ตัวละครหลักเป็นผู้นำในคริสตจักรซึ่งนำใช้ชีวิตตามปรัชญาเยี่ยงซาตาน อาทิเช่น "ความปรองดองคือขุมทรัพย์ ความอดกลั้นคือความปราดเปรื่อง" และ "จงนิ่งเงียบต่อความผิดของเพื่อนสนิทเพื่อสร้างมิตรภาพอันดีงามและยาวนาน" ผลลัพธ์ก็คือ เมื่อเขาเห็นว่าพี่หลิว มัคนายกผู้ให้น้ำ ทำหน้าที่ของเขาในแนวทางที่สะเพร่า เขาก็ไม่กล้าแบ่งปันการสามัคคีธรรมเกี่ยวกับความจริงเพื่อเปิดโปงและชำแหละปัญหาของพี่หลิว เมื่อเขาเห็นพี่น้องชายสองคนที่เขาทำงานด้วยขัดคอกันอยู่เสมอ กีดขวางความคืบหน้าในงานของพวกเขา เขาก็ไม่พูดสักคำเพราะกลัวทำให้พวกเขาขุ่นเคืองและทำให้ภาพลักษณ์ที่พี่น้องชายหญิงคนอื่นมองเขาพังลง เรื่องนี้ส่งผลกระทบต่องานของคริสตจักรรวมถึงชีวิตคริสตจักรของพวกเขาด้วย เมื่อเผชิญหน้ากับข้อเท็จจริง ตัวละครหลักมองเห็นอย่างชัดเจนว่า การเป็นคนชอบเอาใจคนอื่นนั้น กำลังบ่อนทำลายและทำให้พระราชกิจของพระเจ้าหยุดชะงัก มองเห็นว่าเขากำลังทำตัวเป็นลูกสมุนของซาตาน เมื่อเต็มไปด้วยความเสียใจและเกลียดตัวเอง เขาจึงอธิษฐานต่อพระเจ้าและกลับใจ นำความจริงไปสู่การปฏิบัติ และสามารถเปลี่ยนแปลงได้