“จากนั้นพระยาห์เวห์ตรัสว่า เจ้ามีความสงสารต่อต้นละหุ่งที่เจ้าไม่ได้ลงแรงและไม่ได้ทำให้มันเจริญเติบโต ซึ่งเกิดขึ้นมาในหนึ่งคืน และตายไปในหนึ่งคืน: แล้วเราไม่ควรละเว้นไม่ทำร้ายเมืองนีนะเวห์ ซึ่งเป็นเมืองยิ่งใหญ่ที่มีผู้คนมากกว่าหนึ่งแสนสองหมื่นคน ผู้ที่ไม่สามารถแยกแยะระหว่างมือซ้ายและมือขวา และยังสัตว์เลี้ยงอีกมากมายหรือ?”

โยนาห์

พระผู้สร้างนั้น ทรงอยู่ท่ามกลางมนุษย์ตลอดเวลา

พระองค์มักสนทนากับผู้คน และสรรพสิ่งทรงสร้างทั้งปวง

และทรงกระทำกิจการใหม่ๆ ในแต่ละวัน

ทรงแสดงพระอุปนิสัยและเนื้อแท้ผ่านทางบทสนทนาที่พระองค์ตรัสกับผู้คน

แนวคิดและความคิดพระองค์ เผยออกมาไม่ปิดบังโดยทั้งหมดนั้น แสดงออกทางกิจการของพระองค์

ทรงเฝ้าติดตามและอยู่เคียงข้างเหล่ามวลมนุษย์ อยู่ตลอดเวลา

ตรัสอย่างแผ่วเบากับเหล่ามวลมนุษย์

และสรรพสิ่งทรงสร้างทั้งปวง ด้วยพระวจนะที่เงียบงัน

พระเจ้าอยู่บนสวรรค์ ท่ามกลางสรรพสิ่งทรงสร้างมา

ทรงจับตามอง ทรงเฝ้ารอคอย

ทรงอยู่เคียงข้างกาย ทรงอยู่เคียงข้างกาย

หัตถ์ของพระองค์นั้น อบอุ่นและแข็งแกร่งย่างก้าวพระองค์แผ่วเบา

พระสุรเสียงนุ่มนวลสง่างาม

รูปกายพระองค์ผันผ่านหมุนไป โอบกอดเหล่ามวลมนุษย์

โฉมพระพักตร์ของพระองค์นั้น งดงามและอ่อนโยน

พระองค์นั้นไม่เคยที่จะห่างหายไปไหน และไม่เคยลาจาก

ทุกวันคืน พระองค์ทรงอยู่กับมนุษย์ตลอด

ทรงอยู่เคียงข้างกายของมนุษย์ ไม่เคยขาด

ความห่วงใยรักใคร่เอ็นดูอย่างทุ่มเทที่พระองค์มี และมอบให้เหล่ามวลมนุษย์

และความห่วงใย ความรักแท้จริงที่ทรงมีให้ผู้คน

ค่อยๆ แสดงออกมาให้เห็นทุกอย่างตอนที่พระองค์ทรงช่วยเมืองนีนะเวห์

ที่สำคัญก็คือ การแลกเปลี่ยนบทสนทนา ของพระยาเวห์พระเจ้ากับโยนาห์

ได้เผยให้เห็นถึงระดับความเมตตา ที่พระผู้สร้างทรงมี

ให้กับเหล่ามวลมนุษย์ ที่พระองค์สร้างขึ้นมา

พวกเจ้าจะได้เรียนรู้และเข้าใจ

ความรู้สึกจริงใจของพระเจ้าต่อมนุษย์ ผ่านบทสนทนา

ที่สำคัญก็คือ การแลกเปลี่ยนบทสนทนา ของพระยาเวห์พระเจ้ากับโยนาห์

ได้เผยให้เห็นถึงระดับความเมตตา ที่พระผู้สร้างทรงมี

ให้กับเหล่ามวลมนุษย์ ที่พระองค์สร้างขึ้นมา

พวกเจ้าจะได้เรียนรู้และเข้าใจ

ความรู้สึกจริงใจของพระเจ้าต่อมนุษย์ ผ่านบทสนทนา

พระเจ้าอยู่บนสวรรค์ ท่ามกลางสรรพสิ่งทรงสร้างมา

ทรงจับตามอง ทรงเฝ้ารอคอย

ทรงอยู่เคียงข้างกาย

จาก ติดตามพระเมษโปดกและขับร้องบทเพลงใหม่ๆ