ถึงแม้เจ้าจะทนทุกข์กับการพิพากษาและการสาปแช่งเป็นอันมากเพราะคำว่า "ความเชื่อ" นี้

แต่ถึงอย่างไรก็ตาม เจ้ามีความเชื่อที่แท้จริง

และเจ้าได้รับสิ่งที่แท้จริงที่สุด เป็นจริงที่สุด และล้ำค่าที่สุด

และเจ้าได้รับสิ่งที่แท้จริงที่สุด เป็นจริงที่สุด และล้ำค่าที่สุด

นี่เป็นเพราะว่าเจ้ามองเห็นบั้นปลายสุดท้ายของสิ่งทรงสร้างทั้งหลายของพระเจ้า

ในระหว่างที่การพิพากษาดำเนินไปเท่านั้น

เจ้ามองเห็นว่าพระผู้สร้างควรต้องได้รับความรักในการพิพากษานี้

เจ้ามองเห็นพระพาหาของพระเจ้าในพระราชกิจแห่งการพิชิตชัยเช่นนั้น

เจ้ามาเข้าใจชีวิตมนุษย์อย่างครบถ้วนในการพิชิตชัยนี้

เจ้าได้รับเส้นทางที่ถูกต้องของชีวิตมนุษย์

และมาเข้าใจความหมายที่แท้จริงของ "มนุษย์" ในการพิชิตชัยนี้

เจ้ามองเห็นพระอุปนิสัยอันชอบธรรม

ขององค์ผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์และโฉมพระพักตร์อันงดงาม

และเปี่ยมด้วยสง่าราศีในการพิชิตชัยนี้เท่านั้น

เจ้าเรียนรู้จุดกำเนิดของมนุษย์และเข้าใจ

"ประวัติศาสตร์ที่เป็นอมตะ" ของมวลมนุษย์ทั้งปวงในพระราชกิจแห่งการพิชิตชัยนี้เท่านั้น

เจ้ามาจับใจความบรรพบุรุษของมวลมนุษย์และต้นกำเนิด

ของความเสื่อมทรามของมนุษย์ได้ในการพิชิตชัยนี้

เจ้าได้รับความชื่นบานยินดีและความสบาย

ตลอดจนการตีสอนอันไม่รู้จบ การคุมวินัย

และคำพูดตำหนิจากพระผู้สร้างต่อมวลมนุษย์ที่พระองค์ทรงสร้างในการพิชิตชัยนี้

และคำพูดตำหนิจากพระผู้สร้างต่อมวลมนุษย์ที่พระองค์ทรงสร้างในการพิชิตชัยนี้

เจ้าได้รับพระพร ตลอดจนหายนะที่มนุษย์สมควรได้รับในพระราชกิจแห่งการพิชิตชัยนี้...

ทั้งหมดนี้ไม่ได้เป็นเพราะความเชื่ออันเล็กน้อยของเจ้าหรือ?

แล้วความเชื่อของเจ้าไม่เพิ่มขึ้นหลังจากที่เจ้าได้รับสิ่งเหล่านี้หรือ?

เจ้าไม่ได้ได้รับมาแล้วมากมายหรือ?

จาก ติดตามพระเมษโปดกและขับร้องบทเพลงใหม่ๆ