไป จิตวิญญาณของเธอก็ได้รับการปลดปล่อยให้เป็นอิสระ