ความรักพระเจ้าที่จริงแท้มาจากส่วนลึกภายในหัวใจ คือความรักที่ดำรงอยู่บนพื้นฐานของความรู้ที่มนุษย์มีเกี่ยวกับพระเจ้าเท่านั้น เมื่อหัวใจของใครสักคนหันไปหาพระเจ้าอย่างครบบริบูรณ์ เช่นนั้นแล้วพวกเขาก็ย่อมมีความรักพระเจ้า แต่ความรักนั้นไม่จำเป็นต้องบริสุทธิ์และไม่จำเป็นต้องครบบริบูรณ์ นี่เป็นเพราะว่ายังคงมีระยะห่างอยู่บ้างระหว่างหัวใจของบุคคลที่หันไปหาพระเจ้าอย่างครบบริบูรณ์ และบุคคลนั้นที่มีความเข้าใจที่จริงแท้เกี่ยวกับพระเจ้าและมีการรักบูชาสำหรับพระองค์อย่างจริงแท้ มนุษย์ทำให้ความรักพระเจ้าที่แท้จริงสัมฤทธิ์ผลและถึงจุดที่ได้มารู้จักพระอุปนิสัยของพระเจ้าได้ ก็ด้วยวิธีการหันหัวใจของเขาไปหาพระเจ้า เมื่อมนุษย์มอบหัวใจที่แท้จริงของเขาให้กับพระเจ้า เมื่อนั้นเขาจะเริ่มต้นเข้าสู่ประสบการณ์แห่งชีวิต ด้วยวิธีนี้ อุปนิสัยของเขาเริ่มเปลี่ยนแปลง ความรักพระเจ้าของเขาค่อยๆ เติบโตขึ้น และความรู้ที่เขามีเกี่ยวกับพระเจ้าก็ค่อยๆ เพิ่มขึ้นเช่นกัน ดังนั้น การหันหัวใจของคนเราไปหาพระเจ้าจึงเป็นเพียงเงื่อนไขเบื้องต้น เพื่อให้อยู่ในร่องครรลองที่ถูกต้องแห่งประสบการณ์ชีวิต เมื่อผู้คนวางหัวใจของพวกเขาเฉพาะพระพักตร์พระเจ้า พวกเขาก็เพียงมีหัวใจที่ถวิลหารอคอยพระองค์ แต่ไม่ใช่หัวใจที่รักพระองค์ เพราะพวกเขาไม่มีความเข้าใจเกี่ยวกับพระองค์ ถึงแม้ว่าในรูปการณ์แวดล้อมนี้พวกเขามีความรักพระองค์อยู่บ้าง แต่ความรักนั้นไม่ได้เกิดขึ้นเองและไม่ใช่ความรักที่จริงแท้ นี่เป็นเพราะว่าสิ่งใดก็ตามที่มาจากเนื้อหนังของมนุษย์นั้นคือผลิตผลของอารมณ์ และไม่ได้มาจากความเข้าใจที่จริงแท้ เป็นเพียงแรงกระตุ้นชั่วครู่ชั่วยาม และไม่สามารถทำให้เกิดการรักบูชาอันยืนยาวได้ เมื่อผู้คนไม่มีความเข้าใจเกี่ยวกับพระเจ้า พวกเขาสามารถรักพระองค์ได้บนพื้นฐานของความชอบของพวกเขาเองและมโนคติอันหลงผิดแต่ละอย่างของพวกเขาเท่านั้น ความรักประเภทนี้ไม่สามารถเรียกว่าความรักที่เกิดขึ้นเอง อีกทั้งยังไม่สามารถเรียกว่าความรักที่จริงแท้ได้ หัวใจของมนุษย์อาจหันไปหาพระเจ้าอย่างจริงแท้ และสามารถนึกถึงประโยชน์ของพระเจ้าในทุกสิ่งทุกอย่างได้ แต่หากเขาไม่เข้าใจพระเจ้าแล้ว เขาก็จะไม่สามารถมีความรักที่เกิดขึ้นเองอย่างจริงแท้ได้ ทั้งหมดที่เขาจะสามารถทำได้คือการทำหน้าที่การงานบางอย่างได้ลุล่วงเพื่อคริสตจักร หรือทำหน้าที่ของเขาได้เล็กน้อย แต่เขาจะทำเช่นนั้นโดยไม่มีพื้นฐานใดๆ อุปนิสัยของบุคคลจำพวกนี้เปลี่ยนแปลงได้ยาก ผู้คนเช่นนั้นไม่ไล่ตามเสาะหาความจริง หรือไม่ก็ไม่เข้าใจความจริง ถึงแม้ว่าบุคคลหนึ่งจะหันหัวใจของเขาไปหาพระเจ้าอย่างครบถ้วนบริบูรณ์แล้ว ก็ไม่ได้หมายความว่าหัวใจที่รักพระเจ้าของเขาจะบริสุทธิ์โดยครบถ้วนบริบูรณ์ เพราะผู้ที่มีพระเจ้าในหัวใจของพวกเขาไม่จำเป็นต้องมีความรักพระเจ้าในหัวใจของพวกเขา การนี้เกี่ยวข้องกับความแตกต่างระหว่างใครบางคนที่ไล่ตามเสาะหาหรือไม่ไล่ตามเสาะหาความเข้าใจเกี่ยวกับพระเจ้า เมื่อบุคคลหนึ่งมีความเข้าใจเกี่ยวกับพระเจ้า นั่นแสดงให้เห็นว่าหัวใจของพวกเขาได้หันไปหาพระเจ้าทั้งหมดแล้ว นั่นแสดงให้เห็นว่าความรักพระเจ้าอย่างจริงแท้ในหัวใจของเขาเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นเอง ผู้คนจำพวกนี้เท่านั้นที่มีพระเจ้าในหัวใจของพวกเขา การหันหัวใจของคนเราไปหาพระเจ้าเป็นเงื่อนไขเบื้องต้นเพื่อให้คนเราไปอยู่บนร่องครรลองที่ถูกต้อง เพื่อให้เข้าใจพระเจ้า และเพื่อให้ความรักพระเจ้าสัมฤทธิ์ผล มันไม่ใช่เครื่องบ่งชี้ถึงการปฏิบัติหน้าที่ในการรักพระเจ้าของคนเราได้เสร็จสิ้น อีกทั้งมันไม่ใช่เครื่องบ่งชี้ถึงการรักพระองค์อย่างจริงแท้ หนทางเดียวที่ใครสักคนจะทำให้ความรักพระเจ้าที่จริงแท้สัมฤทธิ์ผลได้นั้น คือการหันหัวใจพวกเขาไปหาพระองค์ ซึ่งเป็นสิ่งแรกที่คนเราควรทำเช่นกันในฐานะหนึ่งในสรรพสิ่งทรงสร้างของพระองค์ บรรดาผู้ที่รักพระเจ้าคือผู้คนทั้งหมดที่ไล่ตามเสาะหาชีวิต นั่นคือ ผู้คนที่ไล่ตามเสาะหาความจริงและต้องการพระเจ้าอย่างแท้จริง พวกเขาทั้งหมดมีความรู้แจ้งของพระวิญญาณบริสุทธิ์ และเคยได้รับการขับเคลื่อนโดยพระองค์แล้ว พวกเขาทั้งหมดมีความสามารถที่จะได้รับการทรงนำของพระเจ้าได้

—พระวจนะฯ เล่ม 1 การทรงปรากฏและพระราชกิจของพระเจ้า, รักอันจริงแท้สำหรับพระเจ้าเกิดขึ้นได้เอง