แรกเริ่มเดิมที เราได้ปรารถนาที่จะจัดหาความจริงให้แก่พวกเจ้ามากขึ้น แต่เราจำเป็นต้องยับยั้งตัวเองจากเรื่องนี้เพราะท่าทีของพวกเจ้าที่มีต่อความจริงนั้นช่างเย็นชาและไม่แยแสมากเกินไป เราไม่ปรารถนาให้ความพยายามของเราต้องสูญเปล่า และเราไม่ปรารถนาที่จะได้เห็นผู้คนซึ่งยึดถือวจนะของเราแต่ทว่ากลับทำในสิ่งซึ่งต้านทานเรา ให้ร้ายเรา และหมิ่นประมาทเราในทุกด้าน เพราะท่าทีของพวกเจ้าและสภาวะความเป็นมนุษย์ของพวกเจ้า เราจึงแค่จัดหาส่วนที่เล็กและสำคัญมากส่วนหนึ่งของวจนะของเรา ให้แก่พวกเจ้า ซึ่งทำหน้าที่เป็นงานด้านการทดสอบของเราท่ามกลางมวลมนุษย์เพื่อพวกเจ้า เพียงบัดนี้เท่านั้นที่เราได้ยืนยันว่าการตัดสินใจทั้งหลายและแผนการที่เราได้ทำนั้นเหมาะกับความต้องการที่จำเป็นทั้งหลายของพวกเจ้า และยิ่งไปกว่านั้น ยืนยันว่าท่าทีของเราต่อมวลมนุษย์เป็นท่าทีที่ถูกต้อง พฤติกรรมของพวกเจ้าต่อหน้าเราในเวลาหลายปีนี้ได้ให้คำตอบที่ไม่เคยมีมาก่อนแก่เรา และคำถามสำหรับคำตอบนี้ก็คือว่า "อะไรคือท่าทีของมนุษย์ต่อหน้าความจริงและเฉพาะพระพักตร์พระเจ้าเที่ยงแท้?" ความพยายามทั้งหลายที่เราได้อุทิศให้แก่มนุษย์พิสูจน์เนื้อแท้ของความรักของเราสำหรับมนุษย์ และทุกๆ การกระทำของมนุษย์ต่อหน้าเราก็พิสูจน์ธาตุแท้ของเขาในการเกลียดที่มีต่อความจริงและการต่อต้านที่มีต่อเรา ตลอดเวลานั้น เราเป็นห่วงทุกคนที่ติดตามเรา ทว่าไม่มียามใดเลยที่บรรดาผู้ซึ่งติดตามเราสามารถรับวจนะของเราได้ พวกเขาไม่สามารถแม้กระทั่งยอมรับการเสนอแนะทั้งหลายของเรา นี่คือสิ่งที่ทำให้เราเศร้าใจมากที่สุด ไม่เคยมีใครสามารถเข้าใจเราได้ และยิ่งไปกว่านั้น ไม่เคยมีใครสามารถยอมรับเราได้ แม้ว่าท่าทีของเรานั้นจริงใจ และวจนะของเรานั้นอ่อนโยนก็ตาม ทุกๆ คนพยายามทำงานที่เราได้ไว้วางใจมอบหมายให้พวกเขาตามแนวคิดของพวกเขาเอง พวกเขาไม่แสวงหาเจตนาทั้งหลายของเรา ไม่ต้องไปพูดถึงเลยว่าพวกเขาจะถามว่าเราพึงประสงค์สิ่งใดจากพวกเขา พวกเขายังคงกล่าวอ้างว่ารับใช้เราอย่างจงรักภักดี ในทุกขณะที่พวกเขาเป็นกบฏต่อเรา หลายคนเชื่อว่าความจริงทั้งหลายที่พวกเขายอมรับไม่ได้หรือที่พวกเขาไม่สามารถฝึกฝนปฏิบัติได้นั้นไม่ใช่ความจริง ในผู้คนเช่นนี้ ความจริงของเรากลายเป็นอะไรบางอย่างซึ่งถูกปฏิเสธและถูกปัดทิ้ง ในเวลาเดียวกัน ผู้คนระลึกถึงเราในฐานะพระเจ้าในวจนะ ทั้งยังเชื่ออีกด้วยว่าเราเป็นคนนอกผู้ซึ่งไม่ใช่ความจริง ไม่ใช่หนทาง หรือชีวิต ไม่มีใครรู้ความจริงนี้ว่า วจนะของเราคือความจริงที่ไม่เปลี่ยนแปลงตลอดกาล เราคือการจัดหาของชีวิตสำหรับมนุษย์และเป็นผู้นำทางเพียงคนเดียวเท่านั้นสำหรับมวลมนุษย์ ค่าและความหมายของวจนะของเราไม่ได้กำหนดพิจารณาจากการที่ว่า วจนะเหล่านั้นเป็นที่ระลึกรู้หรือยอมรับโดยมวลมนุษย์หรือไม่ แต่พิจารณาจากสาระสำคัญของวจนะเหล่านั้นเอง ต่อให้ไม่มีบุคคลสักคนเดียวบนแผ่นดินโลกนี้ที่สามารถรับวจนะของเราได้ คุณค่าของวจนะของเราและความช่วยเหลือของวจนะเหล่านั้นต่อมวลมนุษย์ก็ไม่อาจประเมินค่าได้ไม่ว่ากับมนุษย์คนใด ดังนั้น เมื่อเผชิญกับผู้คนจำนวนมากที่ปฏิเสธ เหยียดหยาม หรือเป็นกบฏต่อวจนะของเราอย่างถึงที่สุด จุดยืนของเราเป็นเพียงเช่นนี้เท่านั้นคือ ปล่อยให้เวลาและข้อเท็จจริงทั้งหลายเป็นพยานของเราและแสดงให้เห็นว่าวจนะของเราเป็นความจริง เป็นหนทาง และเป็นชีวิต ปล่อยให้เวลาและข้อเท็จจริงทั้งหลายแสดงให้เห็นว่าทั้งหมดที่เราได้พูดนั้นถูก แสดงให้เห็นว่ามันคือสิ่งซึ่งมนุษย์ควรได้รับการจัดให้มี และยิ่งไปกว่านั้นคือ สิ่งซึ่งมนุษย์ควรยอมรับ เราจะยอมให้ทุกคนที่ติดตามเรารู้ข้อเท็จจริงนี้ว่า พวกที่ไม่สามารถยอมรับวจนะของเราได้อย่างครบถ้วน พวกที่ไม่สามารถนำวจนะของเราไปฝึกฝนปฏิบัติได้ พวกที่ไม่สามารถค้นหาจุดประสงค์ในวจนะของเราได้ และพวกที่ไม่สามารถได้รับความรอดเพราะวจนะของเรา คือพวกที่ได้ถูกกล่าวโทษโดยวจนะของเราและยิ่งไปกว่านั้นคือ ได้สูญเสียความรอดของเรา และไม้เรียวของเราจะไม่มีวันห่างจากพวกเขาเลย

—พระวจนะฯ เล่ม 1 การทรงปรากฏและพระราชกิจของพระเจ้า, พวกเจ้าควรจะพิจารณาความประพฤติทั้งหลายของพวกเจ้า

พระวจนะคือความจริงไม่มีวันแปรเปลี่ยน

Chorus

วาจาเรานั้นจริง ไม่มีวันไหนจะแปรเปลี่ยน เราเป็นผู้ที่ให้ชีวิต นำทางให้มนุษย์

Verse 1

ความหมายและคุณค่าวาจาเรานั้น ได้กำหนดไว้ด้วยใจความ มิใช่โดยมนุษย์ยอมรับ หรือเห็นค่ามัน หากว่าแม้ไม่มีผู้ใดรับรู้คำเรา มันยังมีคุณค่าและประโยชน์ ต่อมนุษย์มากมาย

Chorus

วาจาเรานั้นจริง ไม่มีวันไหนจะแปรเปลี่ยน เราเป็นผู้ที่ให้ชีวิต นำทางให้มนุษย์

Verse 2

ผู้ใดที่ต่อต้าน โต้แย้ง และดูหมิ่นเหยียดหยามถ้อยคำเรา การโต้ตอบของเรา มีเพียงสิ่งเดียวเท่านั้นคือ ให้เวลาและความจริงช่วยเป็นพยาน ว่าคำเราคือความจริง ทางนั้น และชีวิต จะได้เห็นที่เรากล่าว ล้วนแล้วชอบธรรม คือสิ่งที่มนุษย์ต้องมี และยอมรับมัน

Chorus

วาจาเรานั้นจริง ไม่มีวันไหนจะแปรเปลี่ยน เราเป็นผู้ที่ให้ชีวิต นำทางให้มนุษย์

Verse 3

ผู้ใดที่เดินตามทางเรา เราจะช่วยให้เห็นความเป็นจริง ผู้ที่ไม่อาจยอมรับวาจาเรา หรือไม่อาจปฏิบัติตนตามถ้อยคำ และคนที่ไม่อาจค้นพบจุดประสงค์เรา หรือไม่อาจพบกับความรอดในวาจาของเรา คนเหล่านี้ได้ถูกประณามด้วยวาจาของเรา เขาได้หลุดจากความรอดของเรา โทษทัณฑ์ที่เขาเหล่านั้นต้องรับ จะไม่ห่าง วาจาเรานั้นจริง ไม่มีวันไหนจะแปรเปลี่ยน เราเป็นผู้ที่ให้ชีวิต นำทางให้มนุษย์

Chorus

วาจาเรานั้นจริง ไม่มีวันไหนจะแปรเปลี่ยน เราเป็นผู้ที่ให้ชีวิต นำทางให้มนุษย์

ดัดแปลงจาก พระวจนะฯ เล่ม 1 การทรงปรากฏและพระราชกิจของพระเจ้า, พวกเจ้าควรจะพิจารณาความประพฤติทั้งหลายของพวกเจ้า