บทนำ

หลายพันปีได้ล่วงผ่านและมนุษย์ชาติยังคงรื่นรมย์กับแสงสว่างและอากาศ

ที่ทรงประทานโดยพระเจ้า

ยังคงหายใจด้วยลมปราณที่พระเจ้าทรงระบายออกมาให้ด้วยพระองค์เอง

ยังคงรื่นรมย์กับมวลบุปผา เหล่าปักษา มัจฉา

และหมู่ภมรที่พระเจ้าทรงสร้างขึ้นมา

และรื่นรมย์กับทุกสรรพสิ่งที่จัดเตรียมโดยพระเจ้า

ทิวาและราตรียังคงหมุนเวียนแทนที่กันและกัน

สี่ฤดูกาลยังคงหมุนวนเปลี่ยนผันดั่งเช่นเคย

ห่านทั้งหลายกำลังเหินบินในท้องฟ้า จากลาไปในฤดูหนาวนี้

และยังคงหวนคืนมาในฤดูใบไม้ผลิถัดไป

มัจฉาในน้ำไม่เคยละทิ้งแม่น้ำและทะเลสาบ—บ้านของมัน

จั๊กจั่นบนพื้นดินหรีดระงมสุดหัวใจตลอดวันเวลาฤดูร้อน

จิ้งหรีดในพงหญ้าฮัมเพลงแผ่วเบาเคล้าเสียงลมในช่วงฤดูใบไม้ร่วง

ห่านทั้งหลายรวมตัวกันเป็นฝูง ขณะบรรดาอินทรียังคงไว้ซึ่งสันโดษ

เหล่าสิงโตผู้ผยองยังชีพอยู่ด้วยการล่า กวางใหญ่ไม่เคย

ไถลห่างจากทุ่งหญ้าและมวลดอกไม้

สรรพสัตว์ซึ่งมีชีวิตทุกชนิดท่ามกลางทุกสรรพสิ่งจากลาไป

และหวนคืนมา และจากลาไปอีก

การเปลี่ยนแปลงนับล้านเกิดขึ้นในชั่วพริบตา

แต่ที่ไม่เปลี่ยนแปลงคือสัญชาตญาณของมันและกฎแห่งการอยู่รอด

พวกมันดำรงชีวิตภายใต้การจัดเตรียมและการบำรุงเลี้ยงของพระเจ้า

และไม่มีใครสามารถเปลี่ยนแปลงสัญชาตญาณของพวกมันได้

และไม่มีใครสามารถทำให้กฎเกณฑ์แห่งการอยู่รอด

ของพวกมันหย่อนยานได้เช่นกัน

ไม่มีใครสามารถทำให้กฎเกณฑ์แห่งการอยู่รอด

ของพวกมันหย่อนยานได้เช่นกัน

จาก ติดตามพระเมษโปดกและขับร้องเพลงใหม่ ๆ