บนถนนสายนี้ ผู้คนมากมายสามารถพูดถึงความรู้มากมาย

แต่เมื่อถึงเวลาตายของพวกเขา ดวงตาของพวกเขาปริ่มไปด้วยน้ำตา

และพวกเขาเกลียดตัวเองที่เสียเวลาไปทั้งชีวิตและใช้ชีวิตจนแก่เฒ่าเพื่อความสูญเปล่า

พวกเขาเพียงเข้าใจคำสอน

แต่ไม่สามารถนำความจริงมาปฏิบัติหรือเป็นพยานต่อพระเจ้าได้

แต่แทนที่จะเป็นเช่นนั้น พวกเขาเพียงวิ่งไปทางโน้นทีทางนี้ที ยุ่งราวกับผึ้ง

และเมื่อหมิ่นเหม่ใกล้ความตายเท่านั้น

พวกเขาจึงมองเห็นในที่สุดว่าพวกเขาขาดพร่องคำพยานที่แท้จริง

ว่าพวกเขาไม่ได้รู้จักพระเจ้าเลย

เหตุใดเจ้าจึงไม่ทำวันนี้ให้ดีที่สุดและไล่ตามเสาะหาความจริงที่เจ้ารัก?

เหตุใดจึงรอจนถึงวันพรุ่งนี้เล่า?

และนี่ไม่สายเกินไปหรือ?

หากในชีวิตเจ้าไม่ทนทุกข์เพื่อความจริงหรือพยายามได้รับความจริง

อาจเป็นได้หรือไม่ว่า เจ้าปรารถนาที่จะรู้สึกเสียใจในโมงยามแห่งการตายของเจ้า?

หากเป็นเช่นนั้น เหตุใดหรือจึงเชื่อในพระเจ้า?

ในความเป็นจริง หากพวกเขาใช้ความทุ่มเทพยายามเพียงแผ่วบางที่สุด

ก็มีเรื่องมากมายที่ผู้คนสามารถนำความจริงมาปฏิบัติได้

และด้วยการนั้นย่อมทำให้พระเจ้าพึงพอพระทัย

นี่เป็นเพียงเพราะหัวใจของผู้คนถูกครอบงำด้วยปีศาจ

จนพวกเขาไม่สามารถปฏิบัติเพื่อประโยชน์ของพระเจ้าได้

และสาละวนเร่งร้อนอยู่เสมอเพื่อประโยชน์ของเนื้อหนังของพวกเขา

และไม่สัมฤทธิ์สิ่งใดเลยในท้ายที่สุด

ด้วยเหตุผลนี้ ผู้คนจึงทุกข์ร้อนจากปัญหาและความลำบากยากเย็นอยู่เสมอ

เหล่านี้ไม่ใช่การทรมานของซาตานหรือ?

นี่ไม่ใช่ความเสื่อมทรามของเนื้อหนังหรอกหรือ?

เจ้าไม่ควรพยายามที่จะหลอกลวงพระเจ้าโดยลมปาก

ตรงกันข้าม เจ้ากลับต้องปฏิบัติอย่างเป็นรูปธรรม

อย่าหลอกตัวเจ้าเอง—นั่นจะทำไปเพื่ออะไร?

เจ้าสามารถได้รับสิ่งใดหรือ

จากการใช้ชีวิตเพื่อประโยชน์ของเนื้อหนังของเจ้าและการดิ้นรนเพื่อผลกำไรและชื่อเสียง?

เหตุใดเจ้าจึงไม่ทำวันนี้ให้ดีที่สุดและไล่ตามเสาะหาความจริงที่เจ้ารัก?

เหตุใดจึงรอจนถึงวันพรุ่งนี้เล่า?

และนี่ไม่สายเกินไปหรือ?

หากในชีวิตเจ้าไม่ทนทุกข์เพื่อความจริงหรือพยายามได้รับความจริง

อาจเป็นได้หรือไม่ว่า เจ้าปรารถนาที่จะรู้สึกเสียใจในโมงยามแห่งการตายของเจ้า?

หากเป็นเช่นนั้น เหตุใดหรือจึงเชื่อในพระเจ้า?

จาก ติดตามพระเมษโปดกและขับร้องบทเพลงใหม่ๆ