เพื่อที่จะรู้จักตัวเอง เจ้าต้องรู้จักการแสดงออกทั้งหลายของความเสื่อมทรามของเจ้าเอง จุดอ่อนที่สำคัญต่อชีวิตของตัวเจ้าเอง อุปนิสัยของเจ้า และธรรมชาติแก่นแท้ของเจ้า เจ้าต้องรู้จักสิ่งเหล่านั้น—สิ่งจูงใจทั้งหลายของเจ้า มุมมองทั้งหลายของเจ้า และท่าทีของเจ้าเกี่ยวกับทุกๆ สิ่ง—ที่ถูกเปิดเผยในชีวิตประจำวันของเจ้าให้ลึกลงไปถึงรายละเอียดท้ายสุดด้วยเช่นกัน ไม่ว่าเจ้าอยู่ที่บ้านหรือนอกบ้าน ตอนที่เจ้ากำลังอยู่ในการชุมนุม ตอนที่เจ้ากำลังกินและดื่มพระวจนะของพระเจ้า หรือในทุกๆ ประเด็นปัญหาที่เจ้าเผชิญ เจ้าต้องมารู้จักตัวเองโดยผ่านทางสิ่งเหล่านี้ เพื่อที่จะรู้จักตัวเจ้าในระดับที่ลึกขึ้น เจ้าต้องรวมพระวจนะของพระเจ้าเข้าด้วยกันเป็นหนึ่งเดียว เฉพาะโดยการรู้จักตัวเองบนพื้นฐานของพระวจนะของพระเจ้าเท่านั้น เจ้าจึงสามารถสัมฤทธิ์ผลลัพธ์ได้ ในตอนที่กำลังรับการพิพากษาของพระวจนะของพระเจ้า พวกเราต้องไม่เกรงกลัวความทุกข์ และไม่ควรกลัวความเจ็บปวด และนับประสาอะไรที่พวกเราควรเกรงกลัวว่าพระวจนะของพระเจ้าจะเสียดแทงหัวใจของพวกเรา พวกเราควรอ่านถ้อยดำรัสของพระองค์ให้มากขึ้นเกี่ยวกับวิธีที่พระองค์ทรงพิพากษาและตีสอนพวกเรา และเปิดโปงแก่นแท้อันเสื่อมทรามของพวกเรา พวกเราต้องอ่านถ้อยดำรัสเหล่านี้และเชิดชูตัวพวกเราให้ขึ้นไปถึงถ้อยดำรัสเหล่านี้ให้มากขึ้น จงอย่าเปรียบเทียบผู้อื่นกับถ้อยดำรัสเหล่านี้—พวกเราต้องเปรียบเทียบตัวเรากับถ้อยดำรัสเหล่านี้ พวกเราไม่ขาดพร่องแม้เพียงสักอย่างของสิ่งเหล่านี้ พวกเราทุกคนสามารถเทียมทันถ้อยดำรัสเหล่านี้ หากเจ้าไม่เชื่อเรื่องนี้ ก็จงไปรับประสบการณ์เรื่องนี้ด้วยตัวเจ้าเอง หลังจากที่ได้อ่านพระวจนะของพระเจ้าแล้ว ผู้คนบางคนไม่มีความสามารถที่จะนำพระวจนะเหล่านี้มาประยุกต์ใช้กับตัวเอง พวกเขาคิดว่า ส่วนทั้งหลายของพระวจนะเหล่านี้ไม่เกี่ยวกับพวกเขา แต่เกี่ยวกับผู้คนอื่นๆ ต่างหาก ตัวอย่างเช่น เมื่อพระเจ้าทรงเปิดโปงผู้คนว่าเป็นพวกมากชู้และแพศยา พี่น้องหญิงบางคนก็รู้สึกว่า เพราะพวกเธอได้มีความสัตย์ซื่อต่อสามีของพวกเธออย่างไม่มีผิดพลาด พระวจนะเหล่านั้นต้องไม่มีอะไรอ้างอิงถึงพวกเธอ พี่น้องหญิงบางคนรู้สึกว่า เนื่องจากพวกเธอไม่ได้แต่งงาน และไม่เคยมีเพศสัมพันธ์ พระวจนะเหล่านั้นต้องไม่มีอะไรเกี่ยวกับพวกเธอด้วยเช่นกัน พี่น้องชายบางคนรู้สึกว่าพระวจนะเหล่านี้มีจุดมุ่งหมายอยู่ที่พวกผู้หญิงเท่านั้น และไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับพวกเขาเลย ผู้คนบางคนเชื่อว่า พระวจนะเช่นนั้นของพระเจ้าฟังดูไม่น่ายินดีเท่าใดนัก จึงปฏิเสธที่จะยอมรับพระวจนะเหล่านี้ ในบางตัวอย่างถึงกับมีกระทั่งผู้คนที่กล่าวว่า พระวจนะของพระเจ้านั้นผิด นี่เป็นท่าทีอันถูกต้องที่ควรมีต่อพระวจนะของพระเจ้าหรือ? ผู้คนไม่มีความสามารถที่จะคิดทบทวนตัวเองบนพื้นฐานของพระวจนะของพระเจ้า คำว่า "มากชู้" และ "แพศยา" ตรงนี้อ้างอิงถึงความเสื่อมทรามของผู้คนในเรื่องความมักมาก ไม่ว่าผู้หญิงหรือผู้ชาย สมรสหรือไม่สมรส ทุกคนถูกความเสื่อมทรามในเรื่องของความมักมากครอบงำทั้งนั้น—ดังนั้นเป็นไปได้อย่างไรที่นั่นจะไม่เกี่ยวอะไรกับเจ้า? พระวจนะของพระเจ้าเปิดโปงอุปนิสัยอันเสื่อมทรามของผู้คน ไม่ว่าจะเป็นเพศหญิงหรือเพศชาย คนเรามีความเสื่อมทรามที่ระดับเดียวกัน นี่ไม่ใช่ข้อเท็จจริงหรอกหรือ? ก่อนที่จะทำสิ่งอื่นใด พวกเราจำเป็นต้องตระหนักว่า พวกเราต้องยอมรับทุกคำของพระวจนะที่พระเจ้าตรัส ไม่ว่าถ้อยดำรัสเหล่านี้ฟังดูน่ายินดีหรือไม่ และไม่ว่าถ้อยดำรัสเหล่านี้ให้ความรู้สึกขมขื่นหรือหวานชื่น เช่นนั้นเองคือท่าทีที่พวกเราควรมีต่อพระวจนะของพระเจ้า นี่คือท่าทีชนิดใดหรือ? นี่คือท่าทีอันศรัทธา ท่าทีอันอดทน หรือท่าทีของการโอบกอดความทุกข์ไว้กันเล่า? เราบอกพวกเจ้าเลยว่านี่ไม่ใช่อันใดในท่าทีเหล่านี้เลย ในความเชื่อของพวกเรานั้น พวกเราต้องธำรงรักษาไว้อย่างหนักแน่นว่า พระวจนะของพระเจ้าคือความจริง เนื่องจากพระวจนะเหล่านี้คือความจริงโดยแท้ พวกเราควรยอมรับพระวจนะเหล่านี้อย่างมีเหตุผล ไม่ว่าพวกเรามีความสามารถที่จะระลึกรู้หรือยอมรับการนี้หรือไม่ ท่าทีแรกที่พวกเราควรมีต่อพระวจนะของพระเจ้าควรเป็นท่าทีแห่งการยอมรับโดยสมบูรณ์ ทุกๆ บรรทัดของพระวจนะของพระเจ้านั้นเกี่ยวข้องกับสภาวะหนึ่งซึ่งเฉพาะเจาะจง นั่นก็คือ ไม่มีบรรทัดใดของถ้อยดำรัสของพระองค์ที่เกี่ยวกับการปรากฏภายนอก นับประสาอะไรที่จะเกี่ยวข้องกับกฎเกณฑ์ภายนอก หรือรูปแบบอันเรียบง่ายของพฤติกรรมในตัวผู้คน ไม่มีถ้อยดำรัสใดที่เป็นเช่นนั้นเลย หากเจ้ามองเห็นทุกบรรทัดที่พระเจ้าดำรัสเป็นการเกี่ยวข้องกับพฤติกรรมประเภทเรียบง่ายของมนุษย์หรือการปรากฏภายนอก เช่นนั้นแล้ว เจ้าย่อมไม่มีความเข้าใจเชิงจิตวิญญาณเลย และเจ้าก็ไม่เข้าใจว่าความจริงคืออะไร พระวจนะของพระเจ้านั้นลุ่มลึก พระวจนะเหล่านี้ลุ่มลึกอย่างไรหรือ? ทุกสิ่งทุกอย่างที่พระเจ้าตรัส ทุกสิ่งทุกอย่างที่พระองค์ทรงเปิดเผยนั้นเกี่ยวข้องกับอุปนิสัยอันเสื่อมทรามของผู้คน และสิ่งทั้งหลายที่หยั่งรากลึกเป็นสาระสำคัญอยู่ภายในชีวิตของพวกเขา ไม่ใช่การปรากฏภายนอก และโดยเฉพาะอย่างยิ่งไม่ใช่พฤติกรรมภายนอก เมื่อมองดูผู้คนจากการปรากฏภายนอกของพวกเขา พวกเขาอาจจะดูดีกันไปทั้งหมด แล้วเหตุใดเล่าพระเจ้าจึงตรัสว่า ผู้คนบางคนเป็นพวกวิญญาณชั่ว และบ้างก็เป็นวิญญาณที่ไม่สะอาด? นี่เป็นเรื่องที่เจ้าไม่สามารถมองเห็นได้ ด้วยเหตุนี้ เจ้าจึงไม่สามารถพึ่งพาการปรากฏหรือสิ่งที่เจ้ามองเห็นจากภายนอกเพื่อที่จะเชิดชูขึ้นมาเสมอพระวจนะของพระเจ้าได้

—พระวจนะฯ เล่ม 3 บทเสวนาโดยพระคริสต์แห่งยุคสุดท้าย, ความสำคัญของการไล่ตามเสาะหาความจริง และเส้นทางของการไล่ตามเสาะหาความจริง