เธอรู้สึกทุกข์ใจจากโรคร้ายที่หมอแจ้งข่าวร้ายว่า เธออยู่ได้อีกแค่สองหรือสามเดือนเท่านั้น… การกลัวความตายของเธอกับการเมินเฉยจากครอบครัว ทิ้งให้เธอให้สิ้นหวัง ไม่เหลือแสงทองแห่งความหวังเลยแม้แต่น้อย ที่ปากเหวของความตายนั้น พระวจนะได้ชูใจเธอ และมอบความเชื่อและความแข็งแกร่งให้กับเธอ หลังรักษาตัวเป็นเวลาสี่สิบวัน ปาฏิหาริย์ก็เกิดขึ้น อะไรที่เธอได้เรียนรู้ระหว่างการเดินทางจากปากเหวของความตายกลับมามีชีวิตในครั้งนี้?